Τί κοινό έχουν το {διαβόητο και χρυσοπληρωμένο} "c-4-i" με τα "spreads", τα «ασφάλιστρα κινδύνου» που πληρώνουμε σε κάθε δάνειο;;;

Δεν είναι κάποιου είδους "QUIZZ" το παραπάνω ερώτημα, βάζοντας να βρεθεί κάτι κοινό ανάμεσα σε δύο, από πρώτη ματιά, άσχετα πράγματα.
Το c-4-i είναι το σύστημα ασφάλειας των -διαβόητων κι αυτών- «ολυμπιακών» αγώνων, που η δύσμοιρη χώρα μας παρακαλούσε να αναλάβει και ανέλαβε για το ...καλό μας. Το «καλό μας» που αποδείχτηκε μεν πολύ κακό για μάς αλλά εξαιρετικά προσοδοφόρο για τα πρασινογάλαζα λαμόγια και τους νταβατζήδες.
Τα spreads είναι το πανωτόκι που πληρώνουμε για να δεχτούν να μάς δανείσουν οι "Αγορές", δηλαδή οι διεθνείς τοκογλύφοι, οι κάτοχοι των ακριδικών κεφαλαίων, των κεφαλαίων που δημιουργήθηκαν από ληστές αποικιοκράτες, πολεμοκάπηλους(1), εμπόρους όπλων, εμπόρους "λευκής" {αλλά και μαύρης εξίσου...} σαρκός, εμπόρους της "άσπρης" {αλλά και της "μαύρης"...} ναρκοουσίας. Από τους ίδιους ή τους "μακάριους" -εμένα μού λές...- κληρονόμους τους. Αυτοί έχουν συγκετρώσει το πολύ χρήμα διεθνώς, αυτοί μπορούν να δανείζουν, αυτοί είναι οι «Αγορές».

Τί κοινό να έχουν το "c-4-i" με τα "spreads";;;

Έχουν, πώς δεν έχουν...

Έχουν κοινό σημείο τον ΚΙΝΔΥΝΟ!
Κίνδυνο πραγματικό ή καλλιεργημένο από εξωνημένα, άθλια "παπαγαλάκια", ντόπια και διεθνή.

Το c-4-i αναγκαστήκαμε να τό προμηθευτούμε, αφού είχαν βου'ί'ξει τα διεθνή, κυρίως, παπαγαλάκια για έξαρση της τρομοκρατίας στην Ελλάδα... Τό είδαν βέβαια σαν ευκαιρία και κάποια δικά μας διεφθαρμένα υποκείμενα. Ευκαιρία για να πάρουν υψηλότατες μίζες, ώστε να προτιμήσουν το σύστημα της Ζήμενς έναντι άλλων που δωροδοκούσαν λιγότερο...
Λεπτομέρεια: Το c-4-i ΔΕΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΣΕ ποτέ... Ήταν άχρηστο.
Ούτε κάν υπήρξε ανάγκη του... Η -χωρίς αυτό- αστυνόμευση αποδείχτηκε επαρκέστατη.

Τα spreads είναι «ασφάλιστρα κινδύνου». Όχι ετυμολογικά, αλλά αυτό εννοεί ως όρος των χρηματιστηρίων.
Κινδυνεύω, σού λέει, να μην ξεπληρωθεί εντελώς το δάνειο που δίνω... Θέλω λοιπόν να βγάλω περισσότερα άμεσα για να είμαι καλυμμένος.
Αρχίζουν λοιπόν τα ..."ούχου-μπούχου" τα πληρωμένα παγαλάκια του ..."έγκριτου" διεθνούς τύπου... και οι διαβόητοι "έγκυροι"(2) εκτιμητικοί οίκοι. Καταρέει η οικονομία της Ελλάδας, πέφτει η Ιρλανδία, χαμός στην Πορτογαλία... Και νά 'τα στα ύψη τα spreads... δανεισμού τους...
Κι αυτό μήν νομίσετε ότι είναι «ιδιοτροπία» των εν λόγω διεθνών τοκογλύφων. Είναι και όλων, μά όλων!, των τραπεζών:
Πάνω στο επιτόκιο, που οι ίδιες πληρώνουν στους καταθέτες που τούς εμπιστεύονται τα λεφτά τους, προσθέτουν όταν δανείζουν:
1. Τό λειτουργικό τους κόστος.
2. Το -όποιο- επιθυμητό τους κέρδος.
3. Τις "επισφάλειες", όπως ...χαριτωμένα ονομάζουν τα πανωτόκια.
Από 100 άτομα που θα δανείσω, σού λέει, τα 10, ας πούμε, θα αποδειχτούν μπαταξήδες, είτε από ...χούϊ είτε από πραγματική αδυναμία. Δεν ξέρω όμως εκ των προτέρων ποιοί είναι. Οπότε ανεβάζω τον τόκο σε όλους... Για να πληρώσουν οι συνεπείς τις αμαρτίες των άλλων.

Και για να τελειώνουμε:
Όταν ΔΕΝ υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, τότε τα κέρδη τους είναι τεράστια γιατί καρπώνονται, πέρα από τον όποιο "νόμιμο" τόκο, και τα πανωτόκια.
Άρα... κάτσε να δημιουργήσουμε αίσθηση κινδύνου, για να κονομήσουμε... Αμύθητα συνήθως ποσά.

Τα ίδια με το c-4-i... Τα ίδια με τα "spreads".

+-+-+-+-+-+-+-+-
(1) Για τους νεώτερους θυμίζω την ιστορία μιάς ελληνικής οικογένειας -μικρών τότε- πλοιοκτητών, που είχαν τολμήσει να αγνοήσουν-διασπάσουν τον διεθνή εμπορικό αποκλεισμό της Ροδεσίας {τώρα Ζιμπάμπουε} και να μεταφέρουν εφόδια για το ρατσιστικό καθεστώς των λευκών αποικιοκρατών: Με τα ναύλα κάθε ταξειδιού έβγαζαν άλλα 3 {τρία} καράβια. Μεγάλος ο κίνδυνος, μεγάλος ο ναύλος.
4 ή 5 πλήρη φορτία έστειλαν στον ρατσιστή Ίαν Σμίθ, 12 ή 15 καράβια απόχτησαν... Κι από μικροί πλοιοκτήτες έγιναν μεγάλοι...
Τούς έχουμε ακόμα εδώ. Έχουν επεκταθεί από τότε και σε άλλους οικονομικούς τομείς...
Το ονοματάκι τους βρίσκεται στις εφημερίδες της εποχής. Κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1970.
(2) Τόσο "έγκυροι" που κανείς, μά κανείς τους!, δεν πρόβλεψε την αμερικάνικη φούσκα ακινήτων και την κατάρρευση κολοσσιαίων τραπεζών το 2008...