21.7.07

Φαντασία ή λόγος/πραγματικότητα; Διαλιέχτε...

21-7-07

Από δύο, μάλλον τυχαίες αφορμές, μία για τον Henry (Ανρύ) Lefevre και «καπάκι» άλλη μιά για τον J.P.Dick παρακινήθηκα να διατυπώσω τα παρακάτω, έτσι σαν «πρώτο πιάτο» στο blog μου.

1. Πραγματικότητα και Φαντασία έχουν μιά πρωταρχική, τεράστια, διαφορά: Η Πραγματικότητα, το «όντως όν», για να υπάρξει χρειάζεται κάποιον που να την παρατηρεί «από έξω» και να την περιγράφει. Κι όχι μόνον αυτό. Αυτός ο απ’ έξω, πρέπει να είναι απόλυτα αντικειμενικός, να μην επιρρεάζεται από οτιδήποτε συμβαίνει στην «πραγματικότητα», να είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό. Καταλήγουμε έτσι σε ένα δυϊσμό, που κανένας επιστήμονας δεν έχει υποστηρίξει ώς τώρα. Ίσα-ίσα που όλοι πιά μιλούν για σχετικότητα, πως υπάρχουν τόσες ...πραγματικότητες, όσες και οι παρατηρητές τους.
Άρα Πραγματικότητα δεν υπάρχει. Έτσι απλά το βλέπω εγώ.
Ο Λόγος, από την ίδια πλευρά, για να υπάρξει χρειάζεται ένα ορθολογικό σύστημα ιδεών. Να λάβει δηλαδή το ζητούμενον, που δίδασκε (ως παράδειγμα προς αποφυγήν...) το σχολικό βιβλίο «Λογικής» της 8ης Γυμνασίου... Τότε, προ ...αμνημονεύτων χρόνων. Ούτε Λόγος λοιπόν δεν υπάρχει.
Η Φαντασία, αντίθετα, δεν χρειάζεται καμμιά απολύτως δικαιολογητική βάση: Υπάρχει «αφ' εαυτής» που λένε. Δεν τής χρειάζεται να έχει επιβεβαίωση. Όραμα είναι και ως τέτοιο δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Είναι παρα-λογισμός και το ...φχαριστιέται. Όποιος θέλει, όποτε θέλει οραματίζεται, φαντάζεται ό,τι θέλει και για όσον καιρό θέλει.
Καμμιά δύναμη, καμμιά εξουσία (ως τώρα τουλάχιστον... να μην ξεχνάμε και τον Όργουελ...) δεν έχει καταφέρει να το απαγορεύσει, να το σταματήσει αυτό.


2. Χωρίς Φαντασία ΔΕΝ θα υπήρχε Επιστήμη. Ας νομίζεται ευρέως ότι η Επιστήμη στηρίζεται στον Λόγο, λάθος είναι, σκεφτείτε το... Μπορεί να χρησιμοποιεί κάποια, αποκαλούμενα, λογικά μέσα, λογικές μεθόδους αλλά δεν στηρίζεται στην «πραγματικότητα». Αν στηριζόταν εκεί θα έπρεπε να είναι αναλλοίωτη. Κάνω λάθος; Αν δεν ήταν αναλλοίωτη, στηριζόμενη στην «πραγματικότητα», τί σόϊ «πραγματικότητα» θα ήταν η «πραγματικότητα»; Και τί σόϊ Λόγος ο Λόγος; Κι αν ήταν αναλλοίωτη η Επιστήμη τί σόϊ Επιστήμη θα ήταν;;; Μπορείτε να διανοηθείτε έναν Ηράκλειτο, έναν Αριστοτέλη, Ευκλείδη, Γαλιλαίο, Νεύτωνα, Δαρβίνο, Άϊνστάϊν, Παπανικολάου, Χώκινγκ (έτσι για να πιάσω τα πιό «χτυπητά» ονόματα) χωρίς Φαντασία;;; Μηδενικούλια, επιστημονικά, θα ήταν…
Και που να πιάσουμε Νταβίντσι, Μπετόβεν, Μότσαρτ... Ατέλειωτος ο κατάλογος των φαντασιόπληκτων.


3. Μπορεί καμμιά Εξουσία, όσο ανελέητη, μοχθηρή κι αν ήταν (Ιερή Εξέταση, Χίτλερ, Πόλ-Πότ...), να μήν κατάφερε να σκοτώσει τη Φαντασία, η Φαντασία όμως σκοτώνεται, πεθαίνει, όταν γίνει Εξουσία, όταν γίνει ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΤΙΚΗ.
«Δεν σηκώνω κουβέντα» σ' αυτό! Το πρώτο παράδειγμα, που μού 'ρχεται στο νού, είναι της χριστιανικής διδασκαλίας. Υπάρχει πιό τρανό παράδειγμα φαντασιακού οράματος από αυτήν;;; Αγαπάτε αλλήλους. Δυό λεξούλες είπε και ...«καθάρισε» ο δικός σου. Αγαπάτε αλλήλους. Τεράστια Φαντασία! Ειδικά, αν σκεφτεί κανείς το περιβάλλον και τη χρονική στιγμή που εκστομίστηκε η φράση!
Κι ήρθε ένας πραγματιστής Ρωμαίος αυτοκράτορας κι έκανε Εξουσία, «εν τούτω νίκα», αυτή τη μεγαλειώδη Φαντασία. Και την ...πέθανε. Την έβαλε «στο λούκι» για να καταντήσει στο τρέχον κατάπλασμα, μέσα από μυριάδες Νύχτες Βαρθολομαίου.


4. Άρα ήταν λάθος το σύνθημα του Μάη '68 «η Φαντασία στην Εξουσία». Να κρεμάσουμε πλερέζες λοιπόν, όσοι απροσάρμοστοι στην «πραγματικότητα»; Όσοι ονειροπόλοι, φαντασιόπληκτοι, εκστασιαζόμενοι με το παρά-λογο όραμα ενός κόσμου με ανθρωπιά;
Να περιμένουμε να μάς λυώσουν οι (τόσο φοβισμένοι εγωϊστές) χειριστές της πραγματικότητας, της εξουσίας;;; Να μην βρούμε κάποιο «κόλπο» να πάρουμε την εξουσία για ν' αλλάξουμε τα πράμματα σύμφωνα με τη Φαντασία μας;;;
Θα αλλοτριωθούμε όμως... Θα την πατήσουμε... Άσε καλλίτερα, κάτσε στο μαντρί σου... Ζήσε με τη Φαντασία σου. Μακρυά από την εξουσία.
Τότε όμως δεν θ' αλλάξει τίποτα, θα τα ισοπεδώσουν όλα οι «πραγματιστές»!


5. Κι όμως υπάρχει τρόπος... Να ζούμε με Φαντασία και να αλλάζουν τα πράμματα σύμφωνα με αυτή (ή περίπου, τέλος πάντων, μή βαράτε...) ΧΩΡΙΣ να έχουμε την εξουσία, χωρίς να προσγειωθούμε στην «πραγματικότητα», χωρίς να "εκλογικευτούμε"...
Ποιός είναι, θ' αναρωτιέστε, γίνονται τέτοια πράμματα, γίνονται αλλαγές σύμφωνα με τα οράματά μας, χωρίς νά 'χουμε το ...Pouvoir ??? 
Γίνονται με το παράδειγμα. Με το να ζούμε ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, ΕΜΕΙΣ οι φαντασιόπληκτοι, ο καθένας μας, σύμφωνα με τις αρχές που η Φαντασία μας δημιούργησε, «επιστημονική» ή σκέτη.


Όποιον/-αν έφτασε διαβάζοντας έως εδώ τόν/τήν ευχαριστώ από καρδιάς.


3 σχόλια:

Ναπoλέων είπε...

Μού άρεσε αυτό.
Ότι υπάρχουν τόσες "πραγματικότητες", όσες και οι παρατηρητές τους.
Να τό σκεφτούν καλά όσοι μάς έχουν ζαλίσει με το ότι η αλήθεια είναι μία!
Ωρισμένοι μάλιστα την θέλουν και «εξ αποκαλύψεως», τρομάρα μας.

Αίθρα είπε...

Εγώ πάντως με το νου μου, με τη φαντασία μου, ταξιδεύω πιό γρήγορα, πολύ πολύ πιό γρήγορα, από το φώς.

Πρέπει να έχει κάνει μεγάλο λάθος ο Αϊνστάϊν...

Ν.Α. Λάμπης είπε...

6-8-07
Σίγουρα την πάτησε ο Αλβέρτος.

Όμως το φώς, μια πηγή φωτός, εκπέμπει κάποια ακτινοβολία και κάτι φωτόνια λένε, ο νούς τί εκπέμπει;

Κάποιες λάμψεις πότε-πότε αλλά συνήθως ...μπαρμπούτσαλα... Γιαυτό τρέχει όσο θέλει. Δεν κουβαλάει τίποτα...