ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Έλληνες και Ελληνίδες και Ελληνάκια,
blog-ερίστες,/-ερίστριες,/-εριστάκια,
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
Επειδή μάλλον δεν θα βρήκατε αλλού τόσο ενδελεχή ανάλυση του "μηνύματος" των εκλογών, σάς εφοδιάζω με την έμμετρη δική μου.
Καλό κουράγιο...

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Συμπολίτες, Καλό Μήνα!, μακρυά 'πό την Αθήνα,
απ' ή Σκλίβανη, σάς γράφω και μιά έγνοια μόνον θά 'χω,
πώς ετούτα τα στιχάκια, σοβαρά καλαμπουράκια,
που η "μούσα" τα χαρίζει στο δικό μου μετερίζι,
θα τα πάρετε μαζί σας, στο μυαλό και την ψυχή σας,
κι όταν θά 'χει "μαϊστράλι", ΜΠΑΜ! "βαρέστε στο κεφάλι"
τα λαμόγια, τους κουμπάρους, νταβατζήδες, κλαδικάρους,
πού 'ρθανε να κυβερνήσουν μόνο για να 'κονομήσουν.

Έστησαν χορό και πάλι
νταβατζήδες και κουμπάροι
με ζουρνάδες και νταούλια
αλλά και χρυσά πηρούνια!

Τό φα'ί' θα ξαναρχίσουν,
όλα θα τά ξεπουλήσουν,
για να πάρουν την προμήθεια,
όπως έχουνε συνήθεια.

Κι αν κανείς τούς βάλει χέρι,
έχουν τον Καρατζαφέρη.
Νέο νόμο θα ψηφίσουν,
για να ξανακυβερνήσουν.

Από χρόνια την πατρίδα
έβλεπαν σαν προβατίνα,
που τήν τρέφαμε εμείς, όλοι,
μα τήν άρμεγαν διαόλοι.

Τά ποντίκια του υπονόμου,
του εκλογικού του νόμου,
ό,τι εμείς και να ψηφάμε,
πάλι αυτοί να κυβερνάνε!

Ο Καραμανλής τό ξέρει,
απ' το θείο το λεβέντη,
που απ' το πενηνταέξη
είχε την κακή την έξη:
Νόμους εκλογών να φτιάχνει
πονηρούς σαν την αράχνη.
Κι άμα είχε ...τρικυμία;
Νά κι η βία κι η νοθεία!

***

Κι όταν φούντωσε πολύ
του λαού η κατακραυγή,
το παλάτι είχ' άλλη "λύση"
στο τσεπάκι του για χρήση.

***

Κλαδικάρχες και λαμόγια,
πιό βαθειά κι απ' τα κατώγια,
μέσα στη χαμάρα μένουν,
μιά φροντίδα μόνο έχουν:
Νέο αρχηγό να βγάλουν,
εκλογές να ξαναπάρουν,
τό γκουβέρνο ν' αποχτήσουν
πάλι, για ν' απομυζήσουν
του λαού μας την ικμάδα,
που τήν βλέπουν σαν γελάδα
μόνο για να τήν αρμέξουν,
όταν οι συνθήκες στέρξουν.

Χρόνια τόσα ένα μαρτύριο,
ενθυμού: Χρηματιστήριο,
Κοσκωτά και άλλα κόλπα.
Μάς επνίξανε στη μπόχα.

***

Και το ΚΚΕ μας πάλι
ψήλωσε ...ένα κεφάλι.
Με Αλέκα και τη Λιάνα,
πέτυχαν το στόχο. Διάνα!

Έξω απ' την ΕΟΚ και ΝΑΤΟ,
όλα είναι σ' ένα πιάτο,
το πάν εύκολο κι απλό μας,
για τον χριστιαν-σιαλισμό μας.

***

Κι απ' την άλλη ο Αλέκος,
κερδισμένος, νέτος-σκέτος,
μ' ένα τσούρμο κινημάτων...
Ήρθε η ώρα των "θαυμάτων";

Προσοχή θέλει μεγάλη
όμως, πού θα πάει η πάλη!
Τις αρχές μας, το καινούριο
μην τα πάμε πάλι φούντο!

Μα τις ψήφους του λαού μας,
και των άλλων και "δικού μας",
μην τις δούμε μόνο ως κόμμα,
που δεν πήρε αρχή ακόμα!
Το φεγγάρι όταν δείχνουν,
σαν σφαλιάρα να μάς ρίχνουν,
μην το ...δάχτυλο κοιτούμε
κι όλο ομφαλοσκοπούμε.

***

Μόνο του λαού η δράση
τη μαγιά τους θα χαλάσει!
Δεν πά νά 'χουν το γκουβέρνο;
Δεν γλιτώνουν το inferno!
Μα, για να φουντώσει η δράση,
θέλει ιδέες, θέλει βράση,
φρέσκιες ΚΑΙ στη σύλληψή τους
μα ΚΑΙ στην πραγμάτωσή τους!

Από ποίηση ντουβάρι... Θα το πήρατε χαμπάρι.
Μα μεγάλο θά ΄ναι κρίμα, αν το δείτε μόνο ως "ρίμα".

Άρχισαν τα όργανα...

Ένα λόγο θα σάς ειπώ,
δεν έχω άλλο μεράκι.
Μεθύστε με τ' αθάνατο
πασοκικό κρασάκι!

Έ! ρέ αθάνατη Βέμπο, πού 'σαι να μάς τραγουδήσεις κάνα ενθουσιαστικό, κάνα πατριωτικό έστω.
Ν' αναγαλιάσει και μάς η καρδούλα μας όπως του Καραμανλή, του Αλογοσκούφη, του Στυλιανίδη, του Μαγγίνα. Ούτε πληρωμένους να τούς είχαν τους πασόκους...

Θα είναι η πιό ΓΡΗΓΟΡΗ εκτέλεση κυβερνητικού προγράμματος. Έτσι για να μην τολμήσουμε να τους ξαναπούμε ότι καθυστερούν στην πραγματοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων, όπως στην προηγούμενη τετραετία.
Τώρα είναι που θά περάσουν στα ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ και τις νέες φορολογίες και το "εκπαιδευτικό" και το "ασφαλιστικό". Κι άλλα ίσως. 'Ολα θα περάσουν μέχρι τίς 11 Νοεμβρίου. Άντε και λίγο μετά... Έ! ρέ γλέντια!

Kάτω τα όπλα! Από την καθημερινότητά μας τουλάχιστον...

Αντιγράφω το παρακάτω από τον "κακό μπελά" (kakosbelas.blogspot.com):
««««««
Στα όπλα!

Τα μολυβένια μου στρατιωτάκια παραταγμένα:
Ανάσα ρυθμική από το διπλανό δωμάτιο
(όνειρα γλυκά _δεν θ’ αργήσω)
Μια φωτογραφία _η Μικρή μου Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
(το χαμόγελο του Γάτου, ευτυχώς, της παραστέκεται)
Μερικά βιβλία (και το πιο πρόσφατο _το πολύτιμο)
Ένα Andante πολυαγαπημένο στα ηχεία
Ένα μήνυμα που λουλουδιάζει στην οθόνη μου
(παλιό μα καινούργιο για τις ανάγκες της βραδιάς)
Αστεία μηνύματα φίλων στο τηλέφωνό μου
Φωτογραφίες ταξιδιών_σπαράγματα φωτεινών αναμνήσεων
Ένα ποτήρι λευκό κρασί, μισογεμάτο (μισοάδειο δεν θα το πω απόψε)

Μικρός στρατός, αθώος και άμαθος
(του εχθρού είναι πανίσχυρος και ύπουλος)
Ωστόσο μ’ αυτόν θα πολεμήσω
(θα πολεμήσω _το αποφάσισα)
Ακόμη κι αν χρειαστεί να σκιαμαχήσω όλη τη νύχτα
θα τις τρέψω σε άτακτη υποχώρηση τις Δυνάμεις του Σκότους
Η πρώτη _επισήμως_ Κυριακή του φθινοπώρου που ξημερώνει
δεν θα είναι η χάρη που μου δόθηκε (και φέτος)
αλλά η μάχη που θα έχω κερδίσει
(ο πόλεμος μοιάζει χαμένος από καιρό
αλλά πάλι κάθε πόλεμος είναι μια σειρά από μάχες)

(Σήμερα «έφυγε» η μητέρα ενός συναδέλφου. ‘Αρρωστη, όχι από γηρατειά. Την ίδια δεν την ήξερα και ό,τι είχα να πω σε κείνον του το είπα. Αυτό δεν είναι κατευώδιο. Είναι ξόρκι για τις Σκιές και τους Φόβους που κρούουν τα τύμπανα του πολέμου, κάθε που το ζοφερό παρόν με φέρνει αντιμέτωπη με το σκοτεινό παρελθόν και το αναπόδραστο μέλλον).
»»»»»»

Και μετράω σ' αυτές τις 27 αράδες της ευαίσθητης "Just me" με τις τρυφερότατες εκφράσεις, 14 πολεμικούς όρους, έναν κάθε δύο...
Γιατί;
Τί είναι εκείνο που μάς κάνει να χρησιμοποιούμε στρατιωτική, πολεμική ορολογία στην καθημερινή μας ζωή;
Γιατί προσλαμβάνουμε τη ζωή μας, έστω τον αγώνα για τη ζωή μας, σαν μιά πολεμική φάση, ένα πολεμικό συμβάν και συμβαίνον;
Σε τίποτα δεν τού μοιάζει βέβαια. Ακόμα κι όσοι δεν έχουν πάει σε πραγματικό πόλεμο, οι περισσότεροί μας δηλαδή, ξέρουν καλά πως η ζωή κι ο πόλεμος, όχι μόνον δεν έχουν τίποτα κοινό αλλά και είναι ακριβώς αντίθετα!
Όχι ΔΕΝ είναι η ειρήνη το αντίθετο του πολέμου, η ζωή είναι.
Κι όμως πολύ συχνά, κάθε μέρα, κάθε ώρα, ακόμα και κάθε λεπτό μπορεί..., χρησιπομοιούμε κάποιον στρατιωτικό, πολεμικό, όρο στην καθημερινή μας επικοινωνία.

Με πρώτους και κύριους τη «μάχη» και το «όπλο».

Διαβάζουμε πως «έδωσε μάχη στο Σύλλογο» η τάδε... Ακούμε πως «το όπλο των διαφημιστών» ήταν... Λέμε «ο εξοπλισμός του σπιτιού» με συσκευές... «Μέ αφόπλισαν τα λόγια» της... «Σκιαμάχησε στη Βουλή» ο τάδε... «Πήγε ετοιμοπόλεμος στις εξετάσεις»...
Γιατί;
Χάθηκαν άλλες ηπιότερες και νοηματικά ακριβέστερες εκφράσεις; Οι γλώσσες (κι όχι μόνον η ελληνική...) είναι πολύ πλούσιες. Εμείς φτωχαίνουμε την επικοινωνία μας χρησιμοποιώντας άστοχες λέξεις.

Το φαινόμενο δεν είναι τυχαίο κατά τη γνώμη μου. Και ανάγεται καθαρά στον μιθριδατισμό.
(Για όσους δεν το θυμούνται: Ο Μιθριδάτης, ως βασιλιάς, λέγεται ότι έπαιρνε κάθε μέρα μια μικρή δόση δηλητήριο για να το συνηθίσει το σώμα του και έτσι να μην κινδυνεύει να τον δηλητηριάσουν οι αυλικοί του, πράγμα προφανώς σύνηθες εκείνη την εποχή)
Οι ανά τους αιώνες στρατοκράτες φρόντισαν να εξοικειωθούμε με την πολεμική ορολογία, ώστε να είμαστε "έτοιμοι", όταν αποφασίσουν να μάς βάλουν να αλληλοσκοτωνώμαστε.

Kαι όντας εξοικειωμένοι στην πολεμική ορολογία, έτοιμοι να αλληλοφαγωθούμε, δεν δίνουμε και πολλή σημασία στο τί ΑΚΡΙΒΩΣ γίνεται στο Ιράκ, στο Νταρφούρ, στο Αφγανιστάν...
Αυτό θέλουν οι «επικυρίαρχοι», την αδιαφορία μας στους εγκληματικές τους πράξεις.

Νοιώθουμε αδύναμοι, κι ίσως είμαστε τώρα, για να παρέμβουμε και να σταματήσει το μακελλιό. Τον μιθριδατισμό όμως μπορούμε να τον σταματήσουμε. Μόνοι μας, ο καθένας για τον εαυτό του, χωρίς καθόλου κόπο.
Ας πάψουμε να χρησιμοποιούμε πολεμική ορολογία στην καθημερινότητά μας. Αρχίζοντας με το να ζητάμε συγγνώμην, όταν το κάνουμε... Ίσως αργότερα να ανακαλύψουμε ότι έτσι γίναμε αρκετά δυνατοί και μπορούμε να σταματήσουμε έναν νέο ηλίθιο πόλεμο, για τη ...δημοκρατία, όπως στο Ιράκ.

Κι ας πάψουμε, αμάν πιά, να δωρίζουμε στους νεαρούς βλαστούς μας, πολεμικά παιχνίδια!

ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΥΜΕ εναντίον τους.