Πιό πάνω βλέπετε τρία παραδείγματα τριών ισχυρών υπουργών που διέπραξαν ισχυρές γκάφες, διαψεύδοντας έτσι, άμεσα μάλιστα, δεν άφησαν να περάσει καθόλου καιρός για να «ξεχάσουμε», τις προεκλογικές κυβερνητικές "δεσμεύσεις", υποσχέσεις, εξαγγελίες.
Όμως το καραμανλικό παιχνίδι δεν σταματάει εκεί. Όπως στην πρώτη του θητεία ο κ. Καραμανλής, εκμεταλλευόμενος την τότε αφασία του ΠΑΣΟΚ, που βρέθηκε χωρίς την εξουσία που άρμεγε χρόνια, πέταξε το πυροτέχνημα της Αναθεώρησης του Συντάγματος (που σίγουρα τήν χρειάζεται το καταπλασματικό δημιούργημα του κ. Βενιζέλου και του A. Παπανδρέου πιό πρίν και του K. Καραμανλή αρχικά, αλλά δεν μάς έκαιγε αυτό...) τώρα πέταξε το πυροτέχνημα του εκλογικού συστήματος!!! Λές και κάποιον έλληνα ενδιαφέρει ιδιαίτερα με ποιό σύστημα θα γίνουν οι ΜΕΘεπόμενες εκλογές, τη στιγμή που φλέγεται η καθημερινότητά του από την ακρίβεια, την ανεργία, την κρατική παραλυσία, την γαργαντουϊκή διαπλοκή, τα αλλεπάλληλα σκάνδαλα εις βάρος των ασφαλιστικών ταμείων.
Αλλά όμως πέτυχε κάτι εξαιρετικό, κάτι σαν ...«ντάμπλ», ο κ. Καραμανλής: Κατάφερε να πετάξει πυροτέχνημα ΜΕΣΑ στο πυροτέχνημα, την ...ποσόστωση (στο 30%... γιατί όχι 55%, όσο η πραγματική αναλογία;;;) των υποψηφίων γυναικών στις βουλευτικές εκλογές. Εκτός που υπάρχουν αμέτρητες αντιρρήσεις για ένα τέτοιο μέτρο, (π.χ. γιατί να μην έχουν ένα ποσοστό και οι αισθανόμενοι ως ...τρίτο φύλο, αυτοί που τό δηλώνουν τέλος πάντων...), σιγά που αυτό θα εξυγιάνει την πολιτική μας ζωή σε προβλεπτό χρόνο.
Δεν ήταν όμως το μόνο «ντάμπλ» πυροτέχνημα του κ. Καραμανλή. Το δεύτερό του «ντάμπλ» ήταν το ότι στο αλαλούμ της «μεταρρύθμισης» του ασφαλιστικού και αφού έμεινε η κυβέρνηση μόνη να κάνει διάλογο με τον εαυτό της, ΧΩΡΙΣ να καταθέτει η ίδια προτάσεις!!!, και αφού εκτόξευσε πρόσφατα την ενοποίηση των ταμείων των επιστημόνων, που κανείς τους δεν τήν θέλει, έρριξε κι άλλο πυροτέχνημα ΜΕΣΑ στο πυροτέχνημα: Την κατάργηση των συντάξεων των βουλευτών!!! Λες κι αυτό μάς μάρανε... Λες κι αν αντικατασταθούν με "επιδόματα" και άλλα διάφορα θα έχει κάποια σημασία...
Τώρα που το σκέφτομαι πάντως αυτό δεν ήταν «ντάμπλ» αλλά μάλλον ...«τράμπλ».
Θα τό καταλάβει συντόμως κι ο ίδιος ο κ. Καραμανλής.
25.11.07
16.11.07
Κάποτε η Σκλίβανη ήταν περδικοχώρι...
Θυμάμαι πριν 50 χρόνια...
στο ...διάσημο τώρα (λόγω Φερεντίνου, "Fort Boyard" κλπ) χωριό μου, τη Σκλίβανη, που καθόμαστε το πρωί στο αλώνι, "διασκευασμένο" σε καλοκαιρινό καθιστικό, και απολαμβάναμε τη "συναυλία" που έστηναν οι πέρδικες στο βουνό.
Τσίκρ-τσιτσίκερ, τσίκρ-τσιτσίκερ, τσίκρ-τσιτσίκερ...
Τώρα δεν ακούς τίποτα, δεν υπάρχει «φτερούγα». Κι αν υπάρχουν ακόμα μερικές πέρδικες, πού να βρουν το κουράγιο να κελαϊδήσουν;;;
Ο πατέρας μου ήταν κυνηγός. Είχε ένα παλιό δίκαννο κι έβγαινε για κυνήγι, όποιες Κυριακές ευκαιρούσε. Έφερνε πίσω δυό-τρείς πέρδικες, το κυριακάτικο τραπέζι μας, γιορτή, και σπανιότερα κάνα λαγό. Τότε ήταν μεγάλη γιορτή! Στιφάδο ή σκορδαλιά. Άλλο πράμμα!
Τα φυσίγγια τά έφτιαχνε μόνος του ο πατέρας μου. Αγόραζε καψούλια, μπαρούτι, σκάγια, τάπες και χάρτινους κάλυκες χωριστά, είχε μιά μικρή ζυγαριά κι ενα μηχανάκι για το τάπωμα και σφράγισμα. Μάς είχε μάθει και μάς να τά φτιάχνουμε. Τα έτοιμα φυσίγγια ήταν δυσβάστακτα για το βαλάντιό του, παρότι ήταν βουλευτής, παρακαλώ. Και μάζευε τους κάλυκες όταν πυροβολούσε. Αν δεν είχαν "σκάσει" τους ξαναχρησιμοποιούσε.
Πλήρης ανακύκλωση δηλαδή... Κι ας μην ήξερε κάν τη λέξη τότε...
Τα ίδια έκαναν κι άλλοι 15-20 κυνηγοί στο χωριό, ~1000 κάτοικοι τότε, με παντός είδους παλιά όπλα, μονόκαννα συνήθως. Κάνα δυό μάλιστα κυνηγοί ως όπλα είχαν κάτι "εμπροσθογεμή", «αρκεβούζια». Ίσως τά έχετε προσέξει σε παλιές ταινίες για την αμερικάνικη ή τη γαλλική επανάσταση... Μ' αυτά «κατέβαζαν» μιά-δυό πέρδικες τη βδομάδα, το κυριακάτικο φα'ί' της οικογένειας.
Κι οι πέρδικες το χαβά τους... Πρέπει να ήταν κάποιες χιλιάδες τότε.
Τσίκρ-τσιτσίκερ, τσίκρ-τσιτσίκερ, τσίκρ-τσιτσίκερ...
Τώρα ούτε «φτερούγα».
Κάποιοι είχαν την φαεινή ιδέα να γίνει "δασικός" δρόμος στο βουνό... Ξεροβούνι είν' το όνομά του και είναι όνομα-πράμμα, ελάχιστα δέντρα έχει, όχι δάσος.
Πλάκωσαν οι «σπόρτσμεν» με τις αυτόματες καραμπίνες των 5 φυσιγγίων, με τα αγροτικά τους αρχικά κι αργότερα με τα τζίπ και τα σούβ, και μέσα σε πέντε-δέκα χρόνια δεν άφησαν φτερό πέρδικας.
Προφανώς για να προστατεύσουν το περιβάλλον και την πανίδα, όπως ισχυρίζεται η ομοσπονδία τους... ΚΑΙ ΔΕΝ "κοκκινίζει" ούτε ένας τους, αλλ' ΟΥΤΕ και τούς φτύνει κανείς!!!
STOP στους κομπλεξικούς του θανάτου!!!
Κουράγιο νά 'χουμε, μπάς και τους σταματήσουμε κάποτε.
Εύγε, Ατρέα, για την μαχητικότητά σου και σ' ευχαριστώ που μού επανέφερες τέτοιες αναμνήσεις.
στο ...διάσημο τώρα (λόγω Φερεντίνου, "Fort Boyard" κλπ) χωριό μου, τη Σκλίβανη, που καθόμαστε το πρωί στο αλώνι, "διασκευασμένο" σε καλοκαιρινό καθιστικό, και απολαμβάναμε τη "συναυλία" που έστηναν οι πέρδικες στο βουνό.
Τσίκρ-τσιτσίκερ, τσίκρ-τσιτσίκερ, τσίκρ-τσιτσίκερ...
Τώρα δεν ακούς τίποτα, δεν υπάρχει «φτερούγα». Κι αν υπάρχουν ακόμα μερικές πέρδικες, πού να βρουν το κουράγιο να κελαϊδήσουν;;;
Ο πατέρας μου ήταν κυνηγός. Είχε ένα παλιό δίκαννο κι έβγαινε για κυνήγι, όποιες Κυριακές ευκαιρούσε. Έφερνε πίσω δυό-τρείς πέρδικες, το κυριακάτικο τραπέζι μας, γιορτή, και σπανιότερα κάνα λαγό. Τότε ήταν μεγάλη γιορτή! Στιφάδο ή σκορδαλιά. Άλλο πράμμα!
Τα φυσίγγια τά έφτιαχνε μόνος του ο πατέρας μου. Αγόραζε καψούλια, μπαρούτι, σκάγια, τάπες και χάρτινους κάλυκες χωριστά, είχε μιά μικρή ζυγαριά κι ενα μηχανάκι για το τάπωμα και σφράγισμα. Μάς είχε μάθει και μάς να τά φτιάχνουμε. Τα έτοιμα φυσίγγια ήταν δυσβάστακτα για το βαλάντιό του, παρότι ήταν βουλευτής, παρακαλώ. Και μάζευε τους κάλυκες όταν πυροβολούσε. Αν δεν είχαν "σκάσει" τους ξαναχρησιμοποιούσε.
Πλήρης ανακύκλωση δηλαδή... Κι ας μην ήξερε κάν τη λέξη τότε...
Τα ίδια έκαναν κι άλλοι 15-20 κυνηγοί στο χωριό, ~1000 κάτοικοι τότε, με παντός είδους παλιά όπλα, μονόκαννα συνήθως. Κάνα δυό μάλιστα κυνηγοί ως όπλα είχαν κάτι "εμπροσθογεμή", «αρκεβούζια». Ίσως τά έχετε προσέξει σε παλιές ταινίες για την αμερικάνικη ή τη γαλλική επανάσταση... Μ' αυτά «κατέβαζαν» μιά-δυό πέρδικες τη βδομάδα, το κυριακάτικο φα'ί' της οικογένειας.
Κι οι πέρδικες το χαβά τους... Πρέπει να ήταν κάποιες χιλιάδες τότε.
Τσίκρ-τσιτσίκερ, τσίκρ-τσιτσίκερ, τσίκρ-τσιτσίκερ...
Τώρα ούτε «φτερούγα».
Κάποιοι είχαν την φαεινή ιδέα να γίνει "δασικός" δρόμος στο βουνό... Ξεροβούνι είν' το όνομά του και είναι όνομα-πράμμα, ελάχιστα δέντρα έχει, όχι δάσος.
Πλάκωσαν οι «σπόρτσμεν» με τις αυτόματες καραμπίνες των 5 φυσιγγίων, με τα αγροτικά τους αρχικά κι αργότερα με τα τζίπ και τα σούβ, και μέσα σε πέντε-δέκα χρόνια δεν άφησαν φτερό πέρδικας.
Προφανώς για να προστατεύσουν το περιβάλλον και την πανίδα, όπως ισχυρίζεται η ομοσπονδία τους... ΚΑΙ ΔΕΝ "κοκκινίζει" ούτε ένας τους, αλλ' ΟΥΤΕ και τούς φτύνει κανείς!!!
STOP στους κομπλεξικούς του θανάτου!!!
Κουράγιο νά 'χουμε, μπάς και τους σταματήσουμε κάποτε.
Εύγε, Ατρέα, για την μαχητικότητά σου και σ' ευχαριστώ που μού επανέφερες τέτοιες αναμνήσεις.
3.11.07
Χαμηλό δεν ήταν εξαρχής το επίπεδο;
Κύκλοι, λέει, του κ. Γ. Παπανδρέου, εξέφρασαν την δυσαρέσκειά τους γιατί το επίπεδο της αντιπαράθεσης για την εκλογή προέδρου του «Κινήματος» έπεσε τόσο χαμηλά.
Είναι να εκπλήσσεται κανείς με την θρασύτητα αυτών των «κύκλων» (οιουδήποτε προσώπου, κόμματος κλπ), που, κρυβόμενοι πίσω από την ανωνυμία τους, και άρα βέβαιοι ότι δεν κινδυνεύουν να τους πετάξει κάποιος καμμιά ...πατσαβούρα, θεωρούν ότι ΟΛΟΙ όσοι τους ακούνε ή τους διαβάζουν είναι εντελώς άνοες και δέχονται ό,τι τούς λένε ασυζητητί.
Κι αν με κάποιους συμπολίτες μας μπορεί να συμβαίνει κι έτσι, να εθελοτυφλούν δηλαδή για το συμφεροντάκι τους, σίγουρα δεν συμβαίνει με όλους. Άρα κ.κ. «κύκλοι»... θυμηθείτε πως ο πιό βλάκας είναι αυτός που θεωρεί τους άλλους βλάκες...
Και σαν μικρή απόδειξη των παραπάνω θα ρωτήσω εσάς, επισκέπτες μου στο «blog», αν θεωρείτε ότι ΗΤΑΝ ΨΗΛΟ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ στο «Κίνημα» όταν:
1. Ο Α. Παπανδρέου, το 1975, αν δεν μέ απατά η μνήμη, κάλυψε {ή τήν διάταξε, λένε άλλοι...} την μειοψηφία (9 μέλη) του Κ.Σ. της νεολαίας ΠΑΣΟΚ που είχε διαγράψει την ...πλειοψηφία (16 μέλη) για αντικομματική συμπεριφορά... {ζητούσαν δημοκρατικές διαδικασίες}. Kαθαρά σταλινική πρακτική.
2. Σε κάποια συνδιάσκεψη, κάτι τέτοιο, του ΠΑΣΟΚ, ακούστηκαν πολλές κραυγές «κάτσε κάτω κουλοχέρη» μόλις σηκώθηκε να μιλήσει ο Σάκης Καράγιωργας {δεν τόν είχε ακόμα διαγράψει ο Αντρέας... που ζητούσε κι αυτός δημοκρατικές διαδικασίες} και κανένας, ΜΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ από τους παραβρισκόμενους "πρωτοκλασσάτους", ούτε ο Αντρέας κάν, δεν βγήκε να βάλει στη θέση τους τους φωνασκούντες υβριστές ενός από τους πιό δραστήριους αντιχουντικούς αγωνιστές.
3. Ο Αντρέας, πάλι, καταργούσε, ...εν πτήσει, τον υφυπουργό Απόδημου Ελληνισμού κ. Ασ. Φωτήλα.
4. Ο Αντρέας, πάλι, «απέλυε» υπουργό Οικονομικών κ. Δρεττάκη, διότι υπήρξαν αντιδράσεις κατά του (σοσιαλιστικότατου... και εμπεριεχόμενου στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ) Φόρου Ακινήτου Περιουσίας, τον οποίο όμως πρίν λίγο καιρό, πομπωδέστατα, με ΟΛΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ στην τηλεόραση, είχε εξαγγείλει ο ίδιος.
5. Ο Αντρέας, πάλι, διάγραφε τον κ. Κ. Σημίτη, που είχε βγάλει, ως κομματικός υπεύθυνος, μιά αφίσσα που έδειχνε να αναδιπλώνεται ένας χάρτης της Ευρώπης και να εμφανίζεται από κάτω η Ελλάδα. Ή ακριβώς το αντίστροφο, δεν θυμάμαι. {Ήταν κόντρα στα τότε (ψεύτικα, όπως κι όλα τ' άλλα...) συνθήματα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο»}
6. Ο Αντρέας, πάντα, ξανάπαιρνε στο κόμμα τους διαγραμμένους (Μελίνα, Φλέμινγκ, Σημίτης... έτσι για να πιάσουμε τους πιό "επιφανείς"...) όταν θεωρούσε ότι τού ήταν, ψηφοσυλλεκτικά, χρήσιμοι.
ΤΟΣΟΣ ΑΜΟΡΑΛΙΣΜΟΣ για την εξουσία... Η «τσίπα» της ντροπής έχει εξαφανιστεί από την αγορά.
7. Οι συνομωτικές, ΝΑΙ τέτοιες ήταν!, κινήσεις για διαδοχή του Αντρέα, τη στιγμή που ήταν στα τελευταία του, έδωσαν και πήραν. Τέτοιο κλίμα είχε δημιουργήσει ο ίδιος. Τό υφίστατο ο ίδιος.
8. Δεν υπήρξαν πραγματικές (θεμελιωμένες και υγιείς για ένα κόμμα!) αμφισβητήσεις στην απόλυτη κυριαρχία του ΑΡΧΗΓΟΥ, ακόμα κι όταν πασιφανέστατα είχε γράψει στα παλιά του τα παπούτσια τόσο την ιδρυτική διακήρυξη του "Κινήματος", τις αρχές του, το πρόγραμμά του, όσο κι αυτήν ακόμα την στοιχειώδη ηθική (σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο...)
9. Και δεν συνέβη ούτε όταν «αρχηγός» ήταν ο low-profile Σημίτης.
10. Που ΕΧΡΙΣΕ, κυριολεκτικά, διάδοχό του τον Γ. Παπανδρέου. Ο οποίος "επικυρώθηκε" ΜΕΤΑ ως πρόεδρος, μοναδικός υποψήφιος, με ένα εκατομμύριο ψήφους «μελών και φίλων»... Αυτό κι αν δεν ήταν σταλινική πρακτική... Θυμάται κανείς πως τα αποτελέσματα στις εκλογές της ΕΣΣΔ (με μοναδικούς πάντα υποψήφιους) ήταν πάντα 99,9%; Αφού και η ΛΕΥΚΗ ψήφος ήταν αυστηρά απαγορευμένη ως ...απολιτική. Τ' ακούτε κ. Τσουκάτο, κ. Κουβέλη και κάποιοι άλλοι που επιτεθήκατε πέρσυ, πρόπερσυ, εναντίον της λευκής ψηφου με, κυρίως, αυτό το επιχείρημα;
11. .............
12. Τί να σάς λέω τώρα... Άπειρα τα συμπτώματα «υψηλής» στάθμης του πολιτικού μας πολιτισμού...
[Τόση εσωκομματική δημοκρατία πώς τήν αντέχουν στο "Κίνημα";;; Τέρατα αντοχής (και αμβλέων, αμβλύτατων ηθών) πρέπει να είναι τα χρυσά μου.]
Αγαπητοί επισκέπτες,
θα μπορούσα να παραθέσω και άλλες 100, χίλιες ή ...μύριες, περιπτώσεις που να δείχνουν ότι το χαμηλό επίπεδο ήταν εγγενές. Και όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ, δυστυχώς. Θα ήταν εύκολη η «δουλειά μας», αν ήταν μόνον σ' αυτό...
Παντού είναι χαμηλό, με τις διαβαθμίσεις του ασφαλώς. Και προφανώς και σε μάς τους ίδιους, που τους εκλέγουμε.
Τοιούτοι (και τοιαύτες...) έπρεπον ημίν αρχιερείς (και αρχιέρειες...).
Να δούμε πότε και πώς θα βγούμε έξω από αυτή την έσχατη πολιτική σήψη.
Δεν βάζω «υποψηφιότητα» για γκεσέμι. Μην μέ παρεξηγήσετε!
Ένας απλός και μόνος καου...πολίτης είμαι.
Έρρωσθε!,
που λέει κι ο "αυτάδελφος" μπλογκαδόρος «Ατρέας».
Είναι να εκπλήσσεται κανείς με την θρασύτητα αυτών των «κύκλων» (οιουδήποτε προσώπου, κόμματος κλπ), που, κρυβόμενοι πίσω από την ανωνυμία τους, και άρα βέβαιοι ότι δεν κινδυνεύουν να τους πετάξει κάποιος καμμιά ...πατσαβούρα, θεωρούν ότι ΟΛΟΙ όσοι τους ακούνε ή τους διαβάζουν είναι εντελώς άνοες και δέχονται ό,τι τούς λένε ασυζητητί.
Κι αν με κάποιους συμπολίτες μας μπορεί να συμβαίνει κι έτσι, να εθελοτυφλούν δηλαδή για το συμφεροντάκι τους, σίγουρα δεν συμβαίνει με όλους. Άρα κ.κ. «κύκλοι»... θυμηθείτε πως ο πιό βλάκας είναι αυτός που θεωρεί τους άλλους βλάκες...
Και σαν μικρή απόδειξη των παραπάνω θα ρωτήσω εσάς, επισκέπτες μου στο «blog», αν θεωρείτε ότι ΗΤΑΝ ΨΗΛΟ ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ στο «Κίνημα» όταν:
1. Ο Α. Παπανδρέου, το 1975, αν δεν μέ απατά η μνήμη, κάλυψε {ή τήν διάταξε, λένε άλλοι...} την μειοψηφία (9 μέλη) του Κ.Σ. της νεολαίας ΠΑΣΟΚ που είχε διαγράψει την ...πλειοψηφία (16 μέλη) για αντικομματική συμπεριφορά... {ζητούσαν δημοκρατικές διαδικασίες}. Kαθαρά σταλινική πρακτική.
2. Σε κάποια συνδιάσκεψη, κάτι τέτοιο, του ΠΑΣΟΚ, ακούστηκαν πολλές κραυγές «κάτσε κάτω κουλοχέρη» μόλις σηκώθηκε να μιλήσει ο Σάκης Καράγιωργας {δεν τόν είχε ακόμα διαγράψει ο Αντρέας... που ζητούσε κι αυτός δημοκρατικές διαδικασίες} και κανένας, ΜΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ από τους παραβρισκόμενους "πρωτοκλασσάτους", ούτε ο Αντρέας κάν, δεν βγήκε να βάλει στη θέση τους τους φωνασκούντες υβριστές ενός από τους πιό δραστήριους αντιχουντικούς αγωνιστές.
3. Ο Αντρέας, πάλι, καταργούσε, ...εν πτήσει, τον υφυπουργό Απόδημου Ελληνισμού κ. Ασ. Φωτήλα.
4. Ο Αντρέας, πάλι, «απέλυε» υπουργό Οικονομικών κ. Δρεττάκη, διότι υπήρξαν αντιδράσεις κατά του (σοσιαλιστικότατου... και εμπεριεχόμενου στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ) Φόρου Ακινήτου Περιουσίας, τον οποίο όμως πρίν λίγο καιρό, πομπωδέστατα, με ΟΛΟ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ στην τηλεόραση, είχε εξαγγείλει ο ίδιος.
5. Ο Αντρέας, πάλι, διάγραφε τον κ. Κ. Σημίτη, που είχε βγάλει, ως κομματικός υπεύθυνος, μιά αφίσσα που έδειχνε να αναδιπλώνεται ένας χάρτης της Ευρώπης και να εμφανίζεται από κάτω η Ελλάδα. Ή ακριβώς το αντίστροφο, δεν θυμάμαι. {Ήταν κόντρα στα τότε (ψεύτικα, όπως κι όλα τ' άλλα...) συνθήματα «Η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες», «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο»}
6. Ο Αντρέας, πάντα, ξανάπαιρνε στο κόμμα τους διαγραμμένους (Μελίνα, Φλέμινγκ, Σημίτης... έτσι για να πιάσουμε τους πιό "επιφανείς"...) όταν θεωρούσε ότι τού ήταν, ψηφοσυλλεκτικά, χρήσιμοι.
ΤΟΣΟΣ ΑΜΟΡΑΛΙΣΜΟΣ για την εξουσία... Η «τσίπα» της ντροπής έχει εξαφανιστεί από την αγορά.
7. Οι συνομωτικές, ΝΑΙ τέτοιες ήταν!, κινήσεις για διαδοχή του Αντρέα, τη στιγμή που ήταν στα τελευταία του, έδωσαν και πήραν. Τέτοιο κλίμα είχε δημιουργήσει ο ίδιος. Τό υφίστατο ο ίδιος.
8. Δεν υπήρξαν πραγματικές (θεμελιωμένες και υγιείς για ένα κόμμα!) αμφισβητήσεις στην απόλυτη κυριαρχία του ΑΡΧΗΓΟΥ, ακόμα κι όταν πασιφανέστατα είχε γράψει στα παλιά του τα παπούτσια τόσο την ιδρυτική διακήρυξη του "Κινήματος", τις αρχές του, το πρόγραμμά του, όσο κι αυτήν ακόμα την στοιχειώδη ηθική (σε προσωπικό και πολιτικό επίπεδο...)
9. Και δεν συνέβη ούτε όταν «αρχηγός» ήταν ο low-profile Σημίτης.
10. Που ΕΧΡΙΣΕ, κυριολεκτικά, διάδοχό του τον Γ. Παπανδρέου. Ο οποίος "επικυρώθηκε" ΜΕΤΑ ως πρόεδρος, μοναδικός υποψήφιος, με ένα εκατομμύριο ψήφους «μελών και φίλων»... Αυτό κι αν δεν ήταν σταλινική πρακτική... Θυμάται κανείς πως τα αποτελέσματα στις εκλογές της ΕΣΣΔ (με μοναδικούς πάντα υποψήφιους) ήταν πάντα 99,9%; Αφού και η ΛΕΥΚΗ ψήφος ήταν αυστηρά απαγορευμένη ως ...απολιτική. Τ' ακούτε κ. Τσουκάτο, κ. Κουβέλη και κάποιοι άλλοι που επιτεθήκατε πέρσυ, πρόπερσυ, εναντίον της λευκής ψηφου με, κυρίως, αυτό το επιχείρημα;
11. .............
12. Τί να σάς λέω τώρα... Άπειρα τα συμπτώματα «υψηλής» στάθμης του πολιτικού μας πολιτισμού...
[Τόση εσωκομματική δημοκρατία πώς τήν αντέχουν στο "Κίνημα";;; Τέρατα αντοχής (και αμβλέων, αμβλύτατων ηθών) πρέπει να είναι τα χρυσά μου.]
Αγαπητοί επισκέπτες,
θα μπορούσα να παραθέσω και άλλες 100, χίλιες ή ...μύριες, περιπτώσεις που να δείχνουν ότι το χαμηλό επίπεδο ήταν εγγενές. Και όχι μόνο στο ΠΑΣΟΚ, δυστυχώς. Θα ήταν εύκολη η «δουλειά μας», αν ήταν μόνον σ' αυτό...
Παντού είναι χαμηλό, με τις διαβαθμίσεις του ασφαλώς. Και προφανώς και σε μάς τους ίδιους, που τους εκλέγουμε.
Τοιούτοι (και τοιαύτες...) έπρεπον ημίν αρχιερείς (και αρχιέρειες...).
Να δούμε πότε και πώς θα βγούμε έξω από αυτή την έσχατη πολιτική σήψη.
Δεν βάζω «υποψηφιότητα» για γκεσέμι. Μην μέ παρεξηγήσετε!
Ένας απλός και μόνος καου...πολίτης είμαι.
Έρρωσθε!,
που λέει κι ο "αυτάδελφος" μπλογκαδόρος «Ατρέας».
12.10.07
Tώρα και gerrymandering...
Έγραφα τις προάλλες:
«Θα έχουμε πολύ "πεζοδρόμιο".
Αλλά βέβαια ΚΑΙ νέες εκλογές: ΚΑΙ το 2008 (με τον νόμο Σκανδαλίδη) και το 2009 με την "ευκαιρία" της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας (με τον «νέο» νόμο, Παυλόπουλου αυτήν την φορά...). Καραμανλής (δηλαδή ΕΜΕΙΣ οι "γαλάζιοι") στο γκουβέρνο για πάντα! Αυτά είναι τα σχέδιά τους.»
Και ήρθε "καπάκι" η εξαγγελία του κ. Παυλόπουλου, ότι η κυβέρνηση προτίθεται να τροποποιήσει τις εκλογικές περιφέρειες, να τίς λιγοστέψει, όπως και τους Δήμους, και διάφορα άλλα σχετικά.
Δηλαδή τώρα θα έχουμε και ένα κάποιο gerrymandering...
Για όσους δεν τούς είναι οικείος ο όρος λέμε ότι εννοεί την διαμόρφωση των εκλογικών περιφερειών κατά τρόπο που να ευνοεί την επικράτηση ενός κόμματος ή ενός υποψηφίου.
Έχει καθιερωθεί από την δεκαετία του 1810 στις ΗΠΑ, από το όνομα ενός γερουσιαστή ονόματι Gerry, στη Μασαχουσέτη, και της μακρύσωμης σαλαμάνδρας, sala-mander, διότι αυτός ο πανέξυπνος κύριος είχε τροποποιήσει τις εκλογικές περιφέρειες σε παρόμοια του ερπετού σχήματα..., ώστε να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, όπως και έγινε.
Στην Ελλάδα "καλός μαθητής" του Gerry ήτανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που, κάποτε μετά το 1923 και μεταξύ άλλων ίσως..., «έκοψε» την επαρχία Πάργας, η οποία είχε αρκετούς τουρκόφωνους, από τον νομό Θεσπρωτίας, στον οποίο "ανήκε" παραδοσιακά και συγκοινωνιακά, που όμως τότε είχε αρκετούς τουρκόφωνους επίσης, και την «κόλλησε» στο νομό Πρέβεζας -με τον οποίο η Πάργα δεν είχε τότε ΚΑΜΜΙΑ οδική επαφή!- ώστε να μην υπάρχει απαίτηση να βγαίνει τουρκόφωνος "μειονοτικός" βουλευτής στη Θεσπρωτία. «Μοίρασε» τους τουρκόφωνους σε δύο νομούς, σε δύο εκλογικές περιφέρειες, κατέβασε έτσι το ποσοστό τους σε κάθε μία, και "καθάρισε" ο εθνάρχης...
Πολύ πρόσφατα το ανάλογο «κόλπο» εφάρμοσε η κυβέρνηση Σημίτη: Η απιθάνου κάλλους εφεύρεση ήταν των ΥΠΕΡνομαρχιών, στην Αττική και στη Θράκη, που δεν έχουν καμμιά (ή ελάχιστες και "της πλάκας" αρμοδιότητες, όρα Έφη Γεννηματά), μόνο και μόνο για να αποτραπεί ο «κίνδυνος» εκλογής μειονοτικών τουρκόφωνων Νομαρχών στην Ξάνθη ή την Κομμοτηνή, όπου είναι αριθμητικά ισχυρή η παρουσία τους.
Ο κ. Καραμανλής δεν αισθάνεται και πολύ καλά με τους 152 μόνο βουλευτές του. Ούτε με την προαναγγελθείσα και επικείμενη ισχυρή αντίσταση ενάντια στις (υπέρ των ...νταβατζήδων, των κουμπάρων και "εθνικών" προμηθευτών κυρίως) "μεταρρυθμίσεις" του.
Και άσχετα με το τί δηλώνει δημόσια, δεν είναι δά και ...τέρας αξιοπιστίας, αυτό που έχει στα σχέδιά του είναι ΔΥΟ ακόμα εκλογές: Μία, έτσι για ...πλάκα, μέσα στό 2008, που το ΠΑΣΟΚ θα είναι μη υπολογίσιμος αντίπαλος, για να ξεπεραστεί ο συνταγματικός σκόπελος του εκλογικού νόμου «Σκανδαλίδη», και μία ακόμα με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2009 με τον ΔΙΚΟ ΤΟΥ πλέον εκλογικό νόμο, που εντωμεταξύ θα έχει ψηφιστεί. Ας τον ονομάσουμε από τώρα νόμο «Παυλόπουλου».
Όμως τούς τρώει το μαράζι, μήπως και στις ενδιάμεσες, τις «για πλάκα», εκλογές τύχει να χάσουν, να πάρουν 149(μείον...) βουλευτές. Που αυτό μπορεί να κριθεί σε κάποιες μονοεδρικές και διεδρικές εκλογικές περιφέρειες.
Κάθησαν λοιπόν και μελέτησαν το θέμα. Μυαλό για τέτοια έχουν μπόλικο... Το Σύνταγμα λέει (και σωστά) πως κάθε νέο εκλογικό σύστημα ισχύει από τις ΜΕΘεπόμενες εκλογές, αλλά δεν βάζει κανέναν περιορισμό στο κάθε πότε και πώς η κυβέρνηση μπορεί να αλλάζει τις εκλογικές περιφέρειες.
Το "πώς" όμως είναι διαμορφωμένες αυτές είναι βασικός παράγοντας για το πόσες έδρες θα πάρει τελικά κάθε κόμμα! Ο μελετημένος λοιπόν υπουργός κ. Παυλόπουλος πρόκρινε τη "λύση" gerrymandering. Και εξάγγειλε πομπωδώς τη μείωση των εκλογικών περιφερειών από 55 σε 16. Μαζί βέβαια με μείωση των Δήμων, των Νομαρχιών κλπ, που μάλλον ως ...«μπουζουριέρα» μπήκε, για να θολώσουν τά νερά.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράμματα.
1. Ο υπογράφων, που είναι ...αρχαιότερος του κ. Δρεττάκη και Αυγερινού στη μελέτη και εφαρμογή εκλογικών συστημάτων (από το 1962 ασχολείται μ' αυτά), όμως λιγότερο οργανωμένος από τον πρώτο, είναι ΥΠΕΡ της διαίρεσης της Επικράτειας σε μεγάλες και περίπου ισοπληθυσμιακές, στο μέτρο του εφικτού, εκλογικές περιφέρειες. Οι μονοεδρικές, διεδρικές κλπ ολιγοεδρικές εκλογικές περιφέρειες αλλοιώνουν, διαστρεβλώνουν, το εκλογικό αποτέλεσμα. Η πλήρης εκλογίκευσή τους θα εξαφάνιζε τα συμπτώματα εκλογής Βουλευτών, σε μιά περιφέρεια με 1.000 (άς πούμε) ψήφους τη στιγμή που στη ...διπλανή περιφέρεια έχαναν Βουλευτές με 10.000 ψήφους.
2. Όμως η "ισοζύγιση" αυτή των περιφερειών δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται με εκλογικίστικους υπολογισμούς. Σαν τους παραπάνω αναφερθέντες του Βενιζέλου κλπ.
Και για να ξύσουμε πρόσφατες πληγές: Πολύ καλή ιδέα ήταν το σχέδιο «Καποδίστριας», και πρέπει, παραπέρα!, ο αριθμός των Δήμων από 1100 να περιοριστεί σε 300-400, όπως υποστηρίζει άλλωστε από παλιά η ίδια η ΚΕΔΚΕ, αλλά η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ συγχώνευση Κοινοτήτων σε Δήμους, που έγινε επί ΠΑΣΟΚ, είχε κατά κύριο λόγο κομματικά κριτήρια: Πως θα βγάλουμε περισσότερους «δικούς μας» δημάρχους... Ένα gerrymandering ήταν. Κρίμα. Μιά σωστή ιδέα αμαυρώθηκε από τον μικροκομματικό υπολογισμό.
Καμμία «αγνότητα» και «μεταρρυθμιστική» διάθεση δεν μπορεί να πιστωθεί στον, όχι ιδιαιτέρως αντιπαθή κατά τα άλλα, κ. Παυλόπουλο, για τα σχέδιά του αναδιαρρύθμισης των εκλογικών περιφερειών, παρότι κατα τη γνώμη μου κάτι τέτοιο είναι σκόπιμο και ωφέλιμο για τη χώρα, εφόσον γίνει χωρίς μικροκομματικούς υπολογισμούς.
Κατ' εμέ 10-12 πρέπει να είναι οι εκλογικές περιφέρειες της Ελλάδας, όχι απόλυτα, απλώς υποφερτά, "ισοψηφισμένες", στις οποίες να εκλέγονται από 20-25 βουλευτές. Οι περιφέρειες αυτές δεν είναι υποχρεωτικό να συμπίπτουν με τις ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ περιφέρειες, οι οποίες πρέπει να διαχωριστούν με άλλα κριτήρια. Ίσα-ίσα, καλό είναι να μην συμπίπτουν... Φυσικά θα εξεγερθούν πολλοί βουλευτές, του δικομματισμού, αν γίνει κάτι τέτοιο, διότι τούς χαλάει το πελατειακό σύστημα.
Άντε να τρέχει ο μεσολογγίτης στην Χαλκίδα να μαζέψει σταυρούς... Κι ο γιαννιώτης στη Λευκάδα... Η ΣΤΕΝΗ περιφέρεια είναι που τούς βολεύει, αυτή στην οποία μπορούν άνετα να απλώσουν τα πελατειακά τους δίχτυα... Aυτό το νόημα άλλωστε έχουν οι αενάως επαναλαμβανόμενοι κλαυθμοί και οδυρμοί υποψηφίων βουλευτών στη «δύσκολη», εκλογικά, περιφέρεια Β' Αθηνών... Δύσκολη είναι μόνον από άποψη σταυροθηρίας.
Όμως...: Ο βουλευτής είναι εκπρόσωπος του έθνους, λέει το Σύνταγμα, και όχι της περιφέρειας στην οποία εκλέγεται...
Άστο να λέει, λένε... Εμείς κάπου συγκεκριμένα, και σε «πιανούμενη» περιφέρεια, πρέπει να μαζέψουμε σταυρούς...
Η καλή η λύση σε όλα αυτά; Μα φυσικά η κατάργηση του σταυρού, η εκλογή βουλευτών βάσει "λίστας", που το κόμμα θα προσφέρει στους εκλογείς...
Προαπαιτεί όμως κόμματα με δημοκρατική, πραγματική κι όχι φενακισμένη..., οργάνωση. Δεν θα έβλαφτε η ύπαρξη ενός σχετικού νόμου που θα τα προδιέγραφε ως τέτοια. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις, δήθεν δημοκρατικές, ευαισθησίες περί αυτενέργειας των κομμάτων. «Ενός ανδρός/γυναικός αρχή» έχουν καταντήσει όλα.
Ως τώρα έχετε δεί ένα αληθινά δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα στην Ελλάδα; Αν ναί, πέστε το και σε μάς. Να τρέξουμε να εγγραφούμε...
Μιά περιέργεια έχω πάντως: Τί άλλο θα μάς ξεφουρνίσει η κυβέρνηση μέχρι τις 11/11 που θα ξεφουσκώσει (με όποιον τρόπο) η κρίση ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
«Θα έχουμε πολύ "πεζοδρόμιο".
Αλλά βέβαια ΚΑΙ νέες εκλογές: ΚΑΙ το 2008 (με τον νόμο Σκανδαλίδη) και το 2009 με την "ευκαιρία" της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας (με τον «νέο» νόμο, Παυλόπουλου αυτήν την φορά...). Καραμανλής (δηλαδή ΕΜΕΙΣ οι "γαλάζιοι") στο γκουβέρνο για πάντα! Αυτά είναι τα σχέδιά τους.»
Και ήρθε "καπάκι" η εξαγγελία του κ. Παυλόπουλου, ότι η κυβέρνηση προτίθεται να τροποποιήσει τις εκλογικές περιφέρειες, να τίς λιγοστέψει, όπως και τους Δήμους, και διάφορα άλλα σχετικά.
Δηλαδή τώρα θα έχουμε και ένα κάποιο gerrymandering...
Για όσους δεν τούς είναι οικείος ο όρος λέμε ότι εννοεί την διαμόρφωση των εκλογικών περιφερειών κατά τρόπο που να ευνοεί την επικράτηση ενός κόμματος ή ενός υποψηφίου.
Έχει καθιερωθεί από την δεκαετία του 1810 στις ΗΠΑ, από το όνομα ενός γερουσιαστή ονόματι Gerry, στη Μασαχουσέτη, και της μακρύσωμης σαλαμάνδρας, sala-mander, διότι αυτός ο πανέξυπνος κύριος είχε τροποποιήσει τις εκλογικές περιφέρειες σε παρόμοια του ερπετού σχήματα..., ώστε να κερδίσει τις επόμενες εκλογές, όπως και έγινε.
Στην Ελλάδα "καλός μαθητής" του Gerry ήτανε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που, κάποτε μετά το 1923 και μεταξύ άλλων ίσως..., «έκοψε» την επαρχία Πάργας, η οποία είχε αρκετούς τουρκόφωνους, από τον νομό Θεσπρωτίας, στον οποίο "ανήκε" παραδοσιακά και συγκοινωνιακά, που όμως τότε είχε αρκετούς τουρκόφωνους επίσης, και την «κόλλησε» στο νομό Πρέβεζας -με τον οποίο η Πάργα δεν είχε τότε ΚΑΜΜΙΑ οδική επαφή!- ώστε να μην υπάρχει απαίτηση να βγαίνει τουρκόφωνος "μειονοτικός" βουλευτής στη Θεσπρωτία. «Μοίρασε» τους τουρκόφωνους σε δύο νομούς, σε δύο εκλογικές περιφέρειες, κατέβασε έτσι το ποσοστό τους σε κάθε μία, και "καθάρισε" ο εθνάρχης...
Πολύ πρόσφατα το ανάλογο «κόλπο» εφάρμοσε η κυβέρνηση Σημίτη: Η απιθάνου κάλλους εφεύρεση ήταν των ΥΠΕΡνομαρχιών, στην Αττική και στη Θράκη, που δεν έχουν καμμιά (ή ελάχιστες και "της πλάκας" αρμοδιότητες, όρα Έφη Γεννηματά), μόνο και μόνο για να αποτραπεί ο «κίνδυνος» εκλογής μειονοτικών τουρκόφωνων Νομαρχών στην Ξάνθη ή την Κομμοτηνή, όπου είναι αριθμητικά ισχυρή η παρουσία τους.
Ο κ. Καραμανλής δεν αισθάνεται και πολύ καλά με τους 152 μόνο βουλευτές του. Ούτε με την προαναγγελθείσα και επικείμενη ισχυρή αντίσταση ενάντια στις (υπέρ των ...νταβατζήδων, των κουμπάρων και "εθνικών" προμηθευτών κυρίως) "μεταρρυθμίσεις" του.
Και άσχετα με το τί δηλώνει δημόσια, δεν είναι δά και ...τέρας αξιοπιστίας, αυτό που έχει στα σχέδιά του είναι ΔΥΟ ακόμα εκλογές: Μία, έτσι για ...πλάκα, μέσα στό 2008, που το ΠΑΣΟΚ θα είναι μη υπολογίσιμος αντίπαλος, για να ξεπεραστεί ο συνταγματικός σκόπελος του εκλογικού νόμου «Σκανδαλίδη», και μία ακόμα με αφορμή την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας το 2009 με τον ΔΙΚΟ ΤΟΥ πλέον εκλογικό νόμο, που εντωμεταξύ θα έχει ψηφιστεί. Ας τον ονομάσουμε από τώρα νόμο «Παυλόπουλου».
Όμως τούς τρώει το μαράζι, μήπως και στις ενδιάμεσες, τις «για πλάκα», εκλογές τύχει να χάσουν, να πάρουν 149(μείον...) βουλευτές. Που αυτό μπορεί να κριθεί σε κάποιες μονοεδρικές και διεδρικές εκλογικές περιφέρειες.
Κάθησαν λοιπόν και μελέτησαν το θέμα. Μυαλό για τέτοια έχουν μπόλικο... Το Σύνταγμα λέει (και σωστά) πως κάθε νέο εκλογικό σύστημα ισχύει από τις ΜΕΘεπόμενες εκλογές, αλλά δεν βάζει κανέναν περιορισμό στο κάθε πότε και πώς η κυβέρνηση μπορεί να αλλάζει τις εκλογικές περιφέρειες.
Το "πώς" όμως είναι διαμορφωμένες αυτές είναι βασικός παράγοντας για το πόσες έδρες θα πάρει τελικά κάθε κόμμα! Ο μελετημένος λοιπόν υπουργός κ. Παυλόπουλος πρόκρινε τη "λύση" gerrymandering. Και εξάγγειλε πομπωδώς τη μείωση των εκλογικών περιφερειών από 55 σε 16. Μαζί βέβαια με μείωση των Δήμων, των Νομαρχιών κλπ, που μάλλον ως ...«μπουζουριέρα» μπήκε, για να θολώσουν τά νερά.
Ας ξεκαθαρίσουμε κάποια πράμματα.
1. Ο υπογράφων, που είναι ...αρχαιότερος του κ. Δρεττάκη και Αυγερινού στη μελέτη και εφαρμογή εκλογικών συστημάτων (από το 1962 ασχολείται μ' αυτά), όμως λιγότερο οργανωμένος από τον πρώτο, είναι ΥΠΕΡ της διαίρεσης της Επικράτειας σε μεγάλες και περίπου ισοπληθυσμιακές, στο μέτρο του εφικτού, εκλογικές περιφέρειες. Οι μονοεδρικές, διεδρικές κλπ ολιγοεδρικές εκλογικές περιφέρειες αλλοιώνουν, διαστρεβλώνουν, το εκλογικό αποτέλεσμα. Η πλήρης εκλογίκευσή τους θα εξαφάνιζε τα συμπτώματα εκλογής Βουλευτών, σε μιά περιφέρεια με 1.000 (άς πούμε) ψήφους τη στιγμή που στη ...διπλανή περιφέρεια έχαναν Βουλευτές με 10.000 ψήφους.
2. Όμως η "ισοζύγιση" αυτή των περιφερειών δεν μπορεί και δεν πρέπει να γίνεται με εκλογικίστικους υπολογισμούς. Σαν τους παραπάνω αναφερθέντες του Βενιζέλου κλπ.
Και για να ξύσουμε πρόσφατες πληγές: Πολύ καλή ιδέα ήταν το σχέδιο «Καποδίστριας», και πρέπει, παραπέρα!, ο αριθμός των Δήμων από 1100 να περιοριστεί σε 300-400, όπως υποστηρίζει άλλωστε από παλιά η ίδια η ΚΕΔΚΕ, αλλά η ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΗ συγχώνευση Κοινοτήτων σε Δήμους, που έγινε επί ΠΑΣΟΚ, είχε κατά κύριο λόγο κομματικά κριτήρια: Πως θα βγάλουμε περισσότερους «δικούς μας» δημάρχους... Ένα gerrymandering ήταν. Κρίμα. Μιά σωστή ιδέα αμαυρώθηκε από τον μικροκομματικό υπολογισμό.
Καμμία «αγνότητα» και «μεταρρυθμιστική» διάθεση δεν μπορεί να πιστωθεί στον, όχι ιδιαιτέρως αντιπαθή κατά τα άλλα, κ. Παυλόπουλο, για τα σχέδιά του αναδιαρρύθμισης των εκλογικών περιφερειών, παρότι κατα τη γνώμη μου κάτι τέτοιο είναι σκόπιμο και ωφέλιμο για τη χώρα, εφόσον γίνει χωρίς μικροκομματικούς υπολογισμούς.
Κατ' εμέ 10-12 πρέπει να είναι οι εκλογικές περιφέρειες της Ελλάδας, όχι απόλυτα, απλώς υποφερτά, "ισοψηφισμένες", στις οποίες να εκλέγονται από 20-25 βουλευτές. Οι περιφέρειες αυτές δεν είναι υποχρεωτικό να συμπίπτουν με τις ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ περιφέρειες, οι οποίες πρέπει να διαχωριστούν με άλλα κριτήρια. Ίσα-ίσα, καλό είναι να μην συμπίπτουν... Φυσικά θα εξεγερθούν πολλοί βουλευτές, του δικομματισμού, αν γίνει κάτι τέτοιο, διότι τούς χαλάει το πελατειακό σύστημα.
Άντε να τρέχει ο μεσολογγίτης στην Χαλκίδα να μαζέψει σταυρούς... Κι ο γιαννιώτης στη Λευκάδα... Η ΣΤΕΝΗ περιφέρεια είναι που τούς βολεύει, αυτή στην οποία μπορούν άνετα να απλώσουν τα πελατειακά τους δίχτυα... Aυτό το νόημα άλλωστε έχουν οι αενάως επαναλαμβανόμενοι κλαυθμοί και οδυρμοί υποψηφίων βουλευτών στη «δύσκολη», εκλογικά, περιφέρεια Β' Αθηνών... Δύσκολη είναι μόνον από άποψη σταυροθηρίας.
Όμως...: Ο βουλευτής είναι εκπρόσωπος του έθνους, λέει το Σύνταγμα, και όχι της περιφέρειας στην οποία εκλέγεται...
Άστο να λέει, λένε... Εμείς κάπου συγκεκριμένα, και σε «πιανούμενη» περιφέρεια, πρέπει να μαζέψουμε σταυρούς...
Η καλή η λύση σε όλα αυτά; Μα φυσικά η κατάργηση του σταυρού, η εκλογή βουλευτών βάσει "λίστας", που το κόμμα θα προσφέρει στους εκλογείς...
Προαπαιτεί όμως κόμματα με δημοκρατική, πραγματική κι όχι φενακισμένη..., οργάνωση. Δεν θα έβλαφτε η ύπαρξη ενός σχετικού νόμου που θα τα προδιέγραφε ως τέτοια. Ας αφήσουμε κατά μέρος τις, δήθεν δημοκρατικές, ευαισθησίες περί αυτενέργειας των κομμάτων. «Ενός ανδρός/γυναικός αρχή» έχουν καταντήσει όλα.
Ως τώρα έχετε δεί ένα αληθινά δημοκρατικά οργανωμένο κόμμα στην Ελλάδα; Αν ναί, πέστε το και σε μάς. Να τρέξουμε να εγγραφούμε...
Μιά περιέργεια έχω πάντως: Τί άλλο θα μάς ξεφουρνίσει η κυβέρνηση μέχρι τις 11/11 που θα ξεφουσκώσει (με όποιον τρόπο) η κρίση ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
8.10.07
H «ατάκα» του αιώνα !!!
...είναι ασφαλώς η του κ. Κουκουλόπουλου!
Ο κ. Κουκουλόπουλος, χρόνια Δήμαρχος Κοζάνης και Πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, είπε στο "Εθνικό" Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ:
«Αν το ΠΑΣΟΚ είναι ό,τι περιέγραψε ο Πρόεδρος (ο Γ. Παπανδρέου) για ποιόν λόγο ακριβώς ζητήσαμε εντολή διακυβέρνησης της χώρας, πριν τρεις βδομάδες;;;»
Άειντε ντέ...
Ο κ. Κουκουλόπουλος, χρόνια Δήμαρχος Κοζάνης και Πρόεδρος της ΚΕΔΚΕ, είπε στο "Εθνικό" Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ:
«Αν το ΠΑΣΟΚ είναι ό,τι περιέγραψε ο Πρόεδρος (ο Γ. Παπανδρέου) για ποιόν λόγο ακριβώς ζητήσαμε εντολή διακυβέρνησης της χώρας, πριν τρεις βδομάδες;;;»
Άειντε ντέ...
5.10.07
«Νέο» εκλογικό σύστημα. Πάντοτε παλιά τακτική...
«Νέο» εκλογικό σύστημα θα προωθήσει ο κ. Καραμανλής, όπως είπε στην προγραμματική του ομιλία στη Βουλή. Για να βγαίνει στα σίγουρα αυτοδύναμη κυβέρνηση...
Αυτό μάς μάρανε. Αυτοδύναμες ήταν ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις από το 1952 και μετά. Και ΑΝΙΣΧΥΡΕΣ βέβαια όλες, γιατί η αυτοδυναμία τους στηρίζονταν στα εκλογικά συστήματα κι όχι στη συναίνεση του λαού, στην έγκριση της πολιτικής τους.
Για τις εκλογές του ...2015, συμπλήρωσε ο κ. Καραμανλής, θα είναι το «νέο» εκλογικό σύστημα. Προεξοφλώντας ότι θα εξαντλήσει και τις δύο τετραετίες...(*). Τόση αλαζονία.
Έχω την εντύπωση ότι ο κ. Καραμανλής επανέλαβε τον εαυτό του, τού 2004. Τότε είχε πετάξει το πυροτέχνημα της Αναθεώρησης του Συντάγματος, κεραυνό εν αιθρία. Έτσι για νά 'χουμε να ασχολούμαστε με κάτι και να μην δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην υπόλοιπη κυβερνητική δραστηριότητα ή αδράνεια.
Όχι που δεν θέλει αναθεώρηση το Σύνταγμα. Θέλει και παραθέλει. Έτσι που το σχεδίασε αρχικά ο "θείος", το ...βελτίωσε -επί το αυταρχικότερον- ο μέγας δημοκράτης και σοσιαλιστής Ανδρέας, και το ...αποτελείωσε αυταρχικά ο άλλος "μέγας" συνταγματολόγος Βαγγέλης, έτσι που το ΜΟΝΟ που αποπνέει να είναι η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ, εν "δημοκρατία", «ενός ανδρός αρχή», βεβαίως και θέλει ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ !!!
Όχι όμως τόσο των άρθρων 16 & 24.... Άλλων, πολλών, άρθρων θέλει αναθεώρηση. Για δημοκρατική, στ' αλήθεια, διακυβέρνηση.
Έτσι έγινε και με το εκλογικό σύστημα. Του Καραμανλή αρχικά. Στο οποίο είχε εναντιωθεί σφόδρα ο Αντρέας και το ΠΑΣΟΚ, πράγμα όμως που δεν τούς εμπόδισε, τους λεχρίτες ταγούς του ΠΑΣΟΚ, να τό υιοθετήσουν και να τό εφαρμόσουν σε πολλές εκλογές μετά, όταν πήραν την εξουσία. Γιατί απλώς τούς βόλευε στη διατήρησή της, ασχέτως τί θα ψήφιζε ο λαός... Και είδαμε την κατάντια τους και την κατάντια μας από αυτήν την πρακτική.
Μετά οι μητσοτακικοί ψήφισαν το Νόμο «Κούβελα». Με την ίδια νοοτροπία. Τους ίδιους μικροπολιτικούς σχεδιασμούς.
Δεν τούς βγήκε. Πρόκυψε Σημίτης. Που στο τέλος, βλέποντας την κατηφόρα, ψήφισε το Νόμο «Σκανδαλίδη». Άλλο σκάνδαλο κι αυτός. Στόχευε στη «δεξιά παρένθεση», ως έφα Λαλιώτης. Λες και δεν ήταν όλοι τους, κι οι μεν κι οι δε, ...καραδεξιοί. Ούτε κι αυτουνών τούς βγήκε όμως. Τούς πρόκυψε Καραμανλής... "μαινόμενος".
Το «ρεζουμέ»;;; Η «ταμπακιέρα»;;;
ΕΜΑΣ μάς έχει προκύψει, για πενήντα χρόνια τώρα, μια ΔΗΘΕΝ δημοκρατία, μιά "δημοκρατία" του «ενός ανδρός αρχή»...
Ας τή λουστούμε και πάλι.
Αφιερώνω σε όλους μας τον δύστυχο τετράστιχο "εθνικό ύμνο" των ταγών, που αναδεικνύουμε ως λαός:
«Θα μάς βρίσει, θα μάς βρίσει
μα θα μάς ξαναψηφίσει!
Μία μόνο έχει βρύση,
δεν τού δίνουμ' άλλη λύση.»
Βοήθειά μας...
Θα έχουμε πολύ "πεζοδρόμιο".
Αλλά βέβαια ΚΑΙ νέες εκλογές: ΚΑΙ το 2008 (με τον νόμο Σκανδαλίδη) και το 2009 με την "ευκαιρία" της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας (με τον «νέο» νόμο, Παυλόπουλου αυτήν την φορά...).
Καραμανλής (δηλαδή ΕΜΕΙΣ οι "γαλάζιοι") στο γκουβέρνο για πάντα! Αυτά είναι τα σχέδιά τους.
Αν ξενίζεστε από τις προβλέψεις μου, κάντε copy, + paste στο δικό σας αρχείο, αυτού του άρθρου.
Έτσι για να τό 'χετε, να τό δείχνετε στα εγγόνια σας, ότι υπήρξαν και μετά Χριστόν «προφήτες»...
Σεμνοταπεινώς υμέτερος διατελώ, blog-ισταράδες μου
Ν.Α.ΛΑΜΠΗΣ
(*) Για να τίς κάνει τρείς και να σπάσει το ρεκόρ του κ. Σημίτη... και τέσερις μετά, με τον «δικό του» Εκλογικό Νόμο...
Αυτό μάς μάρανε. Αυτοδύναμες ήταν ΟΛΕΣ οι κυβερνήσεις από το 1952 και μετά. Και ΑΝΙΣΧΥΡΕΣ βέβαια όλες, γιατί η αυτοδυναμία τους στηρίζονταν στα εκλογικά συστήματα κι όχι στη συναίνεση του λαού, στην έγκριση της πολιτικής τους.
Για τις εκλογές του ...2015, συμπλήρωσε ο κ. Καραμανλής, θα είναι το «νέο» εκλογικό σύστημα. Προεξοφλώντας ότι θα εξαντλήσει και τις δύο τετραετίες...(*). Τόση αλαζονία.
Έχω την εντύπωση ότι ο κ. Καραμανλής επανέλαβε τον εαυτό του, τού 2004. Τότε είχε πετάξει το πυροτέχνημα της Αναθεώρησης του Συντάγματος, κεραυνό εν αιθρία. Έτσι για νά 'χουμε να ασχολούμαστε με κάτι και να μην δίνουμε ιδιαίτερη σημασία στην υπόλοιπη κυβερνητική δραστηριότητα ή αδράνεια.
Όχι που δεν θέλει αναθεώρηση το Σύνταγμα. Θέλει και παραθέλει. Έτσι που το σχεδίασε αρχικά ο "θείος", το ...βελτίωσε -επί το αυταρχικότερον- ο μέγας δημοκράτης και σοσιαλιστής Ανδρέας, και το ...αποτελείωσε αυταρχικά ο άλλος "μέγας" συνταγματολόγος Βαγγέλης, έτσι που το ΜΟΝΟ που αποπνέει να είναι η ΦΑΣΙΣΤΙΚΗ, εν "δημοκρατία", «ενός ανδρός αρχή», βεβαίως και θέλει ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ !!!
Όχι όμως τόσο των άρθρων 16 & 24.... Άλλων, πολλών, άρθρων θέλει αναθεώρηση. Για δημοκρατική, στ' αλήθεια, διακυβέρνηση.
Έτσι έγινε και με το εκλογικό σύστημα. Του Καραμανλή αρχικά. Στο οποίο είχε εναντιωθεί σφόδρα ο Αντρέας και το ΠΑΣΟΚ, πράγμα όμως που δεν τούς εμπόδισε, τους λεχρίτες ταγούς του ΠΑΣΟΚ, να τό υιοθετήσουν και να τό εφαρμόσουν σε πολλές εκλογές μετά, όταν πήραν την εξουσία. Γιατί απλώς τούς βόλευε στη διατήρησή της, ασχέτως τί θα ψήφιζε ο λαός... Και είδαμε την κατάντια τους και την κατάντια μας από αυτήν την πρακτική.
Μετά οι μητσοτακικοί ψήφισαν το Νόμο «Κούβελα». Με την ίδια νοοτροπία. Τους ίδιους μικροπολιτικούς σχεδιασμούς.
Δεν τούς βγήκε. Πρόκυψε Σημίτης. Που στο τέλος, βλέποντας την κατηφόρα, ψήφισε το Νόμο «Σκανδαλίδη». Άλλο σκάνδαλο κι αυτός. Στόχευε στη «δεξιά παρένθεση», ως έφα Λαλιώτης. Λες και δεν ήταν όλοι τους, κι οι μεν κι οι δε, ...καραδεξιοί. Ούτε κι αυτουνών τούς βγήκε όμως. Τούς πρόκυψε Καραμανλής... "μαινόμενος".
Το «ρεζουμέ»;;; Η «ταμπακιέρα»;;;
ΕΜΑΣ μάς έχει προκύψει, για πενήντα χρόνια τώρα, μια ΔΗΘΕΝ δημοκρατία, μιά "δημοκρατία" του «ενός ανδρός αρχή»...
Ας τή λουστούμε και πάλι.
Αφιερώνω σε όλους μας τον δύστυχο τετράστιχο "εθνικό ύμνο" των ταγών, που αναδεικνύουμε ως λαός:
«Θα μάς βρίσει, θα μάς βρίσει
μα θα μάς ξαναψηφίσει!
Μία μόνο έχει βρύση,
δεν τού δίνουμ' άλλη λύση.»
Βοήθειά μας...
Θα έχουμε πολύ "πεζοδρόμιο".
Αλλά βέβαια ΚΑΙ νέες εκλογές: ΚΑΙ το 2008 (με τον νόμο Σκανδαλίδη) και το 2009 με την "ευκαιρία" της εκλογής Προέδρου Δημοκρατίας (με τον «νέο» νόμο, Παυλόπουλου αυτήν την φορά...).
Καραμανλής (δηλαδή ΕΜΕΙΣ οι "γαλάζιοι") στο γκουβέρνο για πάντα! Αυτά είναι τα σχέδιά τους.
Αν ξενίζεστε από τις προβλέψεις μου, κάντε copy, + paste στο δικό σας αρχείο, αυτού του άρθρου.
Έτσι για να τό 'χετε, να τό δείχνετε στα εγγόνια σας, ότι υπήρξαν και μετά Χριστόν «προφήτες»...
Σεμνοταπεινώς υμέτερος διατελώ, blog-ισταράδες μου
Ν.Α.ΛΑΜΠΗΣ
(*) Για να τίς κάνει τρείς και να σπάσει το ρεκόρ του κ. Σημίτη... και τέσερις μετά, με τον «δικό του» Εκλογικό Νόμο...
30.9.07
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Έλληνες και Ελληνίδες και Ελληνάκια,
blog-ερίστες,/-ερίστριες,/-εριστάκια,
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
Επειδή μάλλον δεν θα βρήκατε αλλού τόσο ενδελεχή ανάλυση του "μηνύματος" των εκλογών, σάς εφοδιάζω με την έμμετρη δική μου.
Καλό κουράγιο...
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Συμπολίτες, Καλό Μήνα!, μακρυά 'πό την Αθήνα,
απ' ή Σκλίβανη, σάς γράφω και μιά έγνοια μόνον θά 'χω,
πώς ετούτα τα στιχάκια, σοβαρά καλαμπουράκια,
που η "μούσα" τα χαρίζει στο δικό μου μετερίζι,
θα τα πάρετε μαζί σας, στο μυαλό και την ψυχή σας,
κι όταν θά 'χει "μαϊστράλι", ΜΠΑΜ! "βαρέστε στο κεφάλι"
τα λαμόγια, τους κουμπάρους, νταβατζήδες, κλαδικάρους,
πού 'ρθανε να κυβερνήσουν μόνο για να 'κονομήσουν.
Έστησαν χορό και πάλι
νταβατζήδες και κουμπάροι
με ζουρνάδες και νταούλια
αλλά και χρυσά πηρούνια!
Τό φα'ί' θα ξαναρχίσουν,
όλα θα τά ξεπουλήσουν,
για να πάρουν την προμήθεια,
όπως έχουνε συνήθεια.
Κι αν κανείς τούς βάλει χέρι,
έχουν τον Καρατζαφέρη.
Νέο νόμο θα ψηφίσουν,
για να ξανακυβερνήσουν.
Από χρόνια την πατρίδα
έβλεπαν σαν προβατίνα,
που τήν τρέφαμε εμείς, όλοι,
μα τήν άρμεγαν διαόλοι.
Τά ποντίκια του υπονόμου,
του εκλογικού του νόμου,
ό,τι εμείς και να ψηφάμε,
πάλι αυτοί να κυβερνάνε!
Ο Καραμανλής τό ξέρει,
απ' το θείο το λεβέντη,
που απ' το πενηνταέξη
είχε την κακή την έξη:
Νόμους εκλογών να φτιάχνει
πονηρούς σαν την αράχνη.
Κι άμα είχε ...τρικυμία;
Νά κι η βία κι η νοθεία!
***
Κι όταν φούντωσε πολύ
του λαού η κατακραυγή,
το παλάτι είχ' άλλη "λύση"
στο τσεπάκι του για χρήση.
***
Κλαδικάρχες και λαμόγια,
πιό βαθειά κι απ' τα κατώγια,
μέσα στη χαμάρα μένουν,
μιά φροντίδα μόνο έχουν:
Νέο αρχηγό να βγάλουν,
εκλογές να ξαναπάρουν,
τό γκουβέρνο ν' αποχτήσουν
πάλι, για ν' απομυζήσουν
του λαού μας την ικμάδα,
που τήν βλέπουν σαν γελάδα
μόνο για να τήν αρμέξουν,
όταν οι συνθήκες στέρξουν.
Χρόνια τόσα ένα μαρτύριο,
ενθυμού: Χρηματιστήριο,
Κοσκωτά και άλλα κόλπα.
Μάς επνίξανε στη μπόχα.
***
Και το ΚΚΕ μας πάλι
ψήλωσε ...ένα κεφάλι.
Με Αλέκα και τη Λιάνα,
πέτυχαν το στόχο. Διάνα!
Έξω απ' την ΕΟΚ και ΝΑΤΟ,
όλα είναι σ' ένα πιάτο,
το πάν εύκολο κι απλό μας,
για τον χριστιαν-σιαλισμό μας.
***
Κι απ' την άλλη ο Αλέκος,
κερδισμένος, νέτος-σκέτος,
μ' ένα τσούρμο κινημάτων...
Ήρθε η ώρα των "θαυμάτων";
Προσοχή θέλει μεγάλη
όμως, πού θα πάει η πάλη!
Τις αρχές μας, το καινούριο
μην τα πάμε πάλι φούντο!
Μα τις ψήφους του λαού μας,
και των άλλων και "δικού μας",
μην τις δούμε μόνο ως κόμμα,
που δεν πήρε αρχή ακόμα!
Το φεγγάρι όταν δείχνουν,
σαν σφαλιάρα να μάς ρίχνουν,
μην το ...δάχτυλο κοιτούμε
κι όλο ομφαλοσκοπούμε.
***
Μόνο του λαού η δράση
τη μαγιά τους θα χαλάσει!
Δεν πά νά 'χουν το γκουβέρνο;
Δεν γλιτώνουν το inferno!
Μα, για να φουντώσει η δράση,
θέλει ιδέες, θέλει βράση,
φρέσκιες ΚΑΙ στη σύλληψή τους
μα ΚΑΙ στην πραγμάτωσή τους!
Από ποίηση ντουβάρι... Θα το πήρατε χαμπάρι.
Μα μεγάλο θά ΄ναι κρίμα, αν το δείτε μόνο ως "ρίμα".
blog-ερίστες,/-ερίστριες,/-εριστάκια,
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!
Επειδή μάλλον δεν θα βρήκατε αλλού τόσο ενδελεχή ανάλυση του "μηνύματος" των εκλογών, σάς εφοδιάζω με την έμμετρη δική μου.
Καλό κουράγιο...
ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ
Συμπολίτες, Καλό Μήνα!, μακρυά 'πό την Αθήνα,
απ' ή Σκλίβανη, σάς γράφω και μιά έγνοια μόνον θά 'χω,
πώς ετούτα τα στιχάκια, σοβαρά καλαμπουράκια,
που η "μούσα" τα χαρίζει στο δικό μου μετερίζι,
θα τα πάρετε μαζί σας, στο μυαλό και την ψυχή σας,
κι όταν θά 'χει "μαϊστράλι", ΜΠΑΜ! "βαρέστε στο κεφάλι"
τα λαμόγια, τους κουμπάρους, νταβατζήδες, κλαδικάρους,
πού 'ρθανε να κυβερνήσουν μόνο για να 'κονομήσουν.
Έστησαν χορό και πάλι
νταβατζήδες και κουμπάροι
με ζουρνάδες και νταούλια
αλλά και χρυσά πηρούνια!
Τό φα'ί' θα ξαναρχίσουν,
όλα θα τά ξεπουλήσουν,
για να πάρουν την προμήθεια,
όπως έχουνε συνήθεια.
Κι αν κανείς τούς βάλει χέρι,
έχουν τον Καρατζαφέρη.
Νέο νόμο θα ψηφίσουν,
για να ξανακυβερνήσουν.
Από χρόνια την πατρίδα
έβλεπαν σαν προβατίνα,
που τήν τρέφαμε εμείς, όλοι,
μα τήν άρμεγαν διαόλοι.
Τά ποντίκια του υπονόμου,
του εκλογικού του νόμου,
ό,τι εμείς και να ψηφάμε,
πάλι αυτοί να κυβερνάνε!
Ο Καραμανλής τό ξέρει,
απ' το θείο το λεβέντη,
που απ' το πενηνταέξη
είχε την κακή την έξη:
Νόμους εκλογών να φτιάχνει
πονηρούς σαν την αράχνη.
Κι άμα είχε ...τρικυμία;
Νά κι η βία κι η νοθεία!
***
Κι όταν φούντωσε πολύ
του λαού η κατακραυγή,
το παλάτι είχ' άλλη "λύση"
στο τσεπάκι του για χρήση.
***
Κλαδικάρχες και λαμόγια,
πιό βαθειά κι απ' τα κατώγια,
μέσα στη χαμάρα μένουν,
μιά φροντίδα μόνο έχουν:
Νέο αρχηγό να βγάλουν,
εκλογές να ξαναπάρουν,
τό γκουβέρνο ν' αποχτήσουν
πάλι, για ν' απομυζήσουν
του λαού μας την ικμάδα,
που τήν βλέπουν σαν γελάδα
μόνο για να τήν αρμέξουν,
όταν οι συνθήκες στέρξουν.
Χρόνια τόσα ένα μαρτύριο,
ενθυμού: Χρηματιστήριο,
Κοσκωτά και άλλα κόλπα.
Μάς επνίξανε στη μπόχα.
***
Και το ΚΚΕ μας πάλι
ψήλωσε ...ένα κεφάλι.
Με Αλέκα και τη Λιάνα,
πέτυχαν το στόχο. Διάνα!
Έξω απ' την ΕΟΚ και ΝΑΤΟ,
όλα είναι σ' ένα πιάτο,
το πάν εύκολο κι απλό μας,
για τον χριστιαν-σιαλισμό μας.
***
Κι απ' την άλλη ο Αλέκος,
κερδισμένος, νέτος-σκέτος,
μ' ένα τσούρμο κινημάτων...
Ήρθε η ώρα των "θαυμάτων";
Προσοχή θέλει μεγάλη
όμως, πού θα πάει η πάλη!
Τις αρχές μας, το καινούριο
μην τα πάμε πάλι φούντο!
Μα τις ψήφους του λαού μας,
και των άλλων και "δικού μας",
μην τις δούμε μόνο ως κόμμα,
που δεν πήρε αρχή ακόμα!
Το φεγγάρι όταν δείχνουν,
σαν σφαλιάρα να μάς ρίχνουν,
μην το ...δάχτυλο κοιτούμε
κι όλο ομφαλοσκοπούμε.
***
Μόνο του λαού η δράση
τη μαγιά τους θα χαλάσει!
Δεν πά νά 'χουν το γκουβέρνο;
Δεν γλιτώνουν το inferno!
Μα, για να φουντώσει η δράση,
θέλει ιδέες, θέλει βράση,
φρέσκιες ΚΑΙ στη σύλληψή τους
μα ΚΑΙ στην πραγμάτωσή τους!
Από ποίηση ντουβάρι... Θα το πήρατε χαμπάρι.
Μα μεγάλο θά ΄ναι κρίμα, αν το δείτε μόνο ως "ρίμα".
26.9.07
Άρχισαν τα όργανα...
Ένα λόγο θα σάς ειπώ,
δεν έχω άλλο μεράκι.
Μεθύστε με τ' αθάνατο
πασοκικό κρασάκι!
Έ! ρέ αθάνατη Βέμπο, πού 'σαι να μάς τραγουδήσεις κάνα ενθουσιαστικό, κάνα πατριωτικό έστω.
Ν' αναγαλιάσει και μάς η καρδούλα μας όπως του Καραμανλή, του Αλογοσκούφη, του Στυλιανίδη, του Μαγγίνα. Ούτε πληρωμένους να τούς είχαν τους πασόκους...
Θα είναι η πιό ΓΡΗΓΟΡΗ εκτέλεση κυβερνητικού προγράμματος. Έτσι για να μην τολμήσουμε να τους ξαναπούμε ότι καθυστερούν στην πραγματοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων, όπως στην προηγούμενη τετραετία.
Τώρα είναι που θά περάσουν στα ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ και τις νέες φορολογίες και το "εκπαιδευτικό" και το "ασφαλιστικό". Κι άλλα ίσως. 'Ολα θα περάσουν μέχρι τίς 11 Νοεμβρίου. Άντε και λίγο μετά... Έ! ρέ γλέντια!
δεν έχω άλλο μεράκι.
Μεθύστε με τ' αθάνατο
πασοκικό κρασάκι!
Έ! ρέ αθάνατη Βέμπο, πού 'σαι να μάς τραγουδήσεις κάνα ενθουσιαστικό, κάνα πατριωτικό έστω.
Ν' αναγαλιάσει και μάς η καρδούλα μας όπως του Καραμανλή, του Αλογοσκούφη, του Στυλιανίδη, του Μαγγίνα. Ούτε πληρωμένους να τούς είχαν τους πασόκους...
Θα είναι η πιό ΓΡΗΓΟΡΗ εκτέλεση κυβερνητικού προγράμματος. Έτσι για να μην τολμήσουμε να τους ξαναπούμε ότι καθυστερούν στην πραγματοποίηση των προεκλογικών υποσχέσεων, όπως στην προηγούμενη τετραετία.
Τώρα είναι που θά περάσουν στα ΠΟΛΥ ΓΡΗΓΟΡΑ και τις νέες φορολογίες και το "εκπαιδευτικό" και το "ασφαλιστικό". Κι άλλα ίσως. 'Ολα θα περάσουν μέχρι τίς 11 Νοεμβρίου. Άντε και λίγο μετά... Έ! ρέ γλέντια!
25.9.07
Kάτω τα όπλα! Από την καθημερινότητά μας τουλάχιστον...
Αντιγράφω το παρακάτω από τον "κακό μπελά" (kakosbelas.blogspot.com):
««««««
Στα όπλα!
Τα μολυβένια μου στρατιωτάκια παραταγμένα:
Ανάσα ρυθμική από το διπλανό δωμάτιο
(όνειρα γλυκά _δεν θ’ αργήσω)
Μια φωτογραφία _η Μικρή μου Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
(το χαμόγελο του Γάτου, ευτυχώς, της παραστέκεται)
Μερικά βιβλία (και το πιο πρόσφατο _το πολύτιμο)
Ένα Andante πολυαγαπημένο στα ηχεία
Ένα μήνυμα που λουλουδιάζει στην οθόνη μου
(παλιό μα καινούργιο για τις ανάγκες της βραδιάς)
Αστεία μηνύματα φίλων στο τηλέφωνό μου
Φωτογραφίες ταξιδιών_σπαράγματα φωτεινών αναμνήσεων
Ένα ποτήρι λευκό κρασί, μισογεμάτο (μισοάδειο δεν θα το πω απόψε)
Μικρός στρατός, αθώος και άμαθος
(του εχθρού είναι πανίσχυρος και ύπουλος)
Ωστόσο μ’ αυτόν θα πολεμήσω
(θα πολεμήσω _το αποφάσισα)
Ακόμη κι αν χρειαστεί να σκιαμαχήσω όλη τη νύχτα
θα τις τρέψω σε άτακτη υποχώρηση τις Δυνάμεις του Σκότους
Η πρώτη _επισήμως_ Κυριακή του φθινοπώρου που ξημερώνει
δεν θα είναι η χάρη που μου δόθηκε (και φέτος)
αλλά η μάχη που θα έχω κερδίσει
(ο πόλεμος μοιάζει χαμένος από καιρό
αλλά πάλι κάθε πόλεμος είναι μια σειρά από μάχες)
(Σήμερα «έφυγε» η μητέρα ενός συναδέλφου. ‘Αρρωστη, όχι από γηρατειά. Την ίδια δεν την ήξερα και ό,τι είχα να πω σε κείνον του το είπα. Αυτό δεν είναι κατευώδιο. Είναι ξόρκι για τις Σκιές και τους Φόβους που κρούουν τα τύμπανα του πολέμου, κάθε που το ζοφερό παρόν με φέρνει αντιμέτωπη με το σκοτεινό παρελθόν και το αναπόδραστο μέλλον).
»»»»»»
Και μετράω σ' αυτές τις 27 αράδες της ευαίσθητης "Just me" με τις τρυφερότατες εκφράσεις, 14 πολεμικούς όρους, έναν κάθε δύο...
Γιατί;
Τί είναι εκείνο που μάς κάνει να χρησιμοποιούμε στρατιωτική, πολεμική ορολογία στην καθημερινή μας ζωή;
Γιατί προσλαμβάνουμε τη ζωή μας, έστω τον αγώνα για τη ζωή μας, σαν μιά πολεμική φάση, ένα πολεμικό συμβάν και συμβαίνον;
Σε τίποτα δεν τού μοιάζει βέβαια. Ακόμα κι όσοι δεν έχουν πάει σε πραγματικό πόλεμο, οι περισσότεροί μας δηλαδή, ξέρουν καλά πως η ζωή κι ο πόλεμος, όχι μόνον δεν έχουν τίποτα κοινό αλλά και είναι ακριβώς αντίθετα!
Όχι ΔΕΝ είναι η ειρήνη το αντίθετο του πολέμου, η ζωή είναι.
Κι όμως πολύ συχνά, κάθε μέρα, κάθε ώρα, ακόμα και κάθε λεπτό μπορεί..., χρησιπομοιούμε κάποιον στρατιωτικό, πολεμικό, όρο στην καθημερινή μας επικοινωνία.
Με πρώτους και κύριους τη «μάχη» και το «όπλο».
Διαβάζουμε πως «έδωσε μάχη στο Σύλλογο» η τάδε... Ακούμε πως «το όπλο των διαφημιστών» ήταν... Λέμε «ο εξοπλισμός του σπιτιού» με συσκευές... «Μέ αφόπλισαν τα λόγια» της... «Σκιαμάχησε στη Βουλή» ο τάδε... «Πήγε ετοιμοπόλεμος στις εξετάσεις»...
Γιατί;
Χάθηκαν άλλες ηπιότερες και νοηματικά ακριβέστερες εκφράσεις; Οι γλώσσες (κι όχι μόνον η ελληνική...) είναι πολύ πλούσιες. Εμείς φτωχαίνουμε την επικοινωνία μας χρησιμοποιώντας άστοχες λέξεις.
Το φαινόμενο δεν είναι τυχαίο κατά τη γνώμη μου. Και ανάγεται καθαρά στον μιθριδατισμό.
(Για όσους δεν το θυμούνται: Ο Μιθριδάτης, ως βασιλιάς, λέγεται ότι έπαιρνε κάθε μέρα μια μικρή δόση δηλητήριο για να το συνηθίσει το σώμα του και έτσι να μην κινδυνεύει να τον δηλητηριάσουν οι αυλικοί του, πράγμα προφανώς σύνηθες εκείνη την εποχή)
Οι ανά τους αιώνες στρατοκράτες φρόντισαν να εξοικειωθούμε με την πολεμική ορολογία, ώστε να είμαστε "έτοιμοι", όταν αποφασίσουν να μάς βάλουν να αλληλοσκοτωνώμαστε.
Kαι όντας εξοικειωμένοι στην πολεμική ορολογία, έτοιμοι να αλληλοφαγωθούμε, δεν δίνουμε και πολλή σημασία στο τί ΑΚΡΙΒΩΣ γίνεται στο Ιράκ, στο Νταρφούρ, στο Αφγανιστάν...
Αυτό θέλουν οι «επικυρίαρχοι», την αδιαφορία μας στους εγκληματικές τους πράξεις.
Νοιώθουμε αδύναμοι, κι ίσως είμαστε τώρα, για να παρέμβουμε και να σταματήσει το μακελλιό. Τον μιθριδατισμό όμως μπορούμε να τον σταματήσουμε. Μόνοι μας, ο καθένας για τον εαυτό του, χωρίς καθόλου κόπο.
Ας πάψουμε να χρησιμοποιούμε πολεμική ορολογία στην καθημερινότητά μας. Αρχίζοντας με το να ζητάμε συγγνώμην, όταν το κάνουμε... Ίσως αργότερα να ανακαλύψουμε ότι έτσι γίναμε αρκετά δυνατοί και μπορούμε να σταματήσουμε έναν νέο ηλίθιο πόλεμο, για τη ...δημοκρατία, όπως στο Ιράκ.
Κι ας πάψουμε, αμάν πιά, να δωρίζουμε στους νεαρούς βλαστούς μας, πολεμικά παιχνίδια!
ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΥΜΕ εναντίον τους.
««««««
Στα όπλα!
Τα μολυβένια μου στρατιωτάκια παραταγμένα:
Ανάσα ρυθμική από το διπλανό δωμάτιο
(όνειρα γλυκά _δεν θ’ αργήσω)
Μια φωτογραφία _η Μικρή μου Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων
(το χαμόγελο του Γάτου, ευτυχώς, της παραστέκεται)
Μερικά βιβλία (και το πιο πρόσφατο _το πολύτιμο)
Ένα Andante πολυαγαπημένο στα ηχεία
Ένα μήνυμα που λουλουδιάζει στην οθόνη μου
(παλιό μα καινούργιο για τις ανάγκες της βραδιάς)
Αστεία μηνύματα φίλων στο τηλέφωνό μου
Φωτογραφίες ταξιδιών_σπαράγματα φωτεινών αναμνήσεων
Ένα ποτήρι λευκό κρασί, μισογεμάτο (μισοάδειο δεν θα το πω απόψε)
Μικρός στρατός, αθώος και άμαθος
(του εχθρού είναι πανίσχυρος και ύπουλος)
Ωστόσο μ’ αυτόν θα πολεμήσω
(θα πολεμήσω _το αποφάσισα)
Ακόμη κι αν χρειαστεί να σκιαμαχήσω όλη τη νύχτα
θα τις τρέψω σε άτακτη υποχώρηση τις Δυνάμεις του Σκότους
Η πρώτη _επισήμως_ Κυριακή του φθινοπώρου που ξημερώνει
δεν θα είναι η χάρη που μου δόθηκε (και φέτος)
αλλά η μάχη που θα έχω κερδίσει
(ο πόλεμος μοιάζει χαμένος από καιρό
αλλά πάλι κάθε πόλεμος είναι μια σειρά από μάχες)
(Σήμερα «έφυγε» η μητέρα ενός συναδέλφου. ‘Αρρωστη, όχι από γηρατειά. Την ίδια δεν την ήξερα και ό,τι είχα να πω σε κείνον του το είπα. Αυτό δεν είναι κατευώδιο. Είναι ξόρκι για τις Σκιές και τους Φόβους που κρούουν τα τύμπανα του πολέμου, κάθε που το ζοφερό παρόν με φέρνει αντιμέτωπη με το σκοτεινό παρελθόν και το αναπόδραστο μέλλον).
»»»»»»
Και μετράω σ' αυτές τις 27 αράδες της ευαίσθητης "Just me" με τις τρυφερότατες εκφράσεις, 14 πολεμικούς όρους, έναν κάθε δύο...
Γιατί;
Τί είναι εκείνο που μάς κάνει να χρησιμοποιούμε στρατιωτική, πολεμική ορολογία στην καθημερινή μας ζωή;
Γιατί προσλαμβάνουμε τη ζωή μας, έστω τον αγώνα για τη ζωή μας, σαν μιά πολεμική φάση, ένα πολεμικό συμβάν και συμβαίνον;
Σε τίποτα δεν τού μοιάζει βέβαια. Ακόμα κι όσοι δεν έχουν πάει σε πραγματικό πόλεμο, οι περισσότεροί μας δηλαδή, ξέρουν καλά πως η ζωή κι ο πόλεμος, όχι μόνον δεν έχουν τίποτα κοινό αλλά και είναι ακριβώς αντίθετα!
Όχι ΔΕΝ είναι η ειρήνη το αντίθετο του πολέμου, η ζωή είναι.
Κι όμως πολύ συχνά, κάθε μέρα, κάθε ώρα, ακόμα και κάθε λεπτό μπορεί..., χρησιπομοιούμε κάποιον στρατιωτικό, πολεμικό, όρο στην καθημερινή μας επικοινωνία.
Με πρώτους και κύριους τη «μάχη» και το «όπλο».
Διαβάζουμε πως «έδωσε μάχη στο Σύλλογο» η τάδε... Ακούμε πως «το όπλο των διαφημιστών» ήταν... Λέμε «ο εξοπλισμός του σπιτιού» με συσκευές... «Μέ αφόπλισαν τα λόγια» της... «Σκιαμάχησε στη Βουλή» ο τάδε... «Πήγε ετοιμοπόλεμος στις εξετάσεις»...
Γιατί;
Χάθηκαν άλλες ηπιότερες και νοηματικά ακριβέστερες εκφράσεις; Οι γλώσσες (κι όχι μόνον η ελληνική...) είναι πολύ πλούσιες. Εμείς φτωχαίνουμε την επικοινωνία μας χρησιμοποιώντας άστοχες λέξεις.
Το φαινόμενο δεν είναι τυχαίο κατά τη γνώμη μου. Και ανάγεται καθαρά στον μιθριδατισμό.
(Για όσους δεν το θυμούνται: Ο Μιθριδάτης, ως βασιλιάς, λέγεται ότι έπαιρνε κάθε μέρα μια μικρή δόση δηλητήριο για να το συνηθίσει το σώμα του και έτσι να μην κινδυνεύει να τον δηλητηριάσουν οι αυλικοί του, πράγμα προφανώς σύνηθες εκείνη την εποχή)
Οι ανά τους αιώνες στρατοκράτες φρόντισαν να εξοικειωθούμε με την πολεμική ορολογία, ώστε να είμαστε "έτοιμοι", όταν αποφασίσουν να μάς βάλουν να αλληλοσκοτωνώμαστε.
Kαι όντας εξοικειωμένοι στην πολεμική ορολογία, έτοιμοι να αλληλοφαγωθούμε, δεν δίνουμε και πολλή σημασία στο τί ΑΚΡΙΒΩΣ γίνεται στο Ιράκ, στο Νταρφούρ, στο Αφγανιστάν...
Αυτό θέλουν οι «επικυρίαρχοι», την αδιαφορία μας στους εγκληματικές τους πράξεις.
Νοιώθουμε αδύναμοι, κι ίσως είμαστε τώρα, για να παρέμβουμε και να σταματήσει το μακελλιό. Τον μιθριδατισμό όμως μπορούμε να τον σταματήσουμε. Μόνοι μας, ο καθένας για τον εαυτό του, χωρίς καθόλου κόπο.
Ας πάψουμε να χρησιμοποιούμε πολεμική ορολογία στην καθημερινότητά μας. Αρχίζοντας με το να ζητάμε συγγνώμην, όταν το κάνουμε... Ίσως αργότερα να ανακαλύψουμε ότι έτσι γίναμε αρκετά δυνατοί και μπορούμε να σταματήσουμε έναν νέο ηλίθιο πόλεμο, για τη ...δημοκρατία, όπως στο Ιράκ.
Κι ας πάψουμε, αμάν πιά, να δωρίζουμε στους νεαρούς βλαστούς μας, πολεμικά παιχνίδια!
ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΥΜΕ εναντίον τους.
25.8.07
Ισχυρές και «ισχυρές» κυβερνήσεις (ΙΙ)
«Αλλού για αλλού ξεκίνησα κι αλλού η ζωή με πάει»...
που λέει και η Ελευθερία, νομίζω, στο ωραίο της τραγουδάκι.
Είπα να ξεκινήσω ένα τεχνικό/πολιτικό άρθρο, για τις διαδικασίες εκλογής μονοκομματικών κυβερνήσεων, που με την πλύση εγκεφάλου που μάς κάνουν, ΠΑΝΩ ΑΠΟ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ, προσπαθούν να μάς πείσουν ότι αυτές είναι οι ΙΣΧΥΡΕΣ, που, δήθεν κι αυτό..., έχει ανάγκη ο τόπος.
Να ξεκινήσω ένα τέτοιο άρθρο που να αναδεικνύεται η ΑΠΟΛΥΤΗ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑ τους, από τα ίδια τα συμβάντα 50 χρόνια τώρα, από τις ΔΙΚΕΣ τους αλλεπάλληλες μονοκομματικές κυβερνήσεις που τόσο ΑΝΙΣΧΥΡΕΣ, τόσο ανίκανες αποδείχθηκαν.
Είπα κι εγώ...
Τώρα η Ελλάδα ΚΑΙΓΕΤΑΙ, σχεδόν απ' άκρου εις άκρον, και ο "ένας" πάει να τό παίξει «εθνικός» ηγέτης, λίγο μετά πού προκήρυξε, ιδιοτελέστατα, πρόωρες εκλογές, για να ...συντάξει τον προϋπολογισμό, είπε, κι ο άλλος πάει να τό παίξει «εθνικός» τιμητής λες και ξεχνάμε ότι αυτός κι η κλίκα του κυβερνούσαν, ΚΑΙ ΑΠΟΜΥΖΟΥΣΑΝ, την Ελλάδα 20 χρόνια συνεχώς.
Με «ισχυρές» μονοκομματικές κυβερνήσεις πάντοτε. Τί ψευδολογία! Τί ηλιθιότητα!
Δεν θα το ξεκινήσω αυτό το τεχνικό/πολιτικό άρθρο. Άλλα θα πώ. Θα ρωτήσω μάλλον... Ας απαντήσουν οι ανεκδιήγητοι ισχυροκυβερνήτες μας, νύν και πρώην.
1. Πόσα πυροσβεστικά αεροπλάνα, "Καναντέρ" ας πούμε, θα μπορούσαν να αγοραστούν, εάν αγοράζαμε ΕΝΑ ΜΟΝΟΝ F16, ας πούμε, λιγότερο;;; 50 (πενήντα), νομίζω. Όποιος ξέρει καλλίτερα, άς με διορθώσει, ως πρός τον αριθμό.
2. Πόσα πυροσβεστικά οχήματα, θα μπορούσαν να αγοραστούν, εάν αγοράζαμε ΕΝΑ ΜΟΝΟΝ άρμα PANZER, ας πούμε, λιγότερο;;; 100 (εκατό), νομίζω. Όποιος ξέρει καλλίτερα, άς με διορθώσει, ως πρός τον αριθμό.
3. Και μην μάς πείτε, ώ άρχοντες, ότι θα ...χάναμε τον πόλεμο με τους ...Τούρκους, λέμε τώρα, διότι θα είχαμε ΕΝΑ F16 και ΕΝΑ Panzer λιγότερο...
4. Τί εμπόδισε τις «ισχυρές» μονοκομματικές κυβερνήσεις, που είχατε, να πάρουν τέτοιες απλές αποφάσεις;;;
5. Αφήστε λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα για τις χαμένες ψυχές, για τις κατεστραμένες ατομικές ιδιοκτησίες ή την εξαφανιζόμενη ΕΘΝΙΚΗ περιουσία, τα δάση...
6. «Δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε», όπως "τσιτάρησε" ο αείμνηστος (με την έννοια που εγώ δίνω!) Κουτσόγιωργας.
7. Σεμνά και ταπεινά... βουλώστε το, περί «ισχυρών» μονοκομματικών, πλην ΑΠΟΛΥΤΩΣ ανικάνων, κυβερνήσεων.
Πολύ θα σάς αγαπώ μάλιστα, αν μάς αδειάσετε τη γωνιά.
Ν.Α.ΛΑΜΠΗΣ
που λέει και η Ελευθερία, νομίζω, στο ωραίο της τραγουδάκι.
Είπα να ξεκινήσω ένα τεχνικό/πολιτικό άρθρο, για τις διαδικασίες εκλογής μονοκομματικών κυβερνήσεων, που με την πλύση εγκεφάλου που μάς κάνουν, ΠΑΝΩ ΑΠΟ 50 ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ, προσπαθούν να μάς πείσουν ότι αυτές είναι οι ΙΣΧΥΡΕΣ, που, δήθεν κι αυτό..., έχει ανάγκη ο τόπος.
Να ξεκινήσω ένα τέτοιο άρθρο που να αναδεικνύεται η ΑΠΟΛΥΤΗ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑ τους, από τα ίδια τα συμβάντα 50 χρόνια τώρα, από τις ΔΙΚΕΣ τους αλλεπάλληλες μονοκομματικές κυβερνήσεις που τόσο ΑΝΙΣΧΥΡΕΣ, τόσο ανίκανες αποδείχθηκαν.
Είπα κι εγώ...
Τώρα η Ελλάδα ΚΑΙΓΕΤΑΙ, σχεδόν απ' άκρου εις άκρον, και ο "ένας" πάει να τό παίξει «εθνικός» ηγέτης, λίγο μετά πού προκήρυξε, ιδιοτελέστατα, πρόωρες εκλογές, για να ...συντάξει τον προϋπολογισμό, είπε, κι ο άλλος πάει να τό παίξει «εθνικός» τιμητής λες και ξεχνάμε ότι αυτός κι η κλίκα του κυβερνούσαν, ΚΑΙ ΑΠΟΜΥΖΟΥΣΑΝ, την Ελλάδα 20 χρόνια συνεχώς.
Με «ισχυρές» μονοκομματικές κυβερνήσεις πάντοτε. Τί ψευδολογία! Τί ηλιθιότητα!
Δεν θα το ξεκινήσω αυτό το τεχνικό/πολιτικό άρθρο. Άλλα θα πώ. Θα ρωτήσω μάλλον... Ας απαντήσουν οι ανεκδιήγητοι ισχυροκυβερνήτες μας, νύν και πρώην.
1. Πόσα πυροσβεστικά αεροπλάνα, "Καναντέρ" ας πούμε, θα μπορούσαν να αγοραστούν, εάν αγοράζαμε ΕΝΑ ΜΟΝΟΝ F16, ας πούμε, λιγότερο;;; 50 (πενήντα), νομίζω. Όποιος ξέρει καλλίτερα, άς με διορθώσει, ως πρός τον αριθμό.
2. Πόσα πυροσβεστικά οχήματα, θα μπορούσαν να αγοραστούν, εάν αγοράζαμε ΕΝΑ ΜΟΝΟΝ άρμα PANZER, ας πούμε, λιγότερο;;; 100 (εκατό), νομίζω. Όποιος ξέρει καλλίτερα, άς με διορθώσει, ως πρός τον αριθμό.
3. Και μην μάς πείτε, ώ άρχοντες, ότι θα ...χάναμε τον πόλεμο με τους ...Τούρκους, λέμε τώρα, διότι θα είχαμε ΕΝΑ F16 και ΕΝΑ Panzer λιγότερο...
4. Τί εμπόδισε τις «ισχυρές» μονοκομματικές κυβερνήσεις, που είχατε, να πάρουν τέτοιες απλές αποφάσεις;;;
5. Αφήστε λοιπόν τα κροκοδείλια δάκρυα για τις χαμένες ψυχές, για τις κατεστραμένες ατομικές ιδιοκτησίες ή την εξαφανιζόμενη ΕΘΝΙΚΗ περιουσία, τα δάση...
6. «Δεν δικαιούσθε δια να ομιλείτε», όπως "τσιτάρησε" ο αείμνηστος (με την έννοια που εγώ δίνω!) Κουτσόγιωργας.
7. Σεμνά και ταπεινά... βουλώστε το, περί «ισχυρών» μονοκομματικών, πλην ΑΠΟΛΥΤΩΣ ανικάνων, κυβερνήσεων.
Πολύ θα σάς αγαπώ μάλιστα, αν μάς αδειάσετε τη γωνιά.
Ν.Α.ΛΑΜΠΗΣ
24.8.07
Ισχυρές και «ισχυρές» κυβερνήσεις
Ισχυρές και «ισχυρές» κυβερνήσεις...
Με τον τίτλο αυτό ένα άρθρο μου, αποδομητικό του ισχυρισμού του μακαρίτη Κ. Καραμανλή πως με την ενισχυμένη «αναλογική» ο τόπος θα αποχτούσε ΙΣΧΥΡΗ κυβέρνηση, δημοσιεύτηκε στον "Παρατηρητή της Ηπείρου" αλλά ταυτόχρονα και, πρωτοσέλιδο παρακαλώ, στην "Αυγή", στον "Ελεύθερο Κόσμο" και στην "Καθημερινή", αν δεν με απατά η μνήμη, στίς οποίες (όπως και στο "Βήμα" και την "Ακρόπολη" και δεν θυμάμαι σε ποιές άλλες) το είχα ταχυδρομήσει ως δακτυλογραφημένο πρωτότυπο τον Σεπτέμβριο του 1974, έτσι απλά χωρίς να έχω «κονέξια» με κανέναν τους και χωρίς να είμαι κάνας "καταξιωμένος" επαγγελματίας δημοσιογράφος.
Είχε «ζουμί» γιαυτό και τό δημισίευσαν.
Σε γνωστά πράμματα αναφερόμουνα, στη διαδοχή "ΙΣΧΥΡΩΝ" ελληνικών κυβερνήσεων από το 1950 και μετά ως το 1967, που επιβλήθηκε η χούντα του Παπαδόπουλου.
"ΙΣΧΥΡΩΝ", ήτοι μονοκομματικών... Όπου ένα πρόσωπο, και η περί αυτό κλίκα, κάνουν ανεξέλεγκτη διακυβέρνηση, προς όφελος των ημετέρων τότε, των κλαδικών, των λαμόγιων αργότερα, των κουμπάρων, των δικών τους παιδιών τώρα.
Ορολογία κατ' αύξουσα χρονολογική σειρά...
Τί κόμματα "δημοκρατικώς οργανωμένα", τι "συλλογική διακυβέρνηση"... όλα φενάκες. Ενός ανδρός αρχή, η πραγματικότητα. Και της κλίκας του.
Γιαυτό κι οι κυβερνήσεις καθόλου ΙΣΧΥΡΕΣ δεν ήταν κι άλλαζαν κάθε τόσο. Είτε με πρόωρες -μονίμως...!!!- εκλογές, είτε ενδιάμεσα με αλλεπάλληλους «ανασχηματισμούς» ή ...«αναδομήσεις».
Δεν έχω κάναν έρωτα με τις ΙΣΧΥΡΕΣ κυβερνήσεις, ίσα-ίσα το αντίθετο νομίζω: Όσο πιό αδύναμες είναι τόσο καλλίτερα για τον τόπο, για τούς πολίτες.
Την υποκρισία των ιθυνόντων είχα τότε ξεσκεπάσει και θέλω και τώρα να ξεσκεπάσω, αφού εκείνες οι διαπιστώσεις μου ΔΥΣΤΥΧΩΣ ίσχυσαν όλη την 30ετία που πέρασε και ισχύουν ακόμα τώρα, αλλά η ΜΕΓΙΣΤΗ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑ περί της μονοκομματικής διακυβέρνησης, έχει ριζώσει, απο την πολλή πλύση εγκεφάλου, σε μεγάλο ποσοστό των πολιτών και γιαυτό οι αλεπάλληλες και συνεχείς ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ του ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ, δεν έχουν παράξει τα αναγκαία αντισώματα.
Ισχυρές και «ισχυρές» κυβερνήσεις...
Αναγκαστικά θα παραθέτω κάθε τόσο φράσεις από εκείνο το άρθρο.
Συγχωρέστε με για την ...τυμβωρυχία.
Αναγκαστικά πρέπει να το "σκαρώσω" με μεγαλύτερη άνεση χρόνου.
Συγχωρέστε με για την αργοπορία.
Ν.Α.ΛΑΜΠΗΣ
Με τον τίτλο αυτό ένα άρθρο μου, αποδομητικό του ισχυρισμού του μακαρίτη Κ. Καραμανλή πως με την ενισχυμένη «αναλογική» ο τόπος θα αποχτούσε ΙΣΧΥΡΗ κυβέρνηση, δημοσιεύτηκε στον "Παρατηρητή της Ηπείρου" αλλά ταυτόχρονα και, πρωτοσέλιδο παρακαλώ, στην "Αυγή", στον "Ελεύθερο Κόσμο" και στην "Καθημερινή", αν δεν με απατά η μνήμη, στίς οποίες (όπως και στο "Βήμα" και την "Ακρόπολη" και δεν θυμάμαι σε ποιές άλλες) το είχα ταχυδρομήσει ως δακτυλογραφημένο πρωτότυπο τον Σεπτέμβριο του 1974, έτσι απλά χωρίς να έχω «κονέξια» με κανέναν τους και χωρίς να είμαι κάνας "καταξιωμένος" επαγγελματίας δημοσιογράφος.
Είχε «ζουμί» γιαυτό και τό δημισίευσαν.
Σε γνωστά πράμματα αναφερόμουνα, στη διαδοχή "ΙΣΧΥΡΩΝ" ελληνικών κυβερνήσεων από το 1950 και μετά ως το 1967, που επιβλήθηκε η χούντα του Παπαδόπουλου.
"ΙΣΧΥΡΩΝ", ήτοι μονοκομματικών... Όπου ένα πρόσωπο, και η περί αυτό κλίκα, κάνουν ανεξέλεγκτη διακυβέρνηση, προς όφελος των ημετέρων τότε, των κλαδικών, των λαμόγιων αργότερα, των κουμπάρων, των δικών τους παιδιών τώρα.
Ορολογία κατ' αύξουσα χρονολογική σειρά...
Τί κόμματα "δημοκρατικώς οργανωμένα", τι "συλλογική διακυβέρνηση"... όλα φενάκες. Ενός ανδρός αρχή, η πραγματικότητα. Και της κλίκας του.
Γιαυτό κι οι κυβερνήσεις καθόλου ΙΣΧΥΡΕΣ δεν ήταν κι άλλαζαν κάθε τόσο. Είτε με πρόωρες -μονίμως...!!!- εκλογές, είτε ενδιάμεσα με αλλεπάλληλους «ανασχηματισμούς» ή ...«αναδομήσεις».
Δεν έχω κάναν έρωτα με τις ΙΣΧΥΡΕΣ κυβερνήσεις, ίσα-ίσα το αντίθετο νομίζω: Όσο πιό αδύναμες είναι τόσο καλλίτερα για τον τόπο, για τούς πολίτες.
Την υποκρισία των ιθυνόντων είχα τότε ξεσκεπάσει και θέλω και τώρα να ξεσκεπάσω, αφού εκείνες οι διαπιστώσεις μου ΔΥΣΤΥΧΩΣ ίσχυσαν όλη την 30ετία που πέρασε και ισχύουν ακόμα τώρα, αλλά η ΜΕΓΙΣΤΗ ΨΕΥΔΟΛΟΓΙΑ περί της μονοκομματικής διακυβέρνησης, έχει ριζώσει, απο την πολλή πλύση εγκεφάλου, σε μεγάλο ποσοστό των πολιτών και γιαυτό οι αλεπάλληλες και συνεχείς ΑΠΟΤΥΧΙΕΣ του ΜΟΝΟΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΥ, δεν έχουν παράξει τα αναγκαία αντισώματα.
Ισχυρές και «ισχυρές» κυβερνήσεις...
Αναγκαστικά θα παραθέτω κάθε τόσο φράσεις από εκείνο το άρθρο.
Συγχωρέστε με για την ...τυμβωρυχία.
Αναγκαστικά πρέπει να το "σκαρώσω" με μεγαλύτερη άνεση χρόνου.
Συγχωρέστε με για την αργοπορία.
Ν.Α.ΛΑΜΠΗΣ
15.8.07
Ζώδια και ζώα, ατάκτως ερριμμένα...
Και γιατί με τζίνισε συμπλογκολόγος (λέξη κι αυτή...) και γιατί με την ραστώνη του καλοκαιριού αυξήθηκε η φιλοπαίγμων διάθεσή μου, λέω να σάς παραθέσω το πολιτικό μας ζωολόγιο, συγγνώμην ΖΩΔΙΟΛΟΓΙΟ ήθελα να πληκτρολογήσω, κ. Εισαγγελέα, μην με παραπέμψετε.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Ουδόλως ΤΑΥΡΟΣ (εν υαλοπωλείω) είναι ο κυρ-Μπάϋρον, ο επί της Δημόσιας Αταξίας αόκνως εντρυφών. Ταύρος εν ...χαμαιτυπείω είναι το άτομο, παραζαλισμένος ως εκ τούτου. Γιαυτό όλο ...λατινικά μιλάει.
Το ρόλο του ΤΑΥΡΟΥ πλειστάκις τον παίζει και ο Πάγκαλος, εν τρελλοκομείω αυτός. Ό,τι του κατεβαίνει λέει, σίγουρος όντας πως δεν θα τού φορέσουν ζουρλομανδύα, αφού ήδη ΜΕΣΑ είναι.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ (δηλαδή κάβουρας, αγράμματοι, όχι η κακιά αρρώστια!) είναι ο Γιωργάκης (με ωροσκόπο τον Υδροχόο, νεροκουβαλητή απλοϊκά, τον Πέτρο) ο οποίος όλο προς τα πίσω περπατάει, σαν κάβουρας. Τί παράξενο κι αυτό! Νά ‘ναι λέτε γραμμένο στο DΝΑ της οικογένειας; Μυστήριο.
Μην ξεχνάμε και το «Πιστεύομεν εις την Λαοκρατίαν» που εκτόξευσε το 1945 ο παππούς...
ΔΙΔΥΜΟΙ είναι η Ντόρα (πρωθυπουργός εν αναμονή στο μυαλό του μπαμπά της) και ο χοντροβαγγέλας (αρχηγός εν αναμονή αυτός...): Είδατε σε κανένα από αυτά τα, δήθεν πολιτικά, τηλεορασικά χαζοπάνελ να είναι η μία χωρίς να είναι κι ο άλλος; Όχι.
Δίδυμοι λοιπόν οι εν αναμονή.
ΤΟΞΟΤΗΣ είναι ένας: Ο Αλογοσκούφης. Αν ρωτείστε γιατί, σημαίνει ότι δεν αντιληφθήκατε πόσα βέλη έχετε φάει (στην τσέπη) αφόταν πήρε εξουσία.
ΥΔΡΟΧΟΟΙ όμως είναι πολλοί! Ο προαναφερθείς Πέτρος (ως φοιτητής έμενε στο απέναντί μου διαμέρισμα. Αν είχα καταλάβει σε τί θα εξελίσσονταν, θα τον είχα κάψει ζωντανόν! Τόσο κακούργα αισθήματα έχω!) και άλλοι, ών ουκ έστιν αριθμός. Παυλόπουλοι, λιάπηδες και παπαληγούρηδες, αυγερινοί, σκανδαλίδηδες και παπαδόπουλοι κουβαλάν νερό. Ο Μπένος το κατάλαβε εγκαίρως και την έκανε... Δεν τού πήγαινε ο ρόλος.
ΛΕΟΝΤΕΣ είναι επίσης απειράριθμοι. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Πιάσε Γιακουμάτο και Κουλούρη, πήγαινε στην Παπαρήγα (αυτή ίσως με το δίκιο της), άντε μετά στον Λαφαζάνη και τον ...Άδωνι (όνομα που τού βρήκαν...) και δεν τελειώνεις πουθενά. Τώρα στίς εκλογές θα δείτε τί θα γίνει... Όλοι λεοντή θα φορέσουν.
ΙΧΘΥΣ όμως είναι ένας και μοναδικός: Ο Καραμανλέας με ωροσκόπο τον ΟΦΙΟΥΧΟ (φιδοκράτη) Ρουσσόπουλο. Άχνα δεν βγάζει ο άνθρωπος όταν πρέπει. Ξεσπάει όμως, ευφραδέστατα, σαν χείμαρρος, όταν κανέναν δεν ενδιαφέρει το θέμα...
ΠΑΡΘΕΝΟΥΣ μην ψάχνετε να βρείτε ανάμεσα στους πολιτικούς μας. Εάλω η Πόλις προ αμνημονεύτων χρόνων...
Αντίθετα θα βρείτε πολλούς ΖΥΓΟΥΣ (παλάντζες). Πότε γέρνουν απ’ εδώ, πότε απ’ εκεί. Σαν τον Παπαθεμελή ένα πράγμα. Αν και επ’ εσχάτοις το άτομο έχει κατηγορηθεί ως πολιορκητικός ΚΡΙΟΣ από τον Καρατζαφέρη. Ίσως ο Γιώργος (θανατηφόρος ΣΚΟΡΠΙΟΣ ο ίδιος) να έχει, μιά φορά κι αυτός, δίκιο.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ, το μυθικό αυτό ζώο που δεν ήταν ακριβώς τίποτα, μόνο οι Ανδριανόπουλος και Ανδρουλάκης έμαθα ότι είναι. Δεν είμαι όμως σίγουρος, θα σάς γελάσω.
Παράξενο όμως που και τά δύο ονόματα από «ΑΝΔΡ» αρχίζουνε. Τί λέτε γυναίκες; Σάς θυμίζει κάτι; Έστω αμυδρά;
Στα κινέζικα ζώα δυστυχώς είναι πολύ φτωχή η ως τώρα συγκομιδή πληροφοριών μου, τί ζώο (κινεζικό) είναι δηλαδή καθένας από τους πολιτικούς μας.
Με κάθε επιφύλαξη, και ζητώντας εκ των προτέρων συγγνώμην για κάθε τυχόν κακό συνειρμό που μπορεί να προκληθεί, μεταφέρω τις εξής ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες:
ΛΑΓΟΣ ακούγεται ότι είναι ο Παπαθεμελής. Έτσι τον αποκάλεσε ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Ξέρει αυτός κινέζικα... Τα «μιλάει» φαρσί.
ΣΚΥΛΙ είναι λένε ο Αλαβάνος (στη δουλειά...) αλλά κι ο Γιάννης Παπαθανασίου.
ΑΙΓΕΣ λέγεται ότι είναι απαξάπασες οι Ε.Γ.Ε.ς, μάλλον όμως για παρήχηση πρόκειται.
Στον ΟΦΙ άκουσα ότι ανήκει ο ως άνω. Γ. Κ/τζ. Ίσως όμως να είναι παρανόηση και απλώς να υποστηρίζει τον Ο.Φ.Η.... Εμένα ως ΔΡΑΚΟΣ περισσότερο μού κάνει, αλλά δεν παίρνω όρκο.
Και για τους Βουρλούμη του ΟΤΕ και τον Μάκη ...Γκιούλογλου άκουσα πως ΟΦΙΣ είναι. Δεν το πιστεύω όμως, ούτε κι εσείς πρέπει να πιστέψετε κάτι τέτοιο.
(Σ.τ.Σ.: Στα τούρκικα "γκιούλ", πως λέμε γκιούλ-μπαξέ, είναι το τριαντάφυλλο και "-ογλου" είναι το δικό μας -όπουλος)
ΚΟΚΟΡΑΣ 100% ο Γιακουμάτος, αυτό μού το μεταφέρουν ως ασφαλή πληροφορία. Τί να πω εγώ;
Οι υπόλοιπες πληροφορίες ότι ο Καραμανλής είναι (στο κινέζικο αστρολόγιο) ΒΟΥΣ, η Μπακογιάννη ΤΙΓΡΙΣ, η Δαμανάκη ΜΑΪΜΟΥ, ο Βαγγ. Βενιζ. ΓΟΥΡΟΥΝΙ, η Γιάννα ΠΟΝΤΙΚΙ κι ο Πολύδωρας ΑΛΟΓΟ (με την αρχική σημασία της λέξης!) διαψεύδονται διαρρήδην ως ανακριβείς.
Οι δικές σας πληροφορίες, ή έστω αντιλήψεις, αδερφέ, περί πολιτικών ζώων και ζωδίων όχι μόνο είναι ευπρόσδεκτες αλλά και ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ.
Εκλογές έρχονται! Ενεργοποιηθείτε! Στείλτε τη γνώμη σας!
Με ποιά άλλα κριτήρια θα ψηφίσουμε δηλαδή; Με τα προγράμματα;
Ν.Α.ΛΑΜΠΗΣ
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Ουδόλως ΤΑΥΡΟΣ (εν υαλοπωλείω) είναι ο κυρ-Μπάϋρον, ο επί της Δημόσιας Αταξίας αόκνως εντρυφών. Ταύρος εν ...χαμαιτυπείω είναι το άτομο, παραζαλισμένος ως εκ τούτου. Γιαυτό όλο ...λατινικά μιλάει.
Το ρόλο του ΤΑΥΡΟΥ πλειστάκις τον παίζει και ο Πάγκαλος, εν τρελλοκομείω αυτός. Ό,τι του κατεβαίνει λέει, σίγουρος όντας πως δεν θα τού φορέσουν ζουρλομανδύα, αφού ήδη ΜΕΣΑ είναι.
ΚΑΡΚΙΝΟΣ (δηλαδή κάβουρας, αγράμματοι, όχι η κακιά αρρώστια!) είναι ο Γιωργάκης (με ωροσκόπο τον Υδροχόο, νεροκουβαλητή απλοϊκά, τον Πέτρο) ο οποίος όλο προς τα πίσω περπατάει, σαν κάβουρας. Τί παράξενο κι αυτό! Νά ‘ναι λέτε γραμμένο στο DΝΑ της οικογένειας; Μυστήριο.
Μην ξεχνάμε και το «Πιστεύομεν εις την Λαοκρατίαν» που εκτόξευσε το 1945 ο παππούς...
ΔΙΔΥΜΟΙ είναι η Ντόρα (πρωθυπουργός εν αναμονή στο μυαλό του μπαμπά της) και ο χοντροβαγγέλας (αρχηγός εν αναμονή αυτός...): Είδατε σε κανένα από αυτά τα, δήθεν πολιτικά, τηλεορασικά χαζοπάνελ να είναι η μία χωρίς να είναι κι ο άλλος; Όχι.
Δίδυμοι λοιπόν οι εν αναμονή.
ΤΟΞΟΤΗΣ είναι ένας: Ο Αλογοσκούφης. Αν ρωτείστε γιατί, σημαίνει ότι δεν αντιληφθήκατε πόσα βέλη έχετε φάει (στην τσέπη) αφόταν πήρε εξουσία.
ΥΔΡΟΧΟΟΙ όμως είναι πολλοί! Ο προαναφερθείς Πέτρος (ως φοιτητής έμενε στο απέναντί μου διαμέρισμα. Αν είχα καταλάβει σε τί θα εξελίσσονταν, θα τον είχα κάψει ζωντανόν! Τόσο κακούργα αισθήματα έχω!) και άλλοι, ών ουκ έστιν αριθμός. Παυλόπουλοι, λιάπηδες και παπαληγούρηδες, αυγερινοί, σκανδαλίδηδες και παπαδόπουλοι κουβαλάν νερό. Ο Μπένος το κατάλαβε εγκαίρως και την έκανε... Δεν τού πήγαινε ο ρόλος.
ΛΕΟΝΤΕΣ είναι επίσης απειράριθμοι. Από πού να αρχίσεις και πού να τελειώσεις. Πιάσε Γιακουμάτο και Κουλούρη, πήγαινε στην Παπαρήγα (αυτή ίσως με το δίκιο της), άντε μετά στον Λαφαζάνη και τον ...Άδωνι (όνομα που τού βρήκαν...) και δεν τελειώνεις πουθενά. Τώρα στίς εκλογές θα δείτε τί θα γίνει... Όλοι λεοντή θα φορέσουν.
ΙΧΘΥΣ όμως είναι ένας και μοναδικός: Ο Καραμανλέας με ωροσκόπο τον ΟΦΙΟΥΧΟ (φιδοκράτη) Ρουσσόπουλο. Άχνα δεν βγάζει ο άνθρωπος όταν πρέπει. Ξεσπάει όμως, ευφραδέστατα, σαν χείμαρρος, όταν κανέναν δεν ενδιαφέρει το θέμα...
ΠΑΡΘΕΝΟΥΣ μην ψάχνετε να βρείτε ανάμεσα στους πολιτικούς μας. Εάλω η Πόλις προ αμνημονεύτων χρόνων...
Αντίθετα θα βρείτε πολλούς ΖΥΓΟΥΣ (παλάντζες). Πότε γέρνουν απ’ εδώ, πότε απ’ εκεί. Σαν τον Παπαθεμελή ένα πράγμα. Αν και επ’ εσχάτοις το άτομο έχει κατηγορηθεί ως πολιορκητικός ΚΡΙΟΣ από τον Καρατζαφέρη. Ίσως ο Γιώργος (θανατηφόρος ΣΚΟΡΠΙΟΣ ο ίδιος) να έχει, μιά φορά κι αυτός, δίκιο.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ, το μυθικό αυτό ζώο που δεν ήταν ακριβώς τίποτα, μόνο οι Ανδριανόπουλος και Ανδρουλάκης έμαθα ότι είναι. Δεν είμαι όμως σίγουρος, θα σάς γελάσω.
Παράξενο όμως που και τά δύο ονόματα από «ΑΝΔΡ» αρχίζουνε. Τί λέτε γυναίκες; Σάς θυμίζει κάτι; Έστω αμυδρά;
Στα κινέζικα ζώα δυστυχώς είναι πολύ φτωχή η ως τώρα συγκομιδή πληροφοριών μου, τί ζώο (κινεζικό) είναι δηλαδή καθένας από τους πολιτικούς μας.
Με κάθε επιφύλαξη, και ζητώντας εκ των προτέρων συγγνώμην για κάθε τυχόν κακό συνειρμό που μπορεί να προκληθεί, μεταφέρω τις εξής ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες:
ΛΑΓΟΣ ακούγεται ότι είναι ο Παπαθεμελής. Έτσι τον αποκάλεσε ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. Ξέρει αυτός κινέζικα... Τα «μιλάει» φαρσί.
ΣΚΥΛΙ είναι λένε ο Αλαβάνος (στη δουλειά...) αλλά κι ο Γιάννης Παπαθανασίου.
ΑΙΓΕΣ λέγεται ότι είναι απαξάπασες οι Ε.Γ.Ε.ς, μάλλον όμως για παρήχηση πρόκειται.
Στον ΟΦΙ άκουσα ότι ανήκει ο ως άνω. Γ. Κ/τζ. Ίσως όμως να είναι παρανόηση και απλώς να υποστηρίζει τον Ο.Φ.Η.... Εμένα ως ΔΡΑΚΟΣ περισσότερο μού κάνει, αλλά δεν παίρνω όρκο.
Και για τους Βουρλούμη του ΟΤΕ και τον Μάκη ...Γκιούλογλου άκουσα πως ΟΦΙΣ είναι. Δεν το πιστεύω όμως, ούτε κι εσείς πρέπει να πιστέψετε κάτι τέτοιο.
(Σ.τ.Σ.: Στα τούρκικα "γκιούλ", πως λέμε γκιούλ-μπαξέ, είναι το τριαντάφυλλο και "-ογλου" είναι το δικό μας -όπουλος)
ΚΟΚΟΡΑΣ 100% ο Γιακουμάτος, αυτό μού το μεταφέρουν ως ασφαλή πληροφορία. Τί να πω εγώ;
Οι υπόλοιπες πληροφορίες ότι ο Καραμανλής είναι (στο κινέζικο αστρολόγιο) ΒΟΥΣ, η Μπακογιάννη ΤΙΓΡΙΣ, η Δαμανάκη ΜΑΪΜΟΥ, ο Βαγγ. Βενιζ. ΓΟΥΡΟΥΝΙ, η Γιάννα ΠΟΝΤΙΚΙ κι ο Πολύδωρας ΑΛΟΓΟ (με την αρχική σημασία της λέξης!) διαψεύδονται διαρρήδην ως ανακριβείς.
Οι δικές σας πληροφορίες, ή έστω αντιλήψεις, αδερφέ, περί πολιτικών ζώων και ζωδίων όχι μόνο είναι ευπρόσδεκτες αλλά και ΕΠΙΒΑΛΛΟΝΤΑΙ.
Εκλογές έρχονται! Ενεργοποιηθείτε! Στείλτε τη γνώμη σας!
Με ποιά άλλα κριτήρια θα ψηφίσουμε δηλαδή; Με τα προγράμματα;
Ν.Α.ΛΑΜΠΗΣ
8.8.07
Η Θερινή Σύναξις των (δικών μας) Αγροφυλάκων
Βασικό σύνθημα της ΝΔ στις εκλογές τού 2004 ήταν η «επανίδρυση του κράτους».
"Πιασιάρικο" μετά την 20ετή ΠΑΣΟΚική λαίλαπα.
Είδατε να «επανιδρυθεί» κάτι;
Επανεγκατάσταση της διαπλοκής είδαμε. Ακριβώς των ΙΔΙΩΝ προσώπων μάλιστα!
Επαναπομύζηση του κρατικού ταμείου από "δικούς μας" (κουμπάρους πιά, όχι κλαδικούς...) είδαμε.
Επανίδρυση όχι. ...Έεεε! Όχι ακριβώς, διότι επανιδρύθηκε η Αγροφυλακή! Μην είμαστε άδικοι!
Και όπως λέγανε οι «άλλοι»: Πώς θα κάνουμε "ΑΛΛΑΓΗ" χωρίς τους δικούς μας;;;
Ο Πολύδωρας (είπε και) ξαναλέει, έστω υπονοεί τώρα:
Πώς θα κάνουμε "επανίδρυση" χωρίς τα δικά μας παιδιά;;;
Και «τα δικά μας παιδιά» είναι όσοι το ...1993 είχαν "περάσει" για την, μη ευτυχήσασα να επιβιώσει τότε, Αγροφυλακή επί Μητσοτάκη. Την κατάργησε αμέσως το ΠΑΣΟΚ, μόλις ανέλαβε όταν έπεσε ο Μητσοτάκης, προτού λειτουργήσει ως υπηρεσία.
1.000 άτομα. Τίποτα σχεδόν δεν αντιπροσωπεύουν σε ψήφους, έστω "οικογενειακούς". Άσε που πολλοί απ' αυτούς μπορεί να έχουν ...αλλαξοπιστήσει στο μεταξύ...
Άλλο είναι το μήνυμα που εκπέμπεται προς όλο το εκλογικό σώμα: Όπως «τακτοποιήσαμε» αυτούς μετά από τόσα χρόνια, έτσι θα τακτοποιήσουμε και σάς και τα παιδιά σας.
ΕΜΕΙΣ κρατάμε το λόγο μας! Φροντίζουμε τους "πελάτες".
Η πελατειακή φιλοσοφία και πρακτική στο άκρον άωτόν της. Κι ο Πολύδωρας ο καλλίτερος εκφραστής της.
Όσο για έναν, παράπλευρο αλλά σπουδαίο, πολιτικό ρόλο που έπαιζαν οι πάλαι ποτέ Αγροφύλακες (άπαντες εθνικόφρονες, βεβαίως!) έχω να διηγηθώ ένα σπαρταριστό συμβάν που μού έτυχε στο χωριό μου στις εκλογές του 1977.
Μιά άλλη φορά όμως αυτό.
Ίσως όταν πλησιάσουν πολύ οι εκλογές.
Ν.Α.ΛΑΜΠΗΣ
(σημεία του άρθρου αυτού είναι από άρθρο μου στο «αντί» τον Μάρτιο του 2006)
"Πιασιάρικο" μετά την 20ετή ΠΑΣΟΚική λαίλαπα.
Είδατε να «επανιδρυθεί» κάτι;
Επανεγκατάσταση της διαπλοκής είδαμε. Ακριβώς των ΙΔΙΩΝ προσώπων μάλιστα!
Επαναπομύζηση του κρατικού ταμείου από "δικούς μας" (κουμπάρους πιά, όχι κλαδικούς...) είδαμε.
Επανίδρυση όχι. ...Έεεε! Όχι ακριβώς, διότι επανιδρύθηκε η Αγροφυλακή! Μην είμαστε άδικοι!
Και όπως λέγανε οι «άλλοι»: Πώς θα κάνουμε "ΑΛΛΑΓΗ" χωρίς τους δικούς μας;;;
Ο Πολύδωρας (είπε και) ξαναλέει, έστω υπονοεί τώρα:
Πώς θα κάνουμε "επανίδρυση" χωρίς τα δικά μας παιδιά;;;
Και «τα δικά μας παιδιά» είναι όσοι το ...1993 είχαν "περάσει" για την, μη ευτυχήσασα να επιβιώσει τότε, Αγροφυλακή επί Μητσοτάκη. Την κατάργησε αμέσως το ΠΑΣΟΚ, μόλις ανέλαβε όταν έπεσε ο Μητσοτάκης, προτού λειτουργήσει ως υπηρεσία.
1.000 άτομα. Τίποτα σχεδόν δεν αντιπροσωπεύουν σε ψήφους, έστω "οικογενειακούς". Άσε που πολλοί απ' αυτούς μπορεί να έχουν ...αλλαξοπιστήσει στο μεταξύ...
Άλλο είναι το μήνυμα που εκπέμπεται προς όλο το εκλογικό σώμα: Όπως «τακτοποιήσαμε» αυτούς μετά από τόσα χρόνια, έτσι θα τακτοποιήσουμε και σάς και τα παιδιά σας.
ΕΜΕΙΣ κρατάμε το λόγο μας! Φροντίζουμε τους "πελάτες".
Η πελατειακή φιλοσοφία και πρακτική στο άκρον άωτόν της. Κι ο Πολύδωρας ο καλλίτερος εκφραστής της.
Όσο για έναν, παράπλευρο αλλά σπουδαίο, πολιτικό ρόλο που έπαιζαν οι πάλαι ποτέ Αγροφύλακες (άπαντες εθνικόφρονες, βεβαίως!) έχω να διηγηθώ ένα σπαρταριστό συμβάν που μού έτυχε στο χωριό μου στις εκλογές του 1977.
Μιά άλλη φορά όμως αυτό.
Ίσως όταν πλησιάσουν πολύ οι εκλογές.
Ν.Α.ΛΑΜΠΗΣ
(σημεία του άρθρου αυτού είναι από άρθρο μου στο «αντί» τον Μάρτιο του 2006)
31.7.07
Απόρρητο Επικοινωνιών: Υπάρχει; Όχι βέβαια ! ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει;;; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ !!!
1-8-07
Καλό μήνα να περάσουμε.
Ας πραγματωθεί επιτέλους κάποτε και η λαϊκή ρήση:
«Αύγουστε, καλέ μου μήνα,
νά 'σουν δυό φορές το χρόνο!»
Αφορμή για το άρθρο αυτό ("post" blog-ολογικώς...) ήταν η είδηση πως κάποιοι πολίτες κατάθεσαν μήνυση/αγωγή, κάτι από τα δύο ή και τα δύο, εναντίον της Vodafone για παραβίαση του απόρρητου των τηλεπικοινωνιών, που, όπως είναι γνωστό, κατοχυρώνεται από το Σύνταγμά μας.
Έκαναν δηλαδή αυτό που δεν έκανε η κυβέρνησή μας, η κατ' εξοχή θιγόμενη αφού στα παρακολουθούμενα τηλέφωνα ήταν και το πρωθυπουργικό και κάμποσα υπουργικά... Αυτή φαίνεται πως έχει ΑΛΛΟΥΣ λόγους να μήν "σκαλίζει" την υπόθεση των υποκλοπών, ένας από τους οποίους ίσως είναι πολύ ...πεζός: Να μην αναδειχθεί η πλήρης ανικανότητα κάποιων στελεχών της.
Έχουν γραφτεί πάραπολλά για το σκάνδαλο αυτό. Εγώ θα προσπαθήσω να δω το συνολικό θέμα "Απόρρητο Επικοινωνιών" λίγο βαθύτερα, στις κοινωνικές και πολιτικές ρίζες του, άσχετα με την τρέχουσα, την ντόπια και την διεθνή, πολιτική κατάσταση:
1. Πότε, πως και για ποιό λόγο καθιερώθηκε ως ατομικό δικαίωμα, παγκόσμια.
2. Ποιά ήταν/είναι η πραγματική μεταχείρισή του.
3. Πού οδηγεί ένα τέτοιο ατομικό δικαίωμα.
4. Τί μάς συμφέρει στ' αλήθεια.
1. Οι Ιστορικοί θα έχουν στοιχεία για το πότε πρωτοκαθιερώθηκε ως δικαίωμα (στη Magna Carta ίσως;), ας μάς φωτίσει όποιος μπορεί, εγώ απλώς θα θυμίσω την πιό "διάσημη" παραβίαση αλληλογραφίας: Ο σαιξσπηρικός Άμλετ άνοιξε μυστικά το γράμμα του βασιλιά θείου του προς τον βασιλιά της Αγγλίας, στο οποίο τού 'γραφε να σκοτώσει τον Άμλετ, μόλις φτάσει...
Δεν θυμάμαι να ήταν ένα από τα λαϊκά αιτήματα τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης. Κατά τη γνώμη μου είχε παραχωρηθεί νωρίτερα στο λαό από τους ηγεμόνες του. Άλλωστε η αγραμματοσύνη ήταν "καθεστώς" την εποχή εκείνη, και τα ταχυδρομεία ανύπαρκτα ή στα σπάργανα. Ποιός θα έδινε σημασία στο απόρρητο της αλληλογραφίας;
2. Και σιγά που θα είχαν πρόβλημα οι ηγεμόνες να την παραβιάσουν, όποτε ήθελαν... Εδώ σήμερα, με τόσο περισσότερο αναπτυγμένο αίσθημα ατομικών δικαιωμάτων, γίνεται της κακομοίρας...
Με την συνεχή αύξηση των εγγραμμάτων και την ανάπτυξη των ταχυδρομείων το αίτημα απόχτησε ευρύτερη και σταθερότερη βάση. Θεσπίστηκαν ειδικοί νόμοι, εφαρμόστηκαν μια σειρά από προστατευτικές ρυθμίσεις. Για την αλληλογραφία αλλά και για τα άλλα μέσα που εντωμεταξύ αναπτύχθηκαν, τηλέγραφοι, τηλέφωνα και το Internet, πρόσφατα.
Όλα απόρρητα... Όλα εμπιστευτικά... Αυστηρές οι ποινές για τους παραβιαστές.
Έ! όχι ακριβώς... Οι δημοκρατικές κυβερνήσεις ΠΑΝΤΑ διατηρούσαν το δικαίωμα παραβίασης του απορρήτου των επικοινωνιών, για ΕΘΝΙΚΟΥΣ βεβαίως μόνον λόγους... Για τις δικτατορικές, ούτε συζήτηση: Ήταν από τα πρώτα δικαιώματα που "αναστέλλονταν", αφού ό,τι και να έκαναν οι πολίτες ήταν «από χέρι» αντεθνικό...
Και στον ιδιωτικό τομέα, ακόμα χειρότερα. Όλοι αυτοί οι ποικιλώνυμοι "ντέτεκτιβς" τί άλλο κάνουν από το να παραβιάζουν -με ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ενέργειά τους!- τις επικοινωνίες και την ατομική ζωή; Κι έχουν επίσημη κρατική άδεια ασκήσεως επαγγέλματος...
3. Μπορούμε αβίαστα νομίζω να συμπεράνουμε πως το απόρρητο καθιερώθηκε από την όποια εξουσία, ακριβώς γιατί δεν είχε σκοπό να το τηρήσει η ίδια και καθόλου δεν ένοιωθε να κινδυνεύει απ' αυτό. Ταυτόχρονα εμφανιζόταν ως «φιλολαϊκή» αλλά και έβαζε τους πολίτες στον ύπνο της δήθεν ασφάλειας.
Πολύ σπουδαιότερο όμως για μένα ήταν το ότι -με το απόρρητο της επικοινωνίας και το συναφές απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής- παρείχε την δυνατότητα στους πολίτες να κάνουν μικρές ή μεγαλύτερες παρανομίες, και έτσι να αναπτύσσουν ένα πλέγμα ενοχής απέναντι στους άλλους, την κοινωνία και, ΚΥΡΙΩΣ, το κράτος!
Κι αυτό βέβαια είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την αδρανοποίησή τους.
Η τέλεια εφαρμογή του "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω".
Μπορεί ο Ναζωραίος να τό είπε, αν τό είπε..., για να καταδείξει την υποκρισία κάποιων, οι χειριστές της εξουσίας όμως έχουν δει πόσο εύχρηστο εργαλείο χειραγώγησης των πολιτών είναι. Υπάρχει τίποτε καλλίτερο γι' αυτούς από τους αδρανοποιημένους "φιλήσυχους" πολίτες; Σίγουρα όχι.
Το ίδιο ακριβώς μοτίβο παίζει και η συνεχής ψήφιση περιοριστικών νόμων, πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενων, των οποίων οι διατάξεις δεν εφαρμόζονται στην πράξη, αλλά ...ΔΕΝ καταργούνται. Υπάρχουν εσαεί, για να μπορεί ο κάθε μικρός ή μεγαλύτερος τυρρανίσκος «να τυλίξει τον πολίτη σε μιά κόλλα χαρτί», όποτε τού καπνίσει..., να νοιώθει δηλαδή ο πολίτης πάντα στο έλεος της όποιας εξουσίας και... ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤ' ΑΥΓΑ ΤΟΥ.
4. Προσπερνώντας το γεγονός ότι ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΙΠΟΤΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ, ας αναλογιστούμε πότε και γιατί θα είχαμε την ανάγκη του απορρήτου, του "ιδιωτικού" βίου. Μόνον όταν κάνουμε μιά πραγματικά εγκληματική πράξη ενάντια σε ένα μέλος της κοινωνίας ή την ίδια την κοινωνία (π.χ. να κλέβουμε τον συνέταιρο, την Εφορία, το ΙΚΑ...). Αλλά τότε φυσικά κανείς δεν θα τολμήσει να ισχυριστεί "είναι ατομικό μου δικαίωμα"...
Και ο "ιδιωτικός" βίος; Ξεχνάμε πως «ιδιώτες» οι αρχαίοι ημών (περίπου...) πρόγονοι κατάληξαν να ονομάζουν τους μειωμένης αντίληψης, που δεν ασχολούνταν με τα κοινά; Πως από κεί οι Λατίνοι ονόμασαν idiota τον ηλίθιο, το πήραν οι αγγλογάλλοι ως idiot και μάς τό επέστρεψαν ως ασθένεια, την ιδιωτία, την κατάσταση αποβλάκωσης;
Τί είναι εκείνο που έχουμε να κάνουμε ιδιωτικά και δεν θέλουμε να τό μάθουν οι άλλοι; Τί άλλο εκτός από ποικίλα "βίτσια" (όχι μόνο σεξουαλικά...) που βέβαια μόνο στην ευτυχία δεν οδηγούν... Μυριάδες τα παραδείγματα. Καθημερινά.
Ό,τι δεν είναι "βίτσιο" ή παρανομία γιατί να θέλουμε να τό κρύψουμε, γιατί να μην τό μάθουν οι άλλοι;
Γιατί να μην εφαρμόσουμε το σοφό : Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται;
Αν τό εφαρμόζαμε, έντρομοι θα οπισθοχωρούσαν οι διάφοροι ντόπιοι "πραίτορες", αλλά και οι Μπούς (πατήρ-αρχηγός CIA-πρόεδρος ΗΠΑ), οι Πούτιν (αρχηγός KGB-πρόεδρος Ρωσσίας) κι άλλοι, ών ουκ έστιν αριθμός, που ...προστατεύουν το απόρρητο των επικοινωνιών μας και τον "ιδιωτικό" μας βίο, για να διατηρούν ακμαίο μέσα μας το αίσθημα ενοχής, το εργαλείο τους για να μάς δυναστεύουν.
Όποιος δεν καταλαβαίνει αυτά τα απλά, ας συνεχίσει να βαυκαλίζεται με το απόρρητο και το "ιδιωτικό" ως ατομικό δικαίωμα...
Έχουμε τόσα άλλα πραγματικά ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα να υπερασπιστούμε... Αυτά τα ψεύτικα μάς μάραναν;;;
Κουράγιο!
Ν.Α.ΛΑΜΠΗΣ
Καλό μήνα να περάσουμε.
Ας πραγματωθεί επιτέλους κάποτε και η λαϊκή ρήση:
«Αύγουστε, καλέ μου μήνα,
νά 'σουν δυό φορές το χρόνο!»
Αφορμή για το άρθρο αυτό ("post" blog-ολογικώς...) ήταν η είδηση πως κάποιοι πολίτες κατάθεσαν μήνυση/αγωγή, κάτι από τα δύο ή και τα δύο, εναντίον της Vodafone για παραβίαση του απόρρητου των τηλεπικοινωνιών, που, όπως είναι γνωστό, κατοχυρώνεται από το Σύνταγμά μας.
Έκαναν δηλαδή αυτό που δεν έκανε η κυβέρνησή μας, η κατ' εξοχή θιγόμενη αφού στα παρακολουθούμενα τηλέφωνα ήταν και το πρωθυπουργικό και κάμποσα υπουργικά... Αυτή φαίνεται πως έχει ΑΛΛΟΥΣ λόγους να μήν "σκαλίζει" την υπόθεση των υποκλοπών, ένας από τους οποίους ίσως είναι πολύ ...πεζός: Να μην αναδειχθεί η πλήρης ανικανότητα κάποιων στελεχών της.
Έχουν γραφτεί πάραπολλά για το σκάνδαλο αυτό. Εγώ θα προσπαθήσω να δω το συνολικό θέμα "Απόρρητο Επικοινωνιών" λίγο βαθύτερα, στις κοινωνικές και πολιτικές ρίζες του, άσχετα με την τρέχουσα, την ντόπια και την διεθνή, πολιτική κατάσταση:
1. Πότε, πως και για ποιό λόγο καθιερώθηκε ως ατομικό δικαίωμα, παγκόσμια.
2. Ποιά ήταν/είναι η πραγματική μεταχείρισή του.
3. Πού οδηγεί ένα τέτοιο ατομικό δικαίωμα.
4. Τί μάς συμφέρει στ' αλήθεια.
1. Οι Ιστορικοί θα έχουν στοιχεία για το πότε πρωτοκαθιερώθηκε ως δικαίωμα (στη Magna Carta ίσως;), ας μάς φωτίσει όποιος μπορεί, εγώ απλώς θα θυμίσω την πιό "διάσημη" παραβίαση αλληλογραφίας: Ο σαιξσπηρικός Άμλετ άνοιξε μυστικά το γράμμα του βασιλιά θείου του προς τον βασιλιά της Αγγλίας, στο οποίο τού 'γραφε να σκοτώσει τον Άμλετ, μόλις φτάσει...
Δεν θυμάμαι να ήταν ένα από τα λαϊκά αιτήματα τον καιρό της Γαλλικής Επανάστασης. Κατά τη γνώμη μου είχε παραχωρηθεί νωρίτερα στο λαό από τους ηγεμόνες του. Άλλωστε η αγραμματοσύνη ήταν "καθεστώς" την εποχή εκείνη, και τα ταχυδρομεία ανύπαρκτα ή στα σπάργανα. Ποιός θα έδινε σημασία στο απόρρητο της αλληλογραφίας;
2. Και σιγά που θα είχαν πρόβλημα οι ηγεμόνες να την παραβιάσουν, όποτε ήθελαν... Εδώ σήμερα, με τόσο περισσότερο αναπτυγμένο αίσθημα ατομικών δικαιωμάτων, γίνεται της κακομοίρας...
Με την συνεχή αύξηση των εγγραμμάτων και την ανάπτυξη των ταχυδρομείων το αίτημα απόχτησε ευρύτερη και σταθερότερη βάση. Θεσπίστηκαν ειδικοί νόμοι, εφαρμόστηκαν μια σειρά από προστατευτικές ρυθμίσεις. Για την αλληλογραφία αλλά και για τα άλλα μέσα που εντωμεταξύ αναπτύχθηκαν, τηλέγραφοι, τηλέφωνα και το Internet, πρόσφατα.
Όλα απόρρητα... Όλα εμπιστευτικά... Αυστηρές οι ποινές για τους παραβιαστές.
Έ! όχι ακριβώς... Οι δημοκρατικές κυβερνήσεις ΠΑΝΤΑ διατηρούσαν το δικαίωμα παραβίασης του απορρήτου των επικοινωνιών, για ΕΘΝΙΚΟΥΣ βεβαίως μόνον λόγους... Για τις δικτατορικές, ούτε συζήτηση: Ήταν από τα πρώτα δικαιώματα που "αναστέλλονταν", αφού ό,τι και να έκαναν οι πολίτες ήταν «από χέρι» αντεθνικό...
Και στον ιδιωτικό τομέα, ακόμα χειρότερα. Όλοι αυτοί οι ποικιλώνυμοι "ντέτεκτιβς" τί άλλο κάνουν από το να παραβιάζουν -με ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ενέργειά τους!- τις επικοινωνίες και την ατομική ζωή; Κι έχουν επίσημη κρατική άδεια ασκήσεως επαγγέλματος...
3. Μπορούμε αβίαστα νομίζω να συμπεράνουμε πως το απόρρητο καθιερώθηκε από την όποια εξουσία, ακριβώς γιατί δεν είχε σκοπό να το τηρήσει η ίδια και καθόλου δεν ένοιωθε να κινδυνεύει απ' αυτό. Ταυτόχρονα εμφανιζόταν ως «φιλολαϊκή» αλλά και έβαζε τους πολίτες στον ύπνο της δήθεν ασφάλειας.
Πολύ σπουδαιότερο όμως για μένα ήταν το ότι -με το απόρρητο της επικοινωνίας και το συναφές απαραβίαστο της ιδιωτικής ζωής- παρείχε την δυνατότητα στους πολίτες να κάνουν μικρές ή μεγαλύτερες παρανομίες, και έτσι να αναπτύσσουν ένα πλέγμα ενοχής απέναντι στους άλλους, την κοινωνία και, ΚΥΡΙΩΣ, το κράτος!
Κι αυτό βέβαια είχε ως άμεσο αποτέλεσμα την αδρανοποίησή τους.
Η τέλεια εφαρμογή του "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω".
Μπορεί ο Ναζωραίος να τό είπε, αν τό είπε..., για να καταδείξει την υποκρισία κάποιων, οι χειριστές της εξουσίας όμως έχουν δει πόσο εύχρηστο εργαλείο χειραγώγησης των πολιτών είναι. Υπάρχει τίποτε καλλίτερο γι' αυτούς από τους αδρανοποιημένους "φιλήσυχους" πολίτες; Σίγουρα όχι.
Το ίδιο ακριβώς μοτίβο παίζει και η συνεχής ψήφιση περιοριστικών νόμων, πολλές φορές αλληλοσυγκρουόμενων, των οποίων οι διατάξεις δεν εφαρμόζονται στην πράξη, αλλά ...ΔΕΝ καταργούνται. Υπάρχουν εσαεί, για να μπορεί ο κάθε μικρός ή μεγαλύτερος τυρρανίσκος «να τυλίξει τον πολίτη σε μιά κόλλα χαρτί», όποτε τού καπνίσει..., να νοιώθει δηλαδή ο πολίτης πάντα στο έλεος της όποιας εξουσίας και... ΝΑ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤ' ΑΥΓΑ ΤΟΥ.
4. Προσπερνώντας το γεγονός ότι ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΗΘΕΙ ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΣΗΜΕΡΑ, ΤΙΠΟΤΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ, ας αναλογιστούμε πότε και γιατί θα είχαμε την ανάγκη του απορρήτου, του "ιδιωτικού" βίου. Μόνον όταν κάνουμε μιά πραγματικά εγκληματική πράξη ενάντια σε ένα μέλος της κοινωνίας ή την ίδια την κοινωνία (π.χ. να κλέβουμε τον συνέταιρο, την Εφορία, το ΙΚΑ...). Αλλά τότε φυσικά κανείς δεν θα τολμήσει να ισχυριστεί "είναι ατομικό μου δικαίωμα"...
Και ο "ιδιωτικός" βίος; Ξεχνάμε πως «ιδιώτες» οι αρχαίοι ημών (περίπου...) πρόγονοι κατάληξαν να ονομάζουν τους μειωμένης αντίληψης, που δεν ασχολούνταν με τα κοινά; Πως από κεί οι Λατίνοι ονόμασαν idiota τον ηλίθιο, το πήραν οι αγγλογάλλοι ως idiot και μάς τό επέστρεψαν ως ασθένεια, την ιδιωτία, την κατάσταση αποβλάκωσης;
Τί είναι εκείνο που έχουμε να κάνουμε ιδιωτικά και δεν θέλουμε να τό μάθουν οι άλλοι; Τί άλλο εκτός από ποικίλα "βίτσια" (όχι μόνο σεξουαλικά...) που βέβαια μόνο στην ευτυχία δεν οδηγούν... Μυριάδες τα παραδείγματα. Καθημερινά.
Ό,τι δεν είναι "βίτσιο" ή παρανομία γιατί να θέλουμε να τό κρύψουμε, γιατί να μην τό μάθουν οι άλλοι;
Γιατί να μην εφαρμόσουμε το σοφό : Καθαρός ουρανός αστραπές δεν φοβάται;
Αν τό εφαρμόζαμε, έντρομοι θα οπισθοχωρούσαν οι διάφοροι ντόπιοι "πραίτορες", αλλά και οι Μπούς (πατήρ-αρχηγός CIA-πρόεδρος ΗΠΑ), οι Πούτιν (αρχηγός KGB-πρόεδρος Ρωσσίας) κι άλλοι, ών ουκ έστιν αριθμός, που ...προστατεύουν το απόρρητο των επικοινωνιών μας και τον "ιδιωτικό" μας βίο, για να διατηρούν ακμαίο μέσα μας το αίσθημα ενοχής, το εργαλείο τους για να μάς δυναστεύουν.
Όποιος δεν καταλαβαίνει αυτά τα απλά, ας συνεχίσει να βαυκαλίζεται με το απόρρητο και το "ιδιωτικό" ως ατομικό δικαίωμα...
Έχουμε τόσα άλλα πραγματικά ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα να υπερασπιστούμε... Αυτά τα ψεύτικα μάς μάραναν;;;
Κουράγιο!
Ν.Α.ΛΑΜΠΗΣ
21.7.07
Φαντασία ή λόγος/πραγματικότητα; Διαλιέχτε...
21-7-07
Από δύο, μάλλον τυχαίες αφορμές, μία για τον Henry (Ανρύ) Lefevre και «καπάκι» άλλη μιά για τον J.P.Dick παρακινήθηκα να διατυπώσω τα παρακάτω, έτσι σαν «πρώτο πιάτο» στο blog μου.
1. Πραγματικότητα και Φαντασία έχουν μιά πρωταρχική, τεράστια, διαφορά: Η Πραγματικότητα, το «όντως όν», για να υπάρξει χρειάζεται κάποιον που να την παρατηρεί «από έξω» και να την περιγράφει. Κι όχι μόνον αυτό. Αυτός ο απ’ έξω, πρέπει να είναι απόλυτα αντικειμενικός, να μην επιρρεάζεται από οτιδήποτε συμβαίνει στην «πραγματικότητα», να είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό. Καταλήγουμε έτσι σε ένα δυϊσμό, που κανένας επιστήμονας δεν έχει υποστηρίξει ώς τώρα. Ίσα-ίσα που όλοι πιά μιλούν για σχετικότητα, πως υπάρχουν τόσες ...πραγματικότητες, όσες και οι παρατηρητές τους. Άρα Πραγματικότητα δεν υπάρχει. Έτσι απλά το βλέπω εγώ.
Ο Λόγος, από την ίδια πλευρά, για να υπάρξει χρειάζεται ένα ορθολογικό σύστημα ιδεών. Να λάβει δηλαδή το ζητούμενον, που δίδασκε (ως παράδειγμα προς αποφυγήν...) το σχολικό βιβλίο «Λογικής» της 8ης Γυμνασίου... Τότε, προ ...αμνημονεύτων χρόνων. Ούτε Λόγος λοιπόν δεν υπάρχει.
Η Φαντασία, αντίθετα, δεν χρειάζεται καμμιά απολύτως δικαιολογητική βάση: Υπάρχει «αφ' εαυτής» που λένε. Δεν τής χρειάζεται να έχει επιβεβαίωση. Όραμα είναι και ως τέτοιο δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Είναι παρα-λογισμός και το ...φχαριστιέται. Όποιος θέλει, όποτε θέλει οραματίζεται, φαντάζεται ό,τι θέλει και για όσον καιρό θέλει. Καμμιά δύναμη, καμμιά εξουσία (ως τώρα τουλάχιστον... να μην ξεχνάμε και τον Όργουελ...) δεν έχει καταφέρει να το απαγορεύσει, να το σταματήσει αυτό.
2. Χωρίς Φαντασία ΔΕΝ θα υπήρχε Επιστήμη. Ας νομίζεται ευρέως ότι η Επιστήμη στηρίζεται στον Λόγο, λάθος είναι, σκεφτείτε το... Μπορεί να χρησιμοποιεί κάποια, αποκαλούμενα, λογικά μέσα, λογικές μεθόδους αλλά δεν στηρίζεται στην «πραγματικότητα». Αν στηριζόταν εκεί θα έπρεπε να είναι αναλλοίωτη. Κάνω λάθος; Αν δεν ήταν αναλλοίωτη, στηριζόμενη στην «πραγματικότητα», τί σόϊ «πραγματικότητα» θα ήταν η «πραγματικότητα»; Και τί σόϊ Λόγος ο Λόγος; Κι αν ήταν αναλλοίωτη η Επιστήμη τί σόϊ Επιστήμη θα ήταν;;; Μπορείτε να διανοηθείτε έναν Ηράκλειτο, έναν Αριστοτέλη, Ευκλείδη, Γαλιλαίο, Νεύτωνα, Δαρβίνο, Άϊνστάϊν, Παπανικολάου, Χώκινγκ (έτσι για να πιάσω τα πιό «χτυπητά» ονόματα) χωρίς Φαντασία;;; Μηδενικούλια, επιστημονικά, θα ήταν…
Και που να πιάσουμε Νταβίντσι, Μπετόβεν, Μότσαρτ... Ατέλειωτος ο κατάλογος των φαντασιόπληκτων.
3. Μπορεί καμμιά Εξουσία, όσο ανελέητη, μοχθηρή κι αν ήταν (Ιερή Εξέταση, Χίτλερ, Πόλ-Πότ...), να μήν κατάφερε να σκοτώσει τη Φαντασία, η Φαντασία όμως σκοτώνεται, πεθαίνει, όταν γίνει Εξουσία, όταν γίνει ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΤΙΚΗ.
«Δεν σηκώνω κουβέντα» σ' αυτό! Το πρώτο παράδειγμα, που μού 'ρχεται στο νού, είναι της χριστιανικής διδασκαλίας. Υπάρχει πιό τρανό παράδειγμα φαντασιακού οράματος από αυτήν;;; Αγαπάτε αλλήλους. Δυό λεξούλες είπε και ...«καθάρισε» ο δικός σου. Αγαπάτε αλλήλους. Τεράστια Φαντασία! Ειδικά, αν σκεφτεί κανείς το περιβάλλον και τη χρονική στιγμή που εκστομίστηκε η φράση!
Κι ήρθε ένας πραγματιστής Ρωμαίος αυτοκράτορας κι έκανε Εξουσία, «εν τούτω νίκα», αυτή τη μεγαλειώδη Φαντασία. Και την ...πέθανε. Την έβαλε «στο λούκι» για να καταντήσει στο τρέχον κατάπλασμα, μέσα από μυριάδες Νύχτες Βαρθολομαίου.
4. Άρα ήταν λάθος το σύνθημα του Μάη '68 «η Φαντασία στην Εξουσία». Να κρεμάσουμε πλερέζες λοιπόν, όσοι απροσάρμοστοι στην «πραγματικότητα»; Όσοι ονειροπόλοι, φαντασιόπληκτοι, εκστασιαζόμενοι με το παρά-λογο όραμα ενός κόσμου με ανθρωπιά;
Να περιμένουμε να μάς λυώσουν οι (τόσο φοβισμένοι εγωϊστές) χειριστές της πραγματικότητας, της εξουσίας;;; Να μην βρούμε κάποιο «κόλπο» να πάρουμε την εξουσία για ν' αλλάξουμε τα πράμματα σύμφωνα με τη Φαντασία μας;;;
Θα αλλοτριωθούμε όμως... Θα την πατήσουμε... Άσε καλλίτερα, κάτσε στο μαντρί σου... Ζήσε με τη Φαντασία σου. Μακρυά από την εξουσία.
Τότε όμως δεν θ' αλλάξει τίποτα, θα τα ισοπεδώσουν όλα οι «πραγματιστές»!
5. Κι όμως υπάρχει τρόπος... Να ζούμε με Φαντασία και να αλλάζουν τα πράμματα σύμφωνα με αυτή (ή περίπου, τέλος πάντων, μή βαράτε...) ΧΩΡΙΣ να έχουμε την εξουσία, χωρίς να προσγειωθούμε στην «πραγματικότητα», χωρίς να "εκλογικευτούμε"... Ποιός είναι, θ' αναρωτιέστε, γίνονται τέτοια πράμματα, γίνονται αλλαγές σύμφωνα με τα οράματά μας, χωρίς νά 'χουμε το ...Pouvoir ??? Γίνονται με το παράδειγμα. Με το να ζούμε ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, ΕΜΕΙΣ οι φαντασιόπληκτοι, ο καθένας μας, σύμφωνα με τις αρχές που η Φαντασία μας δημιούργησε, «επιστημονική» ή σκέτη.
Όποιον/-αν έφτασε διαβάζοντας έως εδώ τόν/τήν ευχαριστώ από καρδιάς.
Από δύο, μάλλον τυχαίες αφορμές, μία για τον Henry (Ανρύ) Lefevre και «καπάκι» άλλη μιά για τον J.P.Dick παρακινήθηκα να διατυπώσω τα παρακάτω, έτσι σαν «πρώτο πιάτο» στο blog μου.
1. Πραγματικότητα και Φαντασία έχουν μιά πρωταρχική, τεράστια, διαφορά: Η Πραγματικότητα, το «όντως όν», για να υπάρξει χρειάζεται κάποιον που να την παρατηρεί «από έξω» και να την περιγράφει. Κι όχι μόνον αυτό. Αυτός ο απ’ έξω, πρέπει να είναι απόλυτα αντικειμενικός, να μην επιρρεάζεται από οτιδήποτε συμβαίνει στην «πραγματικότητα», να είναι κάτι εντελώς ξεχωριστό. Καταλήγουμε έτσι σε ένα δυϊσμό, που κανένας επιστήμονας δεν έχει υποστηρίξει ώς τώρα. Ίσα-ίσα που όλοι πιά μιλούν για σχετικότητα, πως υπάρχουν τόσες ...πραγματικότητες, όσες και οι παρατηρητές τους. Άρα Πραγματικότητα δεν υπάρχει. Έτσι απλά το βλέπω εγώ.
Ο Λόγος, από την ίδια πλευρά, για να υπάρξει χρειάζεται ένα ορθολογικό σύστημα ιδεών. Να λάβει δηλαδή το ζητούμενον, που δίδασκε (ως παράδειγμα προς αποφυγήν...) το σχολικό βιβλίο «Λογικής» της 8ης Γυμνασίου... Τότε, προ ...αμνημονεύτων χρόνων. Ούτε Λόγος λοιπόν δεν υπάρχει.
Η Φαντασία, αντίθετα, δεν χρειάζεται καμμιά απολύτως δικαιολογητική βάση: Υπάρχει «αφ' εαυτής» που λένε. Δεν τής χρειάζεται να έχει επιβεβαίωση. Όραμα είναι και ως τέτοιο δεν δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Είναι παρα-λογισμός και το ...φχαριστιέται. Όποιος θέλει, όποτε θέλει οραματίζεται, φαντάζεται ό,τι θέλει και για όσον καιρό θέλει. Καμμιά δύναμη, καμμιά εξουσία (ως τώρα τουλάχιστον... να μην ξεχνάμε και τον Όργουελ...) δεν έχει καταφέρει να το απαγορεύσει, να το σταματήσει αυτό.
2. Χωρίς Φαντασία ΔΕΝ θα υπήρχε Επιστήμη. Ας νομίζεται ευρέως ότι η Επιστήμη στηρίζεται στον Λόγο, λάθος είναι, σκεφτείτε το... Μπορεί να χρησιμοποιεί κάποια, αποκαλούμενα, λογικά μέσα, λογικές μεθόδους αλλά δεν στηρίζεται στην «πραγματικότητα». Αν στηριζόταν εκεί θα έπρεπε να είναι αναλλοίωτη. Κάνω λάθος; Αν δεν ήταν αναλλοίωτη, στηριζόμενη στην «πραγματικότητα», τί σόϊ «πραγματικότητα» θα ήταν η «πραγματικότητα»; Και τί σόϊ Λόγος ο Λόγος; Κι αν ήταν αναλλοίωτη η Επιστήμη τί σόϊ Επιστήμη θα ήταν;;; Μπορείτε να διανοηθείτε έναν Ηράκλειτο, έναν Αριστοτέλη, Ευκλείδη, Γαλιλαίο, Νεύτωνα, Δαρβίνο, Άϊνστάϊν, Παπανικολάου, Χώκινγκ (έτσι για να πιάσω τα πιό «χτυπητά» ονόματα) χωρίς Φαντασία;;; Μηδενικούλια, επιστημονικά, θα ήταν…
Και που να πιάσουμε Νταβίντσι, Μπετόβεν, Μότσαρτ... Ατέλειωτος ο κατάλογος των φαντασιόπληκτων.
3. Μπορεί καμμιά Εξουσία, όσο ανελέητη, μοχθηρή κι αν ήταν (Ιερή Εξέταση, Χίτλερ, Πόλ-Πότ...), να μήν κατάφερε να σκοτώσει τη Φαντασία, η Φαντασία όμως σκοτώνεται, πεθαίνει, όταν γίνει Εξουσία, όταν γίνει ΠΡΑΓΜΑΤΙΣΤΙΚΗ.
«Δεν σηκώνω κουβέντα» σ' αυτό! Το πρώτο παράδειγμα, που μού 'ρχεται στο νού, είναι της χριστιανικής διδασκαλίας. Υπάρχει πιό τρανό παράδειγμα φαντασιακού οράματος από αυτήν;;; Αγαπάτε αλλήλους. Δυό λεξούλες είπε και ...«καθάρισε» ο δικός σου. Αγαπάτε αλλήλους. Τεράστια Φαντασία! Ειδικά, αν σκεφτεί κανείς το περιβάλλον και τη χρονική στιγμή που εκστομίστηκε η φράση!
Κι ήρθε ένας πραγματιστής Ρωμαίος αυτοκράτορας κι έκανε Εξουσία, «εν τούτω νίκα», αυτή τη μεγαλειώδη Φαντασία. Και την ...πέθανε. Την έβαλε «στο λούκι» για να καταντήσει στο τρέχον κατάπλασμα, μέσα από μυριάδες Νύχτες Βαρθολομαίου.
4. Άρα ήταν λάθος το σύνθημα του Μάη '68 «η Φαντασία στην Εξουσία». Να κρεμάσουμε πλερέζες λοιπόν, όσοι απροσάρμοστοι στην «πραγματικότητα»; Όσοι ονειροπόλοι, φαντασιόπληκτοι, εκστασιαζόμενοι με το παρά-λογο όραμα ενός κόσμου με ανθρωπιά;
Να περιμένουμε να μάς λυώσουν οι (τόσο φοβισμένοι εγωϊστές) χειριστές της πραγματικότητας, της εξουσίας;;; Να μην βρούμε κάποιο «κόλπο» να πάρουμε την εξουσία για ν' αλλάξουμε τα πράμματα σύμφωνα με τη Φαντασία μας;;;
Θα αλλοτριωθούμε όμως... Θα την πατήσουμε... Άσε καλλίτερα, κάτσε στο μαντρί σου... Ζήσε με τη Φαντασία σου. Μακρυά από την εξουσία.
Τότε όμως δεν θ' αλλάξει τίποτα, θα τα ισοπεδώσουν όλα οι «πραγματιστές»!
5. Κι όμως υπάρχει τρόπος... Να ζούμε με Φαντασία και να αλλάζουν τα πράμματα σύμφωνα με αυτή (ή περίπου, τέλος πάντων, μή βαράτε...) ΧΩΡΙΣ να έχουμε την εξουσία, χωρίς να προσγειωθούμε στην «πραγματικότητα», χωρίς να "εκλογικευτούμε"... Ποιός είναι, θ' αναρωτιέστε, γίνονται τέτοια πράμματα, γίνονται αλλαγές σύμφωνα με τα οράματά μας, χωρίς νά 'χουμε το ...Pouvoir ??? Γίνονται με το παράδειγμα. Με το να ζούμε ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, ΕΜΕΙΣ οι φαντασιόπληκτοι, ο καθένας μας, σύμφωνα με τις αρχές που η Φαντασία μας δημιούργησε, «επιστημονική» ή σκέτη.
Όποιον/-αν έφτασε διαβάζοντας έως εδώ τόν/τήν ευχαριστώ από καρδιάς.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)