Θυμάμαι πριν 50 χρόνια...
στο ...διάσημο τώρα (λόγω Φερεντίνου, "Fort Boyard" κλπ) χωριό μου, τη Σκλίβανη, που καθόμαστε το πρωί στο αλώνι, "διασκευασμένο" σε καλοκαιρινό καθιστικό, και απολαμβάναμε τη "συναυλία" που έστηναν οι πέρδικες στο βουνό.
Τσίκρ-τσιτσίκερ, τσίκρ-τσιτσίκερ, τσίκρ-τσιτσίκερ...
Τώρα δεν ακούς τίποτα, δεν υπάρχει «φτερούγα». Κι αν υπάρχουν ακόμα μερικές πέρδικες, πού να βρουν το κουράγιο να κελαϊδήσουν;;;
Ο πατέρας μου ήταν κυνηγός. Είχε ένα παλιό δίκαννο κι έβγαινε για κυνήγι, όποιες Κυριακές ευκαιρούσε. Έφερνε πίσω δυό-τρείς πέρδικες, το κυριακάτικο τραπέζι μας, γιορτή, και σπανιότερα κάνα λαγό. Τότε ήταν μεγάλη γιορτή! Στιφάδο ή σκορδαλιά. Άλλο πράμμα!
Τα φυσίγγια τά έφτιαχνε μόνος του ο πατέρας μου. Αγόραζε καψούλια, μπαρούτι, σκάγια, τάπες και χάρτινους κάλυκες χωριστά, είχε μιά μικρή ζυγαριά κι ενα μηχανάκι για το τάπωμα και σφράγισμα. Μάς είχε μάθει και μάς να τά φτιάχνουμε. Τα έτοιμα φυσίγγια ήταν δυσβάστακτα για το βαλάντιό του, παρότι ήταν βουλευτής, παρακαλώ. Και μάζευε τους κάλυκες όταν πυροβολούσε. Αν δεν είχαν "σκάσει" τους ξαναχρησιμοποιούσε.
Πλήρης ανακύκλωση δηλαδή... Κι ας μην ήξερε κάν τη λέξη τότε...
Τα ίδια έκαναν κι άλλοι 15-20 κυνηγοί στο χωριό, ~1000 κάτοικοι τότε, με παντός είδους παλιά όπλα, μονόκαννα συνήθως. Κάνα δυό μάλιστα κυνηγοί ως όπλα είχαν κάτι "εμπροσθογεμή", «αρκεβούζια». Ίσως τά έχετε προσέξει σε παλιές ταινίες για την αμερικάνικη ή τη γαλλική επανάσταση... Μ' αυτά «κατέβαζαν» μιά-δυό πέρδικες τη βδομάδα, το κυριακάτικο φα'ί' της οικογένειας.
Κι οι πέρδικες το χαβά τους... Πρέπει να ήταν κάποιες χιλιάδες τότε.
Τσίκρ-τσιτσίκερ, τσίκρ-τσιτσίκερ, τσίκρ-τσιτσίκερ...
Τώρα ούτε «φτερούγα».
Κάποιοι είχαν την φαεινή ιδέα να γίνει "δασικός" δρόμος στο βουνό... Ξεροβούνι είν' το όνομά του και είναι όνομα-πράμμα, ελάχιστα δέντρα έχει, όχι δάσος.
Πλάκωσαν οι «σπόρτσμεν» με τις αυτόματες καραμπίνες των 5 φυσιγγίων, με τα αγροτικά τους αρχικά κι αργότερα με τα τζίπ και τα σούβ, και μέσα σε πέντε-δέκα χρόνια δεν άφησαν φτερό πέρδικας.
Προφανώς για να προστατεύσουν το περιβάλλον και την πανίδα, όπως ισχυρίζεται η ομοσπονδία τους... ΚΑΙ ΔΕΝ "κοκκινίζει" ούτε ένας τους, αλλ' ΟΥΤΕ και τούς φτύνει κανείς!!!
STOP στους κομπλεξικούς του θανάτου!!!
Κουράγιο νά 'χουμε, μπάς και τους σταματήσουμε κάποτε.
Εύγε, Ατρέα, για την μαχητικότητά σου και σ' ευχαριστώ που μού επανέφερες τέτοιες αναμνήσεις.
6 σχόλια:
Αυτούς τους sportsmen φίλε μου τα εμπροσθογεμή του πατέρα σου τους πρέπουν......το'χεις φυλάξει;
@ renegade
Σέ ευχαριστώ για την συνεισφορά. Ο πατέρας μου πάντως είχε οπισθογεμές δίκαννο. Όμως ξέρω ποιοί είχαν εμπροσθογεμή, μακαρίτες πιά όλοι, και θα ψάξω να βρώ τα όπλα τους, μού έβαλες ιδέα, σ' ευχαριστώ.
Δεν συμμερίζομαι πάντως τις ...αιμοβόρες προθέσεις σου. Τείνω περισσότερο στο να επιβληθεί σε κάθε κυνηγό, ως ...ποινή, ένα (σχολικό) έτος κοινωνικής προσφοράς: Να διδάσκουν τα σχολιαρούδια γιατί ΔΕΝ πρέπει να σκοτώνουν...
Κουράγιο μας.
ν.α. λάμπης
Ούτε εγώ συμφωνώ με τις αιμοβόρες προθέσεις μου. Και για να το αποδείξω ξαναδιαβάζω την πρότασή μου με άλλο πνεύμα: Το κυνήγι να διεξάγεται υποχρεωτικά με εμπροσθογεμή. Και το σπορ το ασκούν, και την παράδοση συντηρούν.....και σε ένα χρόνο θα είχαν ξενερώσει όλοι οι φονιάδες και θα ησυχάσουν και τα "θηράματα".
@ renegade
Έχεις πολύ καλή αίσθηση του χιούμορ τελικά.
Θα σε παρακολουθώ πιό συχνά.
α-α-ε
Ν.
Τό άκουσα, ή τό διάβασα, δεν θυμάμαι, πρόσφατα και μού άρεσε:
Στον Καναδά, εκεί όπου απαγορεύεται το κυνήγι, δεν διευκρινιζόταν άν είναι γενικό ή μόνο σε κάποιες περιοχές έχει αναπτυχθεί το ...φωτογραφικό κυνήγι:
Πηγαίνεις στο σχετικό δασικό καταφύγιο και σού δίνουν ένα όπλο με διόπτρα, το οποίο όμως δεν ρίχνει σφαίρες αλλά παίρνει ψηφιακές φωτογραφίες.
Σκοπεύεις ένα ελάφι, ας πούμε, και το τραβάς φωτογραφία, στην οποία επισημειώνεται που θά τό χτυπούσες, αν πυροβολούσες.
Επιστρέφουν το βράδυ στο καταφύγιο, το οποίο διαθέτει βέβαια ψηφιακό εκτυπωτή, και συγκρίνουν, σχολιάζουν τις επιτυχίες του καθενός.
Εκπληκτική ιδέα για να «ξεφαρμακώνονται» μερικοί.
Βρε καραμούζα....υπάρχουν τόσες φανταστικές ιδέες που μπορούμε να υλοποιήσουμε με τη σύγχρονη τεχνολογία που πραγματικά εάν θέλαμε θα τελειώναμε με τέτοια προβλήματα. Αλλά ακόμα δεν βρέθηκε το μηχάνημα που θα βάζει μυαλό στους άμυαλους...
Δημοσίευση σχολίου