Εμπόριο σωμάτων ( και ψυχών...) είναι βέβαια ο πρωτα(θ)λητισμός.
Δεν νομίζω ότι διαφωνούν πολλοί πάνω σ' αυτό.
Εκτός, φυσικά..., από όσους έχουν ΑΜΕΣΑ συμφέροντα από αυτόν, καθαρά χρηματικά, χρηματικά και άλλου είδους ή και μόνον άλλου είδους...
Και εκτός, αφύσικα αυτό..., από άλλους που δεν θέλουν να δούν την πραγματικότητα. Ίσως γιατί, αν την δουν, θα θεωρήσουν ότι έχουν υποχρέωση να προσπαθήσουν να την αλλάξουν. Και... άντε τώρα... έχουμε και δουλειές...
Ας δούμε πρώτα ποιοί είναι ΣΙΓΟΥΡΑ κερδισμένοι από αυτό το εμπόριο του ...αρχαίου αθανάτου πνεύματος.
1. Οι βιομήχανοι των αθλητικών ειδών, πρώτοι και καλλίτεροι βέβαια. Και μην πείτε «μιά δουλειά κάνουν κι αυτοί» διότι και τα είδη τους είναι ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΑ υπερτιμημένα {εκεί να δείτε "καρτέλ" να χορτάσετε...} και από εκμετάλλευση εργασίας... άσε καλλίτερα. Πρίν από τους Olympic ...DOPWAYS του 2004, τους «δικούς μας» καλέ, είχε δεί το φώς της δημοσιότητας η πληροφορία ότι οι μπάλες ποδοσφαίρου της Adidas, που πουλιούνταν προς 91$ η μία, κατασκευάζονταν στο Πακιστάν {πασίγνωστο αυτό} από παιδάκια 6-10 χρονών με μεροκάματο ...1$. Ο λόγος: Τα μικρά τους χεράκια είναι πολύ πιό αποτελεσματικά στο εσωτερικό ράψιμο που απαιτεί η μπάλα.
Λογαριάστε εσείς πόσες μπάλες μπορεί να ράψει ένα παιδάκι τη μέρα, πόσο κοστίζουν οι πρώτες ύλες που απαιτούνται για κάθε μιά και βγάλτε συμπέρασμα για τα κέρδη της ...λεγάμενης.
2. Οι μεγαλ- και μικρ-έμποροι των ειδών αυτών. Φυσικά αυτοί κερδίζουν πολύ λιγότερα και αν δεν εμπορεύονταν αυτά θα εμπορεύονταν κάτι άλλο. Κι ο ...υπερφαινόμενος ΔΕΝ είναι εχθρός του εμπορίου, της ανταλλαγής. Ο αριθμός τους όμως είναι πολύ μεγάλος. Έχει δηλαδή το κύκλωμα υποστηρικτές πολλούς. Έστω για το ψωμάκι τους.
3. Οι γυμναστές. Και μην πείτε «υπάλληλοι είναι, τί να κερδίζουν αυτοί, κάποια άλλη δουλειά θα έκαναν». Διότι το θέμα ΔΕΝ είναι η γυμναστική, ο αθλητισμός στα Σχολεία, ποιός μπορεί να είναι αντίθετος σ' αυτά. Το θέμα {και το πρόβλημα!} είναι ο πρωτα(θ)λητισμός: Μέσω αυτού οι γυμναστές παίζουν πολύ μεγαλύτερο ρόλο στο Σχολείο από τους συναδέλφους τους καθηγητές. Π.χ. θα έχετε ακούσει ότι το τάδε σχολείο βγήκε πρώτο στα αγωνίσματα της τάδε διοργάνωσης αλλά δεν θα έχετε ακούσει ποτέ ότι το τάδε σχολείο βγήκε πρώτο σε ...καλούς μαθητές. Κι αυτός ο αυξημένος ρόλος των γυμναστών {προπονητών μελλόντων πρωτα(θ)λητών} είναι πολύ πιό κρίσιμος από ότι φαίνεται πρόχειρα: Σ' αυτή την ηλικία είναι που εμφυτεύονται όλες οι αρρωστημένες ιδέες όπως ο πρωτα(θ)λητισμός.
4. Οι αθλητικοί "παράγοντες". Εδώ το συμφέρον είναι μικτό συνήθως. ΚΑΙ οικονομικό ΚΑΙ προβολής, "φιγούρας". Φιγουρατζήδες είναι όλοι τους. Κάποιοι και με πολύ ψηλότερους στόχους μάλιστα. Και "οικονομάνε" βέβαια καλά. Από τα φανερά (και τα μυστικά, υπάρχουν και τέτοια!) κονδύλια που αφειδώς διατίθενται για το θέαμα το πρωτα(θ)λητικό.
Στους "παράγοντες" βέβαια κατατάσσω και τους «αθάνατους» της Δ.Ο.Ε. Κάτι απίθανους τύπους, γελοίους εν πολλοίς, που απομυζούν όμως (ως και δωροδωκούμενοι κάποιες φορές...) το όλο σύστημα.
5. Οι άρχοντες. Με την βασική έννοια του όρου: Αυτοί που ασκούν την εξουσία. Η παροχή θεάματος στους αρχόμενους ήταν και είναι διαχρονικά το αντίτιμο της υποτέλειας, της πειθήνιας συμμόρφωσης στις βουλές του όποιου αρχηγού. Αυτό πιά είναι πασίγνωστο.
Υπάρχει όμως ένα ερώτημα εδώ: Γιατί ΚΥΡΙΩΣ πρωτα(θ)λητικό, «αγωνιστικό» θέαμα και όχι κάποια άλλα. Τα κονδύλια που διατίθενται για το πρωτα(θ)λητικό θέαμα είναι πολύ, μα πάραπολύ περισσότερα, από όσα για το θέατρο π.χ. ή τον κινηματογράφο. Και μην ξεχάσουμε και την μουσική ή τις καλές τέχνες. ΑΙΣΧΟΣ η σύγκριση. Μ' αυτό όμως θα ασχοληθώ πιό κάτω.
6. Οι φαρμακευτικές εταιρείες.Τις άφησα επίτηδες τελευταίες επειδή νομίζω ότι ΑΥΤΕΣ είναι οι χειρότεροι εκμεταλλευτές του πρωτα(θ)λητισμού, οι αισχρότεροι κάπηλοί του. Οι πιό ανήθικοι, οι πρόξενοι δυστυχίας σε ΔΙΣεκατομμύρια {ΔΕΝ είναι υπερβολή!} ανθρώπους. Να δούμε αυτόν τον αριθμό: Σκεφτείτε πόσοι χρησιμοποιούν τόσο τα απαγορευμένα αναβολικά όσο -και κυρίως!- τα επονομαζόμενα "βελτιωτικά", που πάντοτε βέβαια διαφημίζονται από παντός είδους πρωταθλητές... Για σκεφτείτε το... ΔΕΝ είναι μόνο όσοι επιδιώκουν μιά διάκριση σε κάποια διοργάνωση. Δεν είναι μόνο όσοι άλλοι γύρω δοκιμάζουν την τύχη τους στον πρωτα(θ)λητισμό, από το Δημοτικό Σχολείο ακόμα {πολλές φορές με παρότρυνση των γονέων!, έχουν επίσημα καταγγελθεί αυτά!}. Είναι και όλοι εκείνοι που τα χρησιμοποιούν επηρεασμένοι απλώς από την προπαγάνδα ότι "βελτιώνουν" τη ζωή.
Μιλάω για πρόξενους δυστυχίας έχοντας κατά νού όχι τόσο τους πρωταθλητές που μαθαίνουμε ότι πέθαναν απρόσμενα νέοι, ούτε τους άλλους νέους που μαθαίνουμε ότι υπέστησαν σοβαρές βλάβες "γυμναζόμενοι" {προσωπικά ξέρω 4 τέτοια περιστατικά}, όσο για το σύνολο, το μεγάλο σύνολο, που εξοικειώνεται στην ιδέα ότι την ευωχία (αν μη και την ευτυχία...) την πετυχαίνεις με ΟΥΣΙΕΣ φαρμακευτικές!. Διαφέρουν νομίζετε πολύ από τα ναρκωτικά;;; Η ΙΔΙΑ αντίληψη είναι. Αν δεν πείθεστε, ζητείστε την γνώμη της ιατρού-διευθύντριας του «18 άνω»... Ή του ΚΕΘΕΑ.
ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΗ
Αν οι παραπάνω, "εν αγαστή συμπνοία", δεν ασκούν ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό το ...λειτούργημα, της εκπόρνευσης των νέων και της κοινωνίας συνεπώς, για τους άθλιους σκοπούς τους, αλλά, κατά την εντονότατη προπαγάνδα τους, υπηρετούν "υψηλά ιδανικά", μάλλον οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους.
Υπέρογκες είναι οι παροχές, όχι μόνο κρατικές, στους διακρινόμενους. Διότι προσφέροντας το σώμα τους για το α(θ)λητικο εμπόριο δημιουργούν πολύ περισσότερα, αμύθητα κέρδη στους κάπηλους. Αν αυτό δεν είναι νταβατζηλήκι, τότε...
Και μην μάς κραδαίνουν το «Νους υγιής, εν σώματι υγιεί» διότι θα τους πετάξουμε στα μούτρα τη δήλωση της ελληνίδας μετά κάποια νίκη της ότι «είναι γραμμένο στο DNA των ελλήνων να νικούν»...
Τέτοια υγεία μυαλού η πρωτα(θ)λήτρια! Από ...Μελούνα, που είναι στη γειτονιά της, και Μικρασιατική Καταστροφή δεν έχει ακούσει τίποτα το κορίτσι...
Το αθλητικο θέαμα
Γιατί άραγε έχουν ρίξει τόσο βάρος, τόση ένταση στο α(θ)λητικο θέαμα;;; Ποιό ιδιαίτερο, μεγάλο πλεονέκτημα παρουσιάζει για τους άρχοντες;;;
Κατά τη δικιά μου εκτίμηση το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί το α(θ)λητικο θέαμα από τα άλλα θεάματα είναι ότι εμπεριέχει το στοιχείο της ΝΙΚΗΣ. Οι διάφοροι αγώνες είναι κάτι σαν αναίμακτη (όχι πάντα...) μάχη, και ως τέτοια έχει νικητές και ηττημένους. Άλλωστε πολλές φορές η φρασεολογία στις περιγραφές αγώνων είναι καθαρά πολεμική: Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ότι ο τάδε «με όπλο»... ή «συνετρίβη η άμυνα» ή «επιθετικό παιχνίδι» ή «έδωσε σκληρή μάχη»... ή... ή... ή...
Αυτό μπορεί βέβαια να θεωρηθεί ως ένα είδος εκτόνωσης των "αιμοβόρων" ανθρώπινων ενστίκτων, νομίζω όμως ότι για άλλους λόγους προκρίνεται και τόσο εξωφρενικά ενισχύεται με χρήμα από τους ταγούς μας.
1. Πρώτος, αλλά παλιότερος μάλλον, είναι ο μιθριδατισμός. Να εξοικειώνεται η ...πλέμπα στο πολεμικό κλίμα, ώστε να είναι προετοιμασμένη όταν μάς χρειαστεί να την στείλουμε σε καμμιά πραγματική σφαγή.
2. Με το ξάναμμα που προκαλεί ένα τέτοιο κλίμα κρατάει απασχολημένους τους κοινούς θνητούς περί τα α(θ)λητικα και τους αποτρέπει από το να ασχοληθούν με άλλα πράμματα, όπως τα της εξουσίας, πράγμα ενοχλητικό, ίσως και επικίνδυνο, για τους εξουσιάζοντες.
3. Και λόγω απληστίας των κυβερνώντων και λόγω της -συνήθους-ανικανότητάς τους, στην κοινωνία μας ο "μέσος" άνθρωπος οδηγείται συνήθως από ήττα σε ήττα. Με τον καταιγισμό «αγωνιστικών» θεαμάτων, την καλλιέργεια -ανούσιας και ανόητης πάντα!-ταύτισης με την τάδε ομάδα {ή α(θ)λητικο εσμό...} δίνεται η ικανοποίηση της ΝΙΚΗΣ και σ' αυτόν...
Πανηγυρίσατε!!! Η τάδε αθλήτρια ΜΑΣ "έσπασε" το παγκόσμιο ρεκόρ των 100μ. που ήταν 9,75'' σημειώνοντας χρόνο ...9,74''.
Έλα μυαλό στον τόπο σου... Ένα εκατοστό του δευτερολέπτου ταχύτερη...
ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Είναι βέβαια το ότι δια του πρωτα(θ)λητισμού παροτρύνονται οι νέοι να αθλούνται, πράμμα καλό.
Όταν ως παιδιά {προ ...αμνημονεύτων χρόνων} παίζαμε το "μπα'ί'ρ"(*) ή τα "σκλαβάκια" αθλούμενοι μέχρι ...τελικής πτώσεως..., δεν ξέραμε κανέναν πρωταθλητή του είδους. Κάν ραδιόφωνα δεν είχαμε τότε, να μαθαίνουμε για τις επιδόσεις τους σε αθλήματα... Και σιγά που θα διαβάζαμε εφημερίδες... Ειδικά α(θ)λητικες...
ΑΛΑΝΕΣ μόνον είχαμε! Και χρόνο στη διάθεσή μας!
Αλάνες δεν υπάρχουν πιά,
τις έκοψε το τραίνο...
{της "ανάπτυξης"}
και χρόνος δεν υπάρχει πιά
τον έφαγ' η "καριέρα"...
TΡOMAΡA MAΣ KAKH !
Υ.Γ.
Καλό θα είναι κάποιος "γερός" στη Φιλολογία ή/και την Ιστορία να μάς εξηγήσει πώς και γιατί από τη λέξη «άθλος» έχουν παραχθεί δυό διαφορετικές έννοιες: Του αθλητή και της αθλιότητας.
----------
(*) "σημαία", τούρκικα. Παιχνίδι που απαιτεί πολύ τρέξιμο.
14.7.08
Έγινε 60 χρονών η απάτη. Καιρός να πάρει ...σύνταξη!
Την απάτη των «ισχυρών», «αυτοδύναμων» κυβερνήσεων εννοούμε φυσικά.
Η -νεώτερη- ιστορία της απάτης των «ισχυρών» κυβερνήσεων αρχίζει το 1949-50. Αμέσως μετά τη λήξη του εμφύλιου οι νικητές με όλα τα υλικά και άϋλα (προπαγάνδα) μέσα που διέθεταν επέβαλαν στον ελληνικό λαό την ιδέα της «ισχυρής», δηλαδή μονοκομματικής, κυβέρνησης.
Όπως θα δείτε από την παρακάτω ιστορική αναδρομή καθόλου δεν συμπίπτουν αυτές οι δύο έννοιες! Ίσα-ίσα! Οι μονοκομματικές κυβερνήσεις, πειθήνια όργανα του αρχηγού τους και απλοί διεκπεραιωτές (αλλά και "μασκάρεμα"...) της «ενός ανδρός αρχής», δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εξυπηρετούν τις ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ του πολιτικές ανάγκες, όπως οι "ελέω θεού" μοναρχίες παλιότερα. Και, όπως ακριβώς σ' αυτές, δημιουργούν άμεσα μια κυβερνώσα κλίκα αυλοκολάκων, ανίκανων, τιποτένιων, που η μεγάλη τους «αρετή» είναι το γλείψιμο, το λιβάνισμα του αρχηγού. Και η καταλήστευση του Δημόσιου Κορβανά, βέβαια...
* Το 1952, με πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, ο "Συναγερμός" υπό τον στρατηγό Αλ. Παπάγο, παρότι πήρε λιγότερους ψήφους πανελλαδικά, 48% περίπου έναντι 52% των υπόλοιπων, «εξέλεξε» πανηγυρικά... 240 βουλευτές έναντι 60. Και βέβαια έφτιαξε μια «ισχυρότατη», στη Βουλή, κυβέρνηση. Ήδη όμως, το 1953 υπήρξε το πρώτο ρήγμα: Με αμερικανικό, λέγεται, "δάκτυλο", γιατί ως υπουργός Συντονισμού (Οικονομίας δηλαδή) ήθελε να ανταλλάξει πορτοκάλια με ρώσσικα τρακτέρ, στριμώχτηκε, παραιτήθηκε από την κυβέρνηση ο Σπ. Μαρκεζίνης και αποχώρησε με 33 βουλευτές, κάνοντας δικό του κόμμα.
* Το 1955 πεθαίνει ο Παπάγος, χωρίς η «ισχυρότατη» κυβέρνησή του να σημειώσει το παραμικρό αξιόλογο έργο.
* Με εύνοια των ανακτόρων ορίζεται πρωθυπουργός ο Καραμανλής, παρότι οι εναπομείναντες 205 βουλευτές του "Συναγερμού" είχαν υπογράψει πρωτόκολλο ανάδειξης "δίδυμης" ηγεσίας των Π. Κανελλόπουλου-Στ. Στεφανόπουλου. Τέτοια συνέπεια οι συναγερμικοί εθνοπατέρες... Με αυτή την «ισχυρότατη» κυβέρνησή του ο Καραμανλής έφτιαξε το δικό του κόμμα, την ΕΡΕ, αλλά δεν σημείωσε άλλο αξιόλογο έργο, πλην της ψήφισης του πιό ΦΑΥΛΟΥ μεταπολεμικού εκλογικού νόμου, του διαβόητου "τριφασικού", που σε άλλες περιφέρειες (όπου υπερίσχυε η ΕΡΕ) πρόβλεπε πλειοψηφικό, σε άλλες (όπου ήταν αμφίρροπα τα πράγματα) πλειοψηφικό με εκπροσώπηση της μειοψηφίας και σε άλλες (όπου μειοψηφούσε η ΕΡΕ) απλή αναλογική. ΤΕΤΟΙΑ ΦΑΥΛΟΤΗΤΑ ο και «εθνάρχης» αποκληθείς!!!
* Με όλα αυτά τα κόλπα ο Καραμανλής κατάφερε να πάρει κάπου 180 βουλευτικές έδρες και να σχηματίσει πάλι ...«ισχυρότατη» μονοκομματική κυβέρνηση. Η οποία όμως δεν του φτούρησε για πολύ: Οι Κανελλόπουλος, Παπαληγούρας κ. ά., αφού υπόγραψαν μια μνημειώδη διακήρυξη όπου τον κατάγγειλαν ως ψευδοκαίσαρα και άλλα πολύ ...ωραία, αποχώρησαν από την ΕΡΕ με καμμιά 20αριά βουλευτές.
Ο Καραμανλής, παρότι διατηρούσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ξανακάνει εκλογές το 1958 με «ενισχυμένη», που ευνοούσε κυρίως το πρώτο και λίγο το δεύτερο κόμμα, στις οποίες το κόμμα των Φιλελευθέρων υπό Σ. Βενιζέλο και Γ. Παπανδρέου έχασε την 2η θέση από την ΕΔΑ υπό τον Πασσαλίδη. Έτσι πήρε η ΕΔΑ κάπου 80 βουλευτές και έγινε «αξιωματική» αντιπολίτευση και οι Φιλελεύθεροι κάπου 30. Ο Καραμανλής «ισχυρότατος» πάλι με κάπου 190 βουλευτές.
* Αλλά το μόνο που κατάφερε μέχρι το 1961, που πιεζόμενος από το λαϊκό κίνημα του "1-1-4" και το φοιτητικό "15%" αναγκάστηκε να κάνει πρόωρες εκλογές, ήταν να αναπτυχτεί ένα τερατώδες παρακράτος βίας και κατατρομοκράτησης των πολιτών με βάση τα πολιτικά τους φρονήματα. Αυτό ήταν το ...επίτευγμα της νέας «ισχυρής» καραμανλικής κυβέρνησης... Ο εσμός των υπανθρώπων του παρασκηνίου, της αυλής του βασιλιά αλλά και της αυλής του Καραμανλή, εκμεταλλεύτηκαν με τον ...καλλίτερο τρόπο τον «κομμουνιστικό» κίνδυνο που εκπροσωπούσε κατ' αυτούς η ΕΔΑ.
Και οι εκλογές αυτές έμειναν στην Ιστορία ως εκλογές βίας και νοθείας. Ήταν τότε που ψήφισαν και ...δέντρα(*), που οι δημ. υπάλληλοι ψήφιζαν σε ειδικά εκλογικά τμήματα, που τους στρατιώτες τους πήγαιναν συντεταγμένους(**) να ψηφίσουν.
Και πάλι είχαμε βέβαια «ισχυρή» καραμανλική κυβέρνηση... Σε ένα χρόνο μέσα, κάτω από την πίεση των αλλεπάλληλων αποκαλύψεων για τη βία και νοθεία, αλλά και της δολοφονίας Γρ. Λαμπράκη από το παρακράτος, ο Καραμανλής χάνει την εύνοια του παλατιού(***), που ένοιωθε να συμπαρασύρεται και το ίδιο, και φεύγει με ψευδώνυμο για το Παρίσι. Τον διαδέχτηκε ο Π. Κανελλόπουλος, που αναγκάστηκε να κάνει εκλογές στο τέλος του 1963.
* Αυτή τη φορά έχασε η ΕΡΕ και τις κέρδισε η "Ενωση Κέντρου" υπό τον Γ. Παπανδρέου. Ο οποίος (κι αυτός... τάλε-κουάλε, όλοι το ίδιο παραμύθι...) δεν ένοιωθε αρκετά «ισχυρός» και ξανάκανε εκλογές το 1964. Στις οποίες πήρε και κοινοβουλευτική ΚΑΙ λαϊκή πλειοψηφία. Και σχημάτισε μια «ισχυρότατη», μονοκομματική δηλαδή, κυβέρνηση...
* Κι αυτή όμως η «ισχυρή» κυβέρνηση της "Ενωσης Κέντρου" του Γ. Παπανδρέου άντεξε μόλις ένα χρόνο και κάτι μήνες... Το παλάτι, ...συνεπικουρούντος του κ. Μητσοτάκη, "τεμάχισε" το κόμμα με διαδοχικές εντολές σχηματισμού κυβέρνησης σε αποστάτες, όπως οι Δόβας {ποιητής ...γαργάλατα}, Τσιριμώκος {...σοσιαλιστής αλλά και "κηπουρός" των ανακτόρων κατά ΔΙΚΗ ΤΟΥ έκφραση...} και εντέλει Στ. Στεφανόπουλος, ο οποίος με τη στήριξη της ΕΡΕ του Π. Κανελλόπουλου, κατάφερε να πάρει «ψήφο εμπιστοσύνης» στη Βουλή και να φτιάξει, κι αυτός..., «ισχυρή» κυβέρνηση με αποστάτες βουλευτές {Γαρουφαλιάς κ.ά.}.
* Η επόμενη «ισχυρή» κυβέρνηση ήταν βεβαίως η κυβέρνηση της χούντας του Γ. Παπαδόπουλου. Αυτή κι αν δεν ήταν «ισχυρή»... Τί λέω ΠΑΝΙΣΧΥΡΗ ήταν... Ό,τι κατέβαζε η κούτρα των συνταγματαρχών γινόταν άμεσα πράξη! Χωρίς περιττές καθυστερήσεις συζητήσεων και ψηφοφοριών σε Κοινοβούλιο. Kαι «στο πί και φί» δημιουργήθηκαν οι διεφθαρμένες κλίκες τους για την κρυφή στην αρχή, φανερή αργότερα {τότε βγήκε το ...«Μπαλόσημο», συνταγματάρχης ήταν ο δημιουργός του} καταλήστευση των Ελλήνων. Όλα κι όλα όμως, είχαν και μιά σημαντική ΕΘΝΙΚΗ επιτυχία: Ο τότε Γ.Γ.Α. Ασλανίδης, αφού είχε καταφέρει να εξαγοράσει (παίχτες;...) του γιουγκοσλαβικού "Ερυθρού Αστέρα" έστειλε τον "Παναθηναϊκό" στον τελικό Ευρώπης, στο Γουέμπλεϊ... Τρομάρα μας κακή...
* Κι όπως συμβαίνει συνήθως με τις χούντες, η επόμενη «ισχυρή» κυβέρνηση ήταν βεβαίως η κυβέρνηση της χούντας του Ιωαννίδη, που έρριξε της χούντα του Γ. Παπαδόπουλου. Αυτή, υπό έναν Ανδρουτσόπουλο ήταν τόσο «ισχυρή» που αποτόλμησε προδοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο εναντίον του Μακάριου, με την τραγική κατάληξη του διαμελισμού του νησιού από τους Τούρκους, που αφορμή ήθελαν και αφορμή τούς έδωσαν οι σαμψων-ιωαννιδικοί ...υπερπατριώτες.
Ελπίζω να μην κουραστήκατε διαβάζοντας ως εδώ. Γιατί έχουμε αρκετές ακόμα «ισχυρές» κυβερνήσεις στη μεταπολίτευση. Με έμπνευση του «εθνάρχη» Καραμανλή, που επέστρεψε από το Παρίσι για να γίνει πρωθυπουργός μετά την κατάρρευση της 2ης χούντας. Έμπνευση «ισχυρών» κυβερνήσεων, μέσω καλπονοθευτικών εκλογικών συστημέτων, που απλώς επιβεβαίωσε την λαϊκή ρήση: «Ο λύκος ΤΡΙΧΑ αλλάζει, ΜΥΑΛΟ δεν αλλάζει».
Όπως έγραφα πριν 11 μήνες εδώ, αλλά και πριν ...34 ΧΡΟΝΙΑ, στον «Παρατηρητή της Ηπείρου»(****):
Δεν έχω κάναν έρωτα με τις ΙΣΧΥΡΕΣ κυβερνήσεις, ίσα-ίσα το αντίθετο νομίζω: Όσο πιό αδύναμες είναι τόσο καλλίτερα για τον τόπο, για τους πολίτες. Η Γερμανία και η Ιταλία, εντελώς κατεστραμμένες από τον πόλεμο, μεγαλούργησαν αυτά τα 15 χρόνια με ...«αδύναμες» ΣΥΜΜΑΧΙΚΕΣ κυβερνήσεις όχι «ισχυρές» μονοκομματικές, που εδώ σε μάς ...ισχυρότατα απλώς ξεκοκκαλίσανε το "Σχέδιο Μάρσαλ"...
Την υποκρισία των ιθυνόντων είχα τότε ξεσκεπάσει και θέλω και τώρα να ξεσκεπάσω, αφού εκείνες οι διαπιστώσεις μου ΔΥΣΤΥΧΩΣ ίσχυσαν όλη την 30ετία που πέρασε και ισχύουν ακόμα τώρα, αλλά η ΜΕΓΙΣΤΗ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑ περί της μονοκομματικής διακυβέρνησης, έχει ριζώσει, απο την πολλή πλύση εγκεφάλου, σε μεγάλο ποσοστό των πολιτών και γιαυτό οι αλεπάλληλες και συνεχείς ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ και οι ΛΟΒΙΤΟΥΡΕΣ του ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ, δεν έχουν παράξει τα αναγκαία αντισώματα.
* Μεταχουντικά, και με εργαλείο «ενισχυμένα» καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα, ακολούθησαν δύο «ισχυρές» κυβερνήσεις Καραμανλή. Τόσο ...ισχυρές, που ο «εθνάρχης» αναγκάστηκε να ομολογήσει ανοιχτά την αποτυχία του ως πρωθυπουργού με το «έξω πάμε καλά...» και να την ...σκαπουλάρει προς την Προεδρία της Δημοκρατίας, αφήνοντας τον Γ. Ράλλη στο πόδι του να εισπράξει αυτός την λαϊκή κατακραυγή, που κατάληξε σε θριαμβευτική εκλογή του ΠΑΣΟΚ υπό τον Α. Παπανδρέου.
* Στη συνέχεια δύο «ισχυρές» κυβερνήσεις Α. Παπανδρέου, με την ίδια μάλιστα «ενισχυμένη» καλπονοθευτική, ώ! της υποκρισίας, την οποία είχε καταψηφίσει, όταν την προωθούσε ο Καραμανλής...
Τόσο «ισχυρές» που αναγκάστηκε να αποσύρει τον ...Δρεττάκη (και τον Φ.Α.Π., πομπωδώς όμως εξαγγελθέντα από ΟΛΟ το Yπουργικό Συμβούλιο...), να κουτσουρέψει τον πολιτικό γάμο, να "ετεροχρονήσει" την Α.Τ.Α., να "αναδομεί" κάθε τρείς και λίγο την κυβέρνηση, να ξαποστέλνει τον Τρίτση γιατί στενοχώρησε τους οικοπεδοφάγους, να ...διώχνει τις αμερικάνικες βάσεις, με συμφωνία παραμονής τους, να κάνει πιό "ηγεμονικό" το Σύνταγμα, αλλά και να χαρίζει χρέη μεγαλοξενοδόχων για να εξασφαλιστεί η ερωτική του στέγη...{κ. Τσοβόλα ακούς;} και να προωθεί κάθε κόλακα και γλείφτη του ως ...«νέο τζάκι»... Νίλα μας. Τί να πρωτοθυμηθώ;;;
* Μετά μιά αδύναμη ολιγόμηνη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΝ/ΚΚΕ, για να αποτραπεί η ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ των υπαίτιων για το σκάνδαλο Κοσκωτά, μιά ολιγόμηνη «οικουμενική» δήθεν..., και μετά Μητσοτάκης! ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΟΣ κι αυτός, «ισχυρός»... Τόσο «ισχυρός» που δεν κατάφερε να αποτρέψει το εθνικό έγκλημα Σαμαρά κατά της εξωτερικής πολιτικής μας, που το πληρώνουμε 15 χρόνια τώρα, κολλημένοι στο "όνομα"..., και θα το πληρώνουμε καιρό..., διότι ο Αντώνης απόρριψε ελληναράδικα το "πακέτο Πινέϊρο" κι έφτιαξε δικό του κόμμα...
* Στη συνέχεια πάλι «ισχυρή» κυβέρνηση Α. Παπανδρέου, με την ίδια μάλιστα «ενισχυμένη» καλπονοθευτική, τροποποιημένη τώρα από τον Κούβελα της ΝΔ, την οποία ΠΑΛΙ είχε καταψηφίσει το ΠΑΣΟΚ!!! Μέχρι την βαριά του αρρώστεια και την διαδοχή του από τον ...εκσυγχρονιστή Κ. Σημίτη.
* Στη συνέχεια δύο «ισχυρές» κυβερνήσεις Κ. Σημίτη. Με μεγάλες επιτυχίες τόσο με το ΑΠ-ασφαλιστικό, τόσο με τη άγρια αναδιανομή πλούτου υπέρ των πάμπλουτων λαμόγιων μέσω της φούσκας του Χρηματιστήριου, τόσο με την "δημιουργική λογιστική" που κοροϊδέψαμε την Ε.Ε., τόσο με την εκτόξευση της διαφθοράς στα ύψη, τόσο με τις αμαρτωλές συμβάσεις της SIEMENS, τόσο με την διοργάνωση των Ολυμπιακών ...DOPWAYS ή τις «αγορές του αιώνα {ευκαιρία για πολλή μάσσα, σού λέω!} όσο και με την ...σεμνή και ταπεινή μεταβίβαση του "δαχτυλιδιού" στον Γ.Α. Παπανδρέου, να εισπράξει αυτός την λαϊκή κατακραυγή, που κατάληξε σε θριαμβευτική εκλογή της Ν.Δ.... Όπως ακριβώς μεταξύ Καραμανλή (θείου) και Ράλλη το 1980... Η Ιστορία, που επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕ «ΙΣΧΥΡΕΣ» ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ «ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΕΣ» ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.
* Το πολύ δυσάρεστο είναι ότι παρ' όλες αυτές τις εξώφθαλμες αποτυχίες των ...«ισχυρών» μονοκομματικών «αυτοδύναμων» κυβερνήσεων επί 60 χρόνια τώρα, παρ' όλα τα αλλεπάλληλά τους σκάνδαλα καταλήστευσης του εθνικού πλούτου, πρόσφατα με τους κουμπάρους, τα ...δομημένα, τις δωροληψίες, το ξεπούλημα, την διαφθορά -μέχρι και σαρκική...- σε υψηλότατο επίπεδο, έχουν το θράσος να μιλούν ακόμα γιά την «αυτοδυναμία» ως ...πανάκεια. Με τον κ. Καραμανλή πρώτον-πρώτον.
Για τούτο, σεμνά και ταπεινά, τού απονέμουμε το 2ο βραβείο ζώντος πολιτικού ΑΠΑΤΕΩΝΑ.{Το 1ο είναι ευνόητο σε ποιόν ανήκει... Όπως και το 3ο}
Σύντομα στην οθόνη σας: Η συνέχεια και το τέλος για τις «ισχυρές». Ζήτω οι ανίσχυρες κυβερνήσεις!!!
------------------------
(*) Ο διευθυντής του γραφείου της ΕΡΕ, κάποιος Παναγόπουλος, είχε αποκαλυφθεί πως είχε παραλάβει, με εξουσιοδοτήσεις, 400 εκλογικά βιβλιάρια διαφόρων πολιτών, μερικοί από τους οποίους είχαν δηλώσει ως διεύθυνση κατοικίας έναν ...ελαιώνα στο Χαϊδάρι.
(**) Από αυτό βγήκε η έκφραση «ψηφίζουν ως λόχος»...
(***) Τότε ήταν που αναρωτήθηκε με το ...ιστορικό: «Ποιός κυβερνάει αυτόν τον τόπο;;;»
(****) αλλά ταυτόχρονα και στην "Αυγή", στον "Ελεύθερο Κόσμο" και στην "Καθημερινή", αν δεν με απατά η μνήμη, στις οποίες (όπως και στο "Βήμα" και την "Ακρόπολη" και δεν θυμάμαι σε ποιές άλλες) το είχα ταχυδρομήσει ως δακτυλογραφημένο πρωτότυπο, έτσι απλά χωρίς να έχω «κονέξια» με κανέναν τους και χωρίς να είμαι κάνας "γνωστός", επαγγελματίας δημοσιογράφος ή πολιτικός.
Η -νεώτερη- ιστορία της απάτης των «ισχυρών» κυβερνήσεων αρχίζει το 1949-50. Αμέσως μετά τη λήξη του εμφύλιου οι νικητές με όλα τα υλικά και άϋλα (προπαγάνδα) μέσα που διέθεταν επέβαλαν στον ελληνικό λαό την ιδέα της «ισχυρής», δηλαδή μονοκομματικής, κυβέρνησης.
Όπως θα δείτε από την παρακάτω ιστορική αναδρομή καθόλου δεν συμπίπτουν αυτές οι δύο έννοιες! Ίσα-ίσα! Οι μονοκομματικές κυβερνήσεις, πειθήνια όργανα του αρχηγού τους και απλοί διεκπεραιωτές (αλλά και "μασκάρεμα"...) της «ενός ανδρός αρχής», δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να εξυπηρετούν τις ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ του πολιτικές ανάγκες, όπως οι "ελέω θεού" μοναρχίες παλιότερα. Και, όπως ακριβώς σ' αυτές, δημιουργούν άμεσα μια κυβερνώσα κλίκα αυλοκολάκων, ανίκανων, τιποτένιων, που η μεγάλη τους «αρετή» είναι το γλείψιμο, το λιβάνισμα του αρχηγού. Και η καταλήστευση του Δημόσιου Κορβανά, βέβαια...
* Το 1952, με πλειοψηφικό εκλογικό σύστημα, ο "Συναγερμός" υπό τον στρατηγό Αλ. Παπάγο, παρότι πήρε λιγότερους ψήφους πανελλαδικά, 48% περίπου έναντι 52% των υπόλοιπων, «εξέλεξε» πανηγυρικά... 240 βουλευτές έναντι 60. Και βέβαια έφτιαξε μια «ισχυρότατη», στη Βουλή, κυβέρνηση. Ήδη όμως, το 1953 υπήρξε το πρώτο ρήγμα: Με αμερικανικό, λέγεται, "δάκτυλο", γιατί ως υπουργός Συντονισμού (Οικονομίας δηλαδή) ήθελε να ανταλλάξει πορτοκάλια με ρώσσικα τρακτέρ, στριμώχτηκε, παραιτήθηκε από την κυβέρνηση ο Σπ. Μαρκεζίνης και αποχώρησε με 33 βουλευτές, κάνοντας δικό του κόμμα.
* Το 1955 πεθαίνει ο Παπάγος, χωρίς η «ισχυρότατη» κυβέρνησή του να σημειώσει το παραμικρό αξιόλογο έργο.
* Με εύνοια των ανακτόρων ορίζεται πρωθυπουργός ο Καραμανλής, παρότι οι εναπομείναντες 205 βουλευτές του "Συναγερμού" είχαν υπογράψει πρωτόκολλο ανάδειξης "δίδυμης" ηγεσίας των Π. Κανελλόπουλου-Στ. Στεφανόπουλου. Τέτοια συνέπεια οι συναγερμικοί εθνοπατέρες... Με αυτή την «ισχυρότατη» κυβέρνησή του ο Καραμανλής έφτιαξε το δικό του κόμμα, την ΕΡΕ, αλλά δεν σημείωσε άλλο αξιόλογο έργο, πλην της ψήφισης του πιό ΦΑΥΛΟΥ μεταπολεμικού εκλογικού νόμου, του διαβόητου "τριφασικού", που σε άλλες περιφέρειες (όπου υπερίσχυε η ΕΡΕ) πρόβλεπε πλειοψηφικό, σε άλλες (όπου ήταν αμφίρροπα τα πράγματα) πλειοψηφικό με εκπροσώπηση της μειοψηφίας και σε άλλες (όπου μειοψηφούσε η ΕΡΕ) απλή αναλογική. ΤΕΤΟΙΑ ΦΑΥΛΟΤΗΤΑ ο και «εθνάρχης» αποκληθείς!!!
* Με όλα αυτά τα κόλπα ο Καραμανλής κατάφερε να πάρει κάπου 180 βουλευτικές έδρες και να σχηματίσει πάλι ...«ισχυρότατη» μονοκομματική κυβέρνηση. Η οποία όμως δεν του φτούρησε για πολύ: Οι Κανελλόπουλος, Παπαληγούρας κ. ά., αφού υπόγραψαν μια μνημειώδη διακήρυξη όπου τον κατάγγειλαν ως ψευδοκαίσαρα και άλλα πολύ ...ωραία, αποχώρησαν από την ΕΡΕ με καμμιά 20αριά βουλευτές.
Ο Καραμανλής, παρότι διατηρούσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ξανακάνει εκλογές το 1958 με «ενισχυμένη», που ευνοούσε κυρίως το πρώτο και λίγο το δεύτερο κόμμα, στις οποίες το κόμμα των Φιλελευθέρων υπό Σ. Βενιζέλο και Γ. Παπανδρέου έχασε την 2η θέση από την ΕΔΑ υπό τον Πασσαλίδη. Έτσι πήρε η ΕΔΑ κάπου 80 βουλευτές και έγινε «αξιωματική» αντιπολίτευση και οι Φιλελεύθεροι κάπου 30. Ο Καραμανλής «ισχυρότατος» πάλι με κάπου 190 βουλευτές.
* Αλλά το μόνο που κατάφερε μέχρι το 1961, που πιεζόμενος από το λαϊκό κίνημα του "1-1-4" και το φοιτητικό "15%" αναγκάστηκε να κάνει πρόωρες εκλογές, ήταν να αναπτυχτεί ένα τερατώδες παρακράτος βίας και κατατρομοκράτησης των πολιτών με βάση τα πολιτικά τους φρονήματα. Αυτό ήταν το ...επίτευγμα της νέας «ισχυρής» καραμανλικής κυβέρνησης... Ο εσμός των υπανθρώπων του παρασκηνίου, της αυλής του βασιλιά αλλά και της αυλής του Καραμανλή, εκμεταλλεύτηκαν με τον ...καλλίτερο τρόπο τον «κομμουνιστικό» κίνδυνο που εκπροσωπούσε κατ' αυτούς η ΕΔΑ.
Και οι εκλογές αυτές έμειναν στην Ιστορία ως εκλογές βίας και νοθείας. Ήταν τότε που ψήφισαν και ...δέντρα(*), που οι δημ. υπάλληλοι ψήφιζαν σε ειδικά εκλογικά τμήματα, που τους στρατιώτες τους πήγαιναν συντεταγμένους(**) να ψηφίσουν.
Και πάλι είχαμε βέβαια «ισχυρή» καραμανλική κυβέρνηση... Σε ένα χρόνο μέσα, κάτω από την πίεση των αλλεπάλληλων αποκαλύψεων για τη βία και νοθεία, αλλά και της δολοφονίας Γρ. Λαμπράκη από το παρακράτος, ο Καραμανλής χάνει την εύνοια του παλατιού(***), που ένοιωθε να συμπαρασύρεται και το ίδιο, και φεύγει με ψευδώνυμο για το Παρίσι. Τον διαδέχτηκε ο Π. Κανελλόπουλος, που αναγκάστηκε να κάνει εκλογές στο τέλος του 1963.
* Αυτή τη φορά έχασε η ΕΡΕ και τις κέρδισε η "Ενωση Κέντρου" υπό τον Γ. Παπανδρέου. Ο οποίος (κι αυτός... τάλε-κουάλε, όλοι το ίδιο παραμύθι...) δεν ένοιωθε αρκετά «ισχυρός» και ξανάκανε εκλογές το 1964. Στις οποίες πήρε και κοινοβουλευτική ΚΑΙ λαϊκή πλειοψηφία. Και σχημάτισε μια «ισχυρότατη», μονοκομματική δηλαδή, κυβέρνηση...
* Κι αυτή όμως η «ισχυρή» κυβέρνηση της "Ενωσης Κέντρου" του Γ. Παπανδρέου άντεξε μόλις ένα χρόνο και κάτι μήνες... Το παλάτι, ...συνεπικουρούντος του κ. Μητσοτάκη, "τεμάχισε" το κόμμα με διαδοχικές εντολές σχηματισμού κυβέρνησης σε αποστάτες, όπως οι Δόβας {ποιητής ...γαργάλατα}, Τσιριμώκος {...σοσιαλιστής αλλά και "κηπουρός" των ανακτόρων κατά ΔΙΚΗ ΤΟΥ έκφραση...} και εντέλει Στ. Στεφανόπουλος, ο οποίος με τη στήριξη της ΕΡΕ του Π. Κανελλόπουλου, κατάφερε να πάρει «ψήφο εμπιστοσύνης» στη Βουλή και να φτιάξει, κι αυτός..., «ισχυρή» κυβέρνηση με αποστάτες βουλευτές {Γαρουφαλιάς κ.ά.}.
* Η επόμενη «ισχυρή» κυβέρνηση ήταν βεβαίως η κυβέρνηση της χούντας του Γ. Παπαδόπουλου. Αυτή κι αν δεν ήταν «ισχυρή»... Τί λέω ΠΑΝΙΣΧΥΡΗ ήταν... Ό,τι κατέβαζε η κούτρα των συνταγματαρχών γινόταν άμεσα πράξη! Χωρίς περιττές καθυστερήσεις συζητήσεων και ψηφοφοριών σε Κοινοβούλιο. Kαι «στο πί και φί» δημιουργήθηκαν οι διεφθαρμένες κλίκες τους για την κρυφή στην αρχή, φανερή αργότερα {τότε βγήκε το ...«Μπαλόσημο», συνταγματάρχης ήταν ο δημιουργός του} καταλήστευση των Ελλήνων. Όλα κι όλα όμως, είχαν και μιά σημαντική ΕΘΝΙΚΗ επιτυχία: Ο τότε Γ.Γ.Α. Ασλανίδης, αφού είχε καταφέρει να εξαγοράσει (παίχτες;...) του γιουγκοσλαβικού "Ερυθρού Αστέρα" έστειλε τον "Παναθηναϊκό" στον τελικό Ευρώπης, στο Γουέμπλεϊ... Τρομάρα μας κακή...
* Κι όπως συμβαίνει συνήθως με τις χούντες, η επόμενη «ισχυρή» κυβέρνηση ήταν βεβαίως η κυβέρνηση της χούντας του Ιωαννίδη, που έρριξε της χούντα του Γ. Παπαδόπουλου. Αυτή, υπό έναν Ανδρουτσόπουλο ήταν τόσο «ισχυρή» που αποτόλμησε προδοτικό πραξικόπημα στην Κύπρο εναντίον του Μακάριου, με την τραγική κατάληξη του διαμελισμού του νησιού από τους Τούρκους, που αφορμή ήθελαν και αφορμή τούς έδωσαν οι σαμψων-ιωαννιδικοί ...υπερπατριώτες.
Ελπίζω να μην κουραστήκατε διαβάζοντας ως εδώ. Γιατί έχουμε αρκετές ακόμα «ισχυρές» κυβερνήσεις στη μεταπολίτευση. Με έμπνευση του «εθνάρχη» Καραμανλή, που επέστρεψε από το Παρίσι για να γίνει πρωθυπουργός μετά την κατάρρευση της 2ης χούντας. Έμπνευση «ισχυρών» κυβερνήσεων, μέσω καλπονοθευτικών εκλογικών συστημέτων, που απλώς επιβεβαίωσε την λαϊκή ρήση: «Ο λύκος ΤΡΙΧΑ αλλάζει, ΜΥΑΛΟ δεν αλλάζει».
Όπως έγραφα πριν 11 μήνες εδώ, αλλά και πριν ...34 ΧΡΟΝΙΑ, στον «Παρατηρητή της Ηπείρου»(****):
Δεν έχω κάναν έρωτα με τις ΙΣΧΥΡΕΣ κυβερνήσεις, ίσα-ίσα το αντίθετο νομίζω: Όσο πιό αδύναμες είναι τόσο καλλίτερα για τον τόπο, για τους πολίτες. Η Γερμανία και η Ιταλία, εντελώς κατεστραμμένες από τον πόλεμο, μεγαλούργησαν αυτά τα 15 χρόνια με ...«αδύναμες» ΣΥΜΜΑΧΙΚΕΣ κυβερνήσεις όχι «ισχυρές» μονοκομματικές, που εδώ σε μάς ...ισχυρότατα απλώς ξεκοκκαλίσανε το "Σχέδιο Μάρσαλ"...
Την υποκρισία των ιθυνόντων είχα τότε ξεσκεπάσει και θέλω και τώρα να ξεσκεπάσω, αφού εκείνες οι διαπιστώσεις μου ΔΥΣΤΥΧΩΣ ίσχυσαν όλη την 30ετία που πέρασε και ισχύουν ακόμα τώρα, αλλά η ΜΕΓΙΣΤΗ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑ περί της μονοκομματικής διακυβέρνησης, έχει ριζώσει, απο την πολλή πλύση εγκεφάλου, σε μεγάλο ποσοστό των πολιτών και γιαυτό οι αλεπάλληλες και συνεχείς ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ και οι ΛΟΒΙΤΟΥΡΕΣ του ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ, δεν έχουν παράξει τα αναγκαία αντισώματα.
* Μεταχουντικά, και με εργαλείο «ενισχυμένα» καλπονοθευτικά εκλογικά συστήματα, ακολούθησαν δύο «ισχυρές» κυβερνήσεις Καραμανλή. Τόσο ...ισχυρές, που ο «εθνάρχης» αναγκάστηκε να ομολογήσει ανοιχτά την αποτυχία του ως πρωθυπουργού με το «έξω πάμε καλά...» και να την ...σκαπουλάρει προς την Προεδρία της Δημοκρατίας, αφήνοντας τον Γ. Ράλλη στο πόδι του να εισπράξει αυτός την λαϊκή κατακραυγή, που κατάληξε σε θριαμβευτική εκλογή του ΠΑΣΟΚ υπό τον Α. Παπανδρέου.
* Στη συνέχεια δύο «ισχυρές» κυβερνήσεις Α. Παπανδρέου, με την ίδια μάλιστα «ενισχυμένη» καλπονοθευτική, ώ! της υποκρισίας, την οποία είχε καταψηφίσει, όταν την προωθούσε ο Καραμανλής...
Τόσο «ισχυρές» που αναγκάστηκε να αποσύρει τον ...Δρεττάκη (και τον Φ.Α.Π., πομπωδώς όμως εξαγγελθέντα από ΟΛΟ το Yπουργικό Συμβούλιο...), να κουτσουρέψει τον πολιτικό γάμο, να "ετεροχρονήσει" την Α.Τ.Α., να "αναδομεί" κάθε τρείς και λίγο την κυβέρνηση, να ξαποστέλνει τον Τρίτση γιατί στενοχώρησε τους οικοπεδοφάγους, να ...διώχνει τις αμερικάνικες βάσεις, με συμφωνία παραμονής τους, να κάνει πιό "ηγεμονικό" το Σύνταγμα, αλλά και να χαρίζει χρέη μεγαλοξενοδόχων για να εξασφαλιστεί η ερωτική του στέγη...{κ. Τσοβόλα ακούς;} και να προωθεί κάθε κόλακα και γλείφτη του ως ...«νέο τζάκι»... Νίλα μας. Τί να πρωτοθυμηθώ;;;
* Μετά μιά αδύναμη ολιγόμηνη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΝ/ΚΚΕ, για να αποτραπεί η ΠΑΡΑΓΡΑΦΗ των υπαίτιων για το σκάνδαλο Κοσκωτά, μιά ολιγόμηνη «οικουμενική» δήθεν..., και μετά Μητσοτάκης! ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΟΣ κι αυτός, «ισχυρός»... Τόσο «ισχυρός» που δεν κατάφερε να αποτρέψει το εθνικό έγκλημα Σαμαρά κατά της εξωτερικής πολιτικής μας, που το πληρώνουμε 15 χρόνια τώρα, κολλημένοι στο "όνομα"..., και θα το πληρώνουμε καιρό..., διότι ο Αντώνης απόρριψε ελληναράδικα το "πακέτο Πινέϊρο" κι έφτιαξε δικό του κόμμα...
* Στη συνέχεια πάλι «ισχυρή» κυβέρνηση Α. Παπανδρέου, με την ίδια μάλιστα «ενισχυμένη» καλπονοθευτική, τροποποιημένη τώρα από τον Κούβελα της ΝΔ, την οποία ΠΑΛΙ είχε καταψηφίσει το ΠΑΣΟΚ!!! Μέχρι την βαριά του αρρώστεια και την διαδοχή του από τον ...εκσυγχρονιστή Κ. Σημίτη.
* Στη συνέχεια δύο «ισχυρές» κυβερνήσεις Κ. Σημίτη. Με μεγάλες επιτυχίες τόσο με το ΑΠ-ασφαλιστικό, τόσο με τη άγρια αναδιανομή πλούτου υπέρ των πάμπλουτων λαμόγιων μέσω της φούσκας του Χρηματιστήριου, τόσο με την "δημιουργική λογιστική" που κοροϊδέψαμε την Ε.Ε., τόσο με την εκτόξευση της διαφθοράς στα ύψη, τόσο με τις αμαρτωλές συμβάσεις της SIEMENS, τόσο με την διοργάνωση των Ολυμπιακών ...DOPWAYS ή τις «αγορές του αιώνα {ευκαιρία για πολλή μάσσα, σού λέω!} όσο και με την ...σεμνή και ταπεινή μεταβίβαση του "δαχτυλιδιού" στον Γ.Α. Παπανδρέου, να εισπράξει αυτός την λαϊκή κατακραυγή, που κατάληξε σε θριαμβευτική εκλογή της Ν.Δ.... Όπως ακριβώς μεταξύ Καραμανλή (θείου) και Ράλλη το 1980... Η Ιστορία, που επαναλαμβάνεται ως φάρσα.
ΠΑΝΤΟΤΕ ΜΕ «ΙΣΧΥΡΕΣ» ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΚΕΣ «ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΕΣ» ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ.
* Το πολύ δυσάρεστο είναι ότι παρ' όλες αυτές τις εξώφθαλμες αποτυχίες των ...«ισχυρών» μονοκομματικών «αυτοδύναμων» κυβερνήσεων επί 60 χρόνια τώρα, παρ' όλα τα αλλεπάλληλά τους σκάνδαλα καταλήστευσης του εθνικού πλούτου, πρόσφατα με τους κουμπάρους, τα ...δομημένα, τις δωροληψίες, το ξεπούλημα, την διαφθορά -μέχρι και σαρκική...- σε υψηλότατο επίπεδο, έχουν το θράσος να μιλούν ακόμα γιά την «αυτοδυναμία» ως ...πανάκεια. Με τον κ. Καραμανλή πρώτον-πρώτον.
Για τούτο, σεμνά και ταπεινά, τού απονέμουμε το 2ο βραβείο ζώντος πολιτικού ΑΠΑΤΕΩΝΑ.{Το 1ο είναι ευνόητο σε ποιόν ανήκει... Όπως και το 3ο}
Σύντομα στην οθόνη σας: Η συνέχεια και το τέλος για τις «ισχυρές». Ζήτω οι ανίσχυρες κυβερνήσεις!!!
------------------------
(*) Ο διευθυντής του γραφείου της ΕΡΕ, κάποιος Παναγόπουλος, είχε αποκαλυφθεί πως είχε παραλάβει, με εξουσιοδοτήσεις, 400 εκλογικά βιβλιάρια διαφόρων πολιτών, μερικοί από τους οποίους είχαν δηλώσει ως διεύθυνση κατοικίας έναν ...ελαιώνα στο Χαϊδάρι.
(**) Από αυτό βγήκε η έκφραση «ψηφίζουν ως λόχος»...
(***) Τότε ήταν που αναρωτήθηκε με το ...ιστορικό: «Ποιός κυβερνάει αυτόν τον τόπο;;;»
(****) αλλά ταυτόχρονα και στην "Αυγή", στον "Ελεύθερο Κόσμο" και στην "Καθημερινή", αν δεν με απατά η μνήμη, στις οποίες (όπως και στο "Βήμα" και την "Ακρόπολη" και δεν θυμάμαι σε ποιές άλλες) το είχα ταχυδρομήσει ως δακτυλογραφημένο πρωτότυπο, έτσι απλά χωρίς να έχω «κονέξια» με κανέναν τους και χωρίς να είμαι κάνας "γνωστός", επαγγελματίας δημοσιογράφος ή πολιτικός.
7.7.08
Καραμανλής, Παπανδρέου στο απυρόβλητο; Γιατί;
Τα ...συνήθη, αλλά τόσο πολυάριθμα, γ---το, μεγαλοδημοσιογραφικά "παπαγαλάκια", βλέποντας τον κίνδυνο να απαξιώσει εντελώς ο λαός τους "εκλεκτούς" τους {καθένας τους δικούς του, φυσικά...}, οπότε θα χάσουν το πλούσιο ...παντεσπάνι τους, μάς έχουν ΠΡΗΞΕΙ εσχάτως ότι με την -ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ!!!- αποκαλυπτόμενη όλο και πιό δυσώδη βρώμα κινδυνεύει το ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ {το δικό τους, το διεφθαρμένο, πολιτικό σύστημα εννοούν...} και πώ-πώ-πώ δυστυχία μας, αν απαξιωθεί... Αν δηλαδή πάνε σπίτι τους (ή φυλακή) όλοι οι ανέντιμοι, οι αρριβίστες, οι ανίκανοι.
Έτσι, ευθέως αυτό, εξαιρούν στα άρθρα και σχόλιά τους στα Μ.Μ.Ε. {Μέσα Μαλάκυνσης Εγκεφάλου κατά το Π.Λ.Ε.Γ.Μ.Α.} τους κ.κ. Κώστα Α. Καραμανλή και Γιώργο Α. Παπανδρέου από κάθε ευθύνη, ανεβάζοντας και κατεβάζοντάς τους ως «έντιμους»... παρότι όλοι πιά ξέρουν ότι τα κόμματά τους εκ---ονταν "επί χρήμασι", της Μίζενς αλλά και άλλων, προφανώς. Ακλόνητα τα «ντοκουμέντα» πιά.
Είτε ήξεραν από πού έρχονταν τα χρήματα για τους εκλογικούς τους αγώνες {αλλά και για «άλλες» ανάγκες μερικών...}, οπότε είναι και οι ίδιοι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΕΝΤΙΜΟΙ... Και, άντε στη φυλακή.
Είτε ΔΕΝ ήξεραν, οπότε είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΙΚΑΝΟΙ.
Και, άντε σπιτάκι τους.
Κι εμείς;;;
Άχ! ναί... υπάρχουμε κι εμείς και μάς τα «έχει ψάλλει» ο Κώστας Βάρναλης:
«««««««
...........
Έ!, ρέ θύμα, έ!, ρέ ψώνιο,
έ!, ρέ σύμβολο αιώνιο...
Σαν ξυπνήσεις, μονομιάς
θά 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς!
»»»»»»»
ΚΑΛΗ βδομάδα, ΚΑΛΟ μήνα, ΚΑΛΟ καλοκαίρι, ΚΑΛΑ μπάνια...
ΚΑΛΗ ψήφο... Έρχονται και εκλογές.
Αμέσως μετά την νέα σύγκληση της Βουλής... Aλλοιώς δυσκολεύεται πολύ η παραγραφή...
Και έρχονται και νέες εκλογές, σιμά κοντά... Λόγω μή «αυτοδύναμης» κυβέρνησης και λοιπές μπούρδες.
Με τον νέο, χαριστικότερο-καλπονοθευτικότερο "εκλογικό νόμο Παυλόπουλου" αυτές.
Οπότε οριστικοποιείται η παραγραφή ΚΑΙ όσων διέπραξαν κάποιοι νεοδημοκράτες πρόσφατα.
ΚΑΛΗ βδομάδα, ΚΑΛΟ μήνα, ΚΑΛΟ καλοκαίρι, ΚΑΛΑ μπάνια...
Έτσι, ευθέως αυτό, εξαιρούν στα άρθρα και σχόλιά τους στα Μ.Μ.Ε. {Μέσα Μαλάκυνσης Εγκεφάλου κατά το Π.Λ.Ε.Γ.Μ.Α.} τους κ.κ. Κώστα Α. Καραμανλή και Γιώργο Α. Παπανδρέου από κάθε ευθύνη, ανεβάζοντας και κατεβάζοντάς τους ως «έντιμους»... παρότι όλοι πιά ξέρουν ότι τα κόμματά τους εκ---ονταν "επί χρήμασι", της Μίζενς αλλά και άλλων, προφανώς. Ακλόνητα τα «ντοκουμέντα» πιά.
Είτε ήξεραν από πού έρχονταν τα χρήματα για τους εκλογικούς τους αγώνες {αλλά και για «άλλες» ανάγκες μερικών...}, οπότε είναι και οι ίδιοι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΕΝΤΙΜΟΙ... Και, άντε στη φυλακή.
Είτε ΔΕΝ ήξεραν, οπότε είναι ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΙΚΑΝΟΙ.
Και, άντε σπιτάκι τους.
Κι εμείς;;;
Άχ! ναί... υπάρχουμε κι εμείς και μάς τα «έχει ψάλλει» ο Κώστας Βάρναλης:
«««««««
...........
Έ!, ρέ θύμα, έ!, ρέ ψώνιο,
έ!, ρέ σύμβολο αιώνιο...
Σαν ξυπνήσεις, μονομιάς
θά 'ρθει ανάποδα ο ντουνιάς!
»»»»»»»
ΚΑΛΗ βδομάδα, ΚΑΛΟ μήνα, ΚΑΛΟ καλοκαίρι, ΚΑΛΑ μπάνια...
ΚΑΛΗ ψήφο... Έρχονται και εκλογές.
Αμέσως μετά την νέα σύγκληση της Βουλής... Aλλοιώς δυσκολεύεται πολύ η παραγραφή...
Και έρχονται και νέες εκλογές, σιμά κοντά... Λόγω μή «αυτοδύναμης» κυβέρνησης και λοιπές μπούρδες.
Με τον νέο, χαριστικότερο-καλπονοθευτικότερο "εκλογικό νόμο Παυλόπουλου" αυτές.
Οπότε οριστικοποιείται η παραγραφή ΚΑΙ όσων διέπραξαν κάποιοι νεοδημοκράτες πρόσφατα.
ΚΑΛΗ βδομάδα, ΚΑΛΟ μήνα, ΚΑΛΟ καλοκαίρι, ΚΑΛΑ μπάνια...
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)