Το «τέλος της μεταπολίτευσης» έχει ...διακηρυχτεί πολλές φορές από το 1974, που έπεσε η χούντα, μέχρι σήμερα, με κάποια άλλη αφορμή κάθε φορά.
Τώρα το έχουν επαναφέρει διάφοροι δημοσιογράφοι και τηλεπαρουσιαστές με την έναρξη της δίκης Τσοχατζόπουλου.
Έ! όχι, ρε παιδιά... Κάντε κράτει...
Η μεταπολίτευση (αν έγινε ποτέ... διότι υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται και επιχειρηματολογούν πως ΔΕΝ έγινε...) σίγουρα δεν περίμενε να δικαστεί ο Άκης για να λήξει...
Προσωπική μου άποψη είναι πώς, αν και όχι "μεταπολίτευση" με τον ακαδημαϊκό ορισμό, ΚΑΤΙ έγινε τον Ιούλιο του 1974. Ίσως ένα είδος μιάς-κάποιας μεταπολίτευσης...
Οπότε σκέφτηκα να παραθέσω τα βήματα προς τη λήξη αυτού του "ΚΑΤΙ", όπως τα έχω σημειώσει -στον καιρό τους- στον "Παρατηρητή της Ηπείρου" κυρίως αλλά και στο "αντί" και άλλα έντυπα μέσα.
Και να παρουσιάσω και ένα «δημοψήφισμα» για να σημειώσετε εσείς την γνώμη σας σε σειρά ερωτημάτων.
1. Ίσως το «τέλος της μεταπολίτευσης» να ξεκίνησε, να προδιαγράφηκε, ήδη από το Σεπτέμβρη του 1974, που ο Καραμανλής επέβαλε την καλπονοθευτική Ενισχυμένη ΔΥΣαναλογική(*), με την «δικαιολογία» ότι η χώρα έπρεπε να αποκτήσει ισχυρή κυβέρνηση. Το τί σημαίνει αυτό, το εναντίον ποιού ήταν ισχυρή η κυβέρνηση και το πού μάς οδήγησαν οι απανωτές ισχυρές κυβερνήσεις της καλπονοθείας, τα ξέρουμε πλέον καλά τώρα...
2. Υπήρξε μετά ένα σύντομο φωτεινό διάλειμμα, με την αυτοοργάνωση των πολιτών εναντίον του ...γαλαζοαίματου κουράδα και της ανακτορικής καμαρίλας στο σχετικό δημοψήφισμα. Η ευχάριστη έκβαση όμως έχασε γρήγορα τη λάμψη της και εξανεμίστηκε το αίσθημα ευφορίας, όταν ο πανίσχυρος πλέον σε βουλευτικές έδρες Καραμανλής κατάθεσε το σχέδιο Συντάγματος. Ενός Συντάγματος αυταρχικού το οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου σε ανακοίνωσή του στις 23-12-1974 είχε χαρακτηρίσει ως «... προέκταση και επιφανειακή μόνον αλλοίωση του Συντάγματος Παπαδόπουλου». Η τότε Αριστερά (ΚΚΕ και ΚΚΕεσωτερικού) το απόρριψε κι αυτή αλλά ηπιότερα! Ήταν ...παραζαλισμένες οι κεφαλές τους και μουδιασμένα τα μέλη τόσο από την πρόσφατη νομιμοποίησή τους, όσο και από την εκλογική ήττα τους ως "Ενωμένη Αριστερά" στις εκλογές που είχαν προηγηθεί.
3. Μετά την πτώση του παρανοϊκού δικτάτορα "no.2", του Ιωαννίδη αναλώμασι της Κύπρου, είχε αναδυθεί «δυνατά» το αίτημα για δημοκρατική οργάνωση των κομμάτων. Προχουντικά τα κόμματα (πλην της ΕΔΑ...) ήταν καθαρά προσωποπαγή-αρχηγικά. Ούτε καταστατικό είχαν (πάλι πλην της ΕΔΑ...) ούτε τις ελάχιστες εσωτερικές διαδικασίες ούτε εκλεγμένα από τα μέλη τους όργανα... Έτσι ακόμα κι ο Καραμανλής μεταχουντικά είχε φτιάξει καταστατικό για το κόμμα του την Ν.Δ. Το ίδιο κι ο Α.Γ.Π. για το ΠΑΣΟΚ, το ίδιο τα υπόλοιπα κόμματα.
Παρά το ...ταρατατζούμ όμως, καθόλου δημοκρατικά δεν λειτούργησαν. Πραγματικά δημοκρατικά(**) εννοώ. Από τότε έως και σήμερα. Για φενακισμό πρόκειται. Κορυφαίο δείγμα της ...αθάνατης αρχηγικής νοοτροπίας και αυθαιρεσίας είχαμε στο ΠΑΣΟΚ την Άνοιξη του 1975: Στην Οργάνωση της Νεολαίας κάποια μέλη του Κεντρικού της Συμβουλίου είχαν βγάλει ένα κείμενο στο οποίο, μεταξύ άλλων, τόλμησαν -άκουσον, άκουσον!- να περιλάβουν και κάποιες φράσεις για «άνωθεν παρεμβάσεις» στη λειτουργία της. Ήταν η πλειοψηφία του Κ.Σ., 16 στους 25. Κι από ονόματα;;; Γράφτε: Νίκος Κωνσταντόπουλος, Πέτρος Ευθυμίου, Στέλιος Μπαμπάς κ.ά.
Με ...αστραπιαία ενέργεια -και υπό την κάλυψη του αρχηγού βέβαια...- οι υπόλοιποι 9 συνεδρίασαν από μόνοι τους και ...διέγραψαν την παραπάνω πλειοψηφία(***) του Κ.Σ. από την Οργάνωση!!!
Απαράμιλλα ...δημοκρατικό. Γέλασε κάθε παρδαλό κατσίκι βέβαια με την τόσο οφθαλμοφανή επιβεβαίωση των αιτιάσεων των «κομμένων»... αλλά ήταν αυτό που σχετικοποίησε μέχρι μηδενισμού την απαίτηση για δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων. Στην Ν.Δ. έτσι κι αλλοιώς κανένας δεν πίστευε ότι υπάρχοντος Καραμανλή θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Το ίδιο διαφάνηκε πλέον καθαρά, για όσους βέβαια δεν είχαν κομματικές παρωπίδες, και για το νέο και ανερχόμενο τότε ΠΑΣΟΚ...
4. «Καπάκι» ήρθε το καραμανλικό "στιγμιαίο". Για τους νεώτερους θυμίζω ότι το 1975 ξεκίνησε η δίκη των χουνταίων για "έσχατη προδοσία". Αμέσως ανέκυψε το νομικό ζήτημα αν το αδίκημά τους ήταν "στιγμιαίο", η κατάλυση δηλαδή του -όποιου...- πολιτεύματος στις 21-4-67, ή διαρκές (επί 7 χρόνια), ο βιασμός δηλαδή των δικαιωμάτων των πολιτών και η ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ του δημόσιου κορβανά από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος και τα πολλά τσιράκια τους αλλά και από τους πολυπληθείς σφογγοκωλάριούς τους.
Με την καραμανλική παρέμβαση {υπό τύπον δήλωσης} ότι το αδίκημα ήταν "στιγμιαίο" συντάχθηκε «φυσικά» και η τότε δικαστική ηγεσία(****). Η σοβαρότερη «δικαιολογία» τους ήταν, πως, αν χαρακτηρίζονταν διαρκές, θά 'πρεπε να γίνουν πολλές δίκες και να πάνε φυλακή πλήθος τρωκτικών, οπότε θα δημιουργούνταν κοινωνικό πρόβλημα, διχασμός του λαού, εμπόδια στη μεταχουντική «ανασυγκρότηση»... Και η τραγική συνέπεια ήταν, πως, εκτός από τους πρωταίτιους και κάποιους -ελαχιστότατους- "κραγμένους" βασανιστές που δικάστηκαν και καταδικάστηκαν, να μην δικαστεί κανείς από τους διεφθαρμένους που είχαν φάει το καταπέτασμα υπό την χουντική ...αιγίδα. Ξεχάστηκε γρήγορα το ...«μπαλόσημο»...
Μην μάς παραξενοφαίνεται λοιπόν που υπάρχουν ακόμα -πολλοί!!!- συμπολίτες μας οι οποίοι νομίζουν (και το λένε ανοιχτά...) ότι η χουντική περίοδος ήταν «τουλάχιστον» ...αδιάφθορη.
Με το "στιγμιαίο" ξανάγινε αυτό που είχε γίνει μετά την Κατοχή με τους δοσίλογους και τους μαυραγορίτες. Η Ελλάδα ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία καμμιά δίκη δεν έγινε, κανένας δεν τιμωρήθηκε για συνεργασία με τους ναζιστές ή/και για κερδοσκοπία κατά την διάρκεια της Κατοχής. Η «δικαιολογία» από την τότε Δεξιά ήταν παραπλήσια και την πέρασε ως «εύλογη» μέσα στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Απόφυγε να τιμωρήσει τους «σάρξ εκ της σαρκός» της. Και με την, αθέλητη προφανώς, «βοήθεια» από τον "Τρίτο Γύρο" που είχε κηρύξει η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ, κατάφερε να τους επανεντάξει στην κοινωνία «άμωμους»... πολυδύναμους φάρους της ατιμώρητης προδοσίας, της ανηθικότητας, της σπέκουλας, της ανομίας.
5. Το τελειωτικό πάντως χτύπημα σε κάθε ελπίδα για εκδημοκρατισμό το έδωσε η παπανδρεϊκή αναθεώρηση Συντάγματος το 1985. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, κραταιός μέσα και έξω από το κόμμα του, αναμφισβήτητος πλέον «ιδιοκτήτης» του ΠΑΣΟΚ αλλά και της κυβέρνησης, πήρε το αυταρχικό Σύνταγμα Καραμανλή, το οποίο είχε καταγγείλει ως ...παπαδοπουλικό, και το έκανε χειρότερο, αυταρχικότερο, ...παπαδοπουλικότερο. Καθιέρωσε αυτό που «κομψά» αποκαλείται "πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα", δηλαδή "ενός ανδρός αρχή". Και διατήρησε ...«φυσικά» την καλπονοθευτική Ενισχυμένη ΔΥΣαναλογική, που παράγει "ισχυρές" κυβερνήσεις, δηλαδή πανίσχυρους, δηλαδή ανεξέλεγκτους, άρα διεφθαρμένους(*****), πρωθυπουργούς..., ανεξέλεγκτες, άρα διεφθαρμένες, κυβερνήσεις τους, ανεξέλεγκτους, άρα διεφθαρμένους, υπουργούς και παρατρεχάμενους, που τίποτε δεν μπόρεσε να σταθεί στον καταστροφικό δρόμο τους.
6. Όσα άλλα ακολούθησαν επί Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή Β', Παπανδρέου Γ'... ήταν μεν τραγικά από δημοκρατική άποψη αλλά δεν ήταν αυτά που σήμαναν το «τέλος της μεταπολίτευσης», διότι, κατά την ...σεμνοταπεινή μου γνώμη, την ...αρχή της δεν την είδαμε ποτέ.
7. Άντε και «εις άλλα με υγείαν»... και μην παραλείψετε να ψηφίσετε στο δημοψήφισμα που σκάρωσα!
- - - - - - - - - - - - - - - - -
(*) Η Ενισχυμένη ΔΥΣαναλογική εκτός από τις βουλευτικές έδρες που κλέβει από τα άλλα κόμματα και τις δίνει στο πρώτο, δημιουργεί και προσδοκίες ρουσφετιού από το όποιο κόμμα «φαίνεται» να παίρνει κυβέρνηση. Άρα ροή ψήφων προς αυτό. ΔΙΠΛΗ νόθευση λοιπόν, άμεση και έμμεση!
(**) Περιγραφή του δείτε στο μπλογκ "Για μιά αριστερή Αριστερά" {aristeriaristera.blogspot.gr}
(***) Αργότερα ίδρυσαν την "Σοσιαλιστική Πορεία" που έλαβε μέρος στις εκλογές του 1977 στα πλαίσια της "Συμμαχίας των 5".
(****) Διορισμένη από την πολιτική ηγεσία «φυσικά»... κατά το αυταρχικό, αναχρονιστικό μας Σύνταγμα, που ούτε την "Διάκριση των 3 Εξουσιών" δεν προβλέπει. Αν κανείς τυχόν ενοχλείται από τους χαρακτηρισμούς, ας διαβάσει το "πράσινο βιβλιαράκι" του ΠΑΣΟΚ, που εκδόθηκε το 1975... Αν δεν το έχει, να τού το στείλω...
Αυτός που διαμαρτυρήθηκε έντονα για το "στιγμιαίο" (και την πλήρωσε άσχημα με κάτι μήνες στην "ψειρού") ήταν ο Νίκος Ψαρουδάκης. Στην εφημερίδα του είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο: "Διαρκές και το δικό σας έγκλημά σας, κύριοι Αρεοπαγίτες"... Τον κυνήγησαν άμεσα «φυσικά»...
(*****) Πολιτικά ή οικονομικά... ή και τα δυό... Κι έτσι πλάκωσαν οι κοσκωτάδες κι οι κουτσόγιωργες, τα «νέα τζάκια», τα λαμόγια, οι τζοχατζόπουλοι κι οι νεονάκηδες, οι παπαντωνίες κι οι σμπώκοι, οι νταβατζήδες, οι εφραίμηδες, οι βουλγαρακέοι, οι λαυρεντιάδηδες και οι άλλοι «ών ουκ έστιν αριθμός»... ούτε τσίπα...
+ - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + -+ - + - + - +
Τα ερωτήματα του Δημοψηφίσματος
+ - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + -+ - + - + - +
Τώρα το έχουν επαναφέρει διάφοροι δημοσιογράφοι και τηλεπαρουσιαστές με την έναρξη της δίκης Τσοχατζόπουλου.
Έ! όχι, ρε παιδιά... Κάντε κράτει...
Η μεταπολίτευση (αν έγινε ποτέ... διότι υπάρχουν πολλοί που ισχυρίζονται και επιχειρηματολογούν πως ΔΕΝ έγινε...) σίγουρα δεν περίμενε να δικαστεί ο Άκης για να λήξει...
Προσωπική μου άποψη είναι πώς, αν και όχι "μεταπολίτευση" με τον ακαδημαϊκό ορισμό, ΚΑΤΙ έγινε τον Ιούλιο του 1974. Ίσως ένα είδος μιάς-κάποιας μεταπολίτευσης...
Οπότε σκέφτηκα να παραθέσω τα βήματα προς τη λήξη αυτού του "ΚΑΤΙ", όπως τα έχω σημειώσει -στον καιρό τους- στον "Παρατηρητή της Ηπείρου" κυρίως αλλά και στο "αντί" και άλλα έντυπα μέσα.
Και να παρουσιάσω και ένα «δημοψήφισμα» για να σημειώσετε εσείς την γνώμη σας σε σειρά ερωτημάτων.
1. Ίσως το «τέλος της μεταπολίτευσης» να ξεκίνησε, να προδιαγράφηκε, ήδη από το Σεπτέμβρη του 1974, που ο Καραμανλής επέβαλε την καλπονοθευτική Ενισχυμένη ΔΥΣαναλογική(*), με την «δικαιολογία» ότι η χώρα έπρεπε να αποκτήσει ισχυρή κυβέρνηση. Το τί σημαίνει αυτό, το εναντίον ποιού ήταν ισχυρή η κυβέρνηση και το πού μάς οδήγησαν οι απανωτές ισχυρές κυβερνήσεις της καλπονοθείας, τα ξέρουμε πλέον καλά τώρα...
2. Υπήρξε μετά ένα σύντομο φωτεινό διάλειμμα, με την αυτοοργάνωση των πολιτών εναντίον του ...γαλαζοαίματου κουράδα και της ανακτορικής καμαρίλας στο σχετικό δημοψήφισμα. Η ευχάριστη έκβαση όμως έχασε γρήγορα τη λάμψη της και εξανεμίστηκε το αίσθημα ευφορίας, όταν ο πανίσχυρος πλέον σε βουλευτικές έδρες Καραμανλής κατάθεσε το σχέδιο Συντάγματος. Ενός Συντάγματος αυταρχικού το οποίο ο Ανδρέας Παπανδρέου σε ανακοίνωσή του στις 23-12-1974 είχε χαρακτηρίσει ως «... προέκταση και επιφανειακή μόνον αλλοίωση του Συντάγματος Παπαδόπουλου». Η τότε Αριστερά (ΚΚΕ και ΚΚΕεσωτερικού) το απόρριψε κι αυτή αλλά ηπιότερα! Ήταν ...παραζαλισμένες οι κεφαλές τους και μουδιασμένα τα μέλη τόσο από την πρόσφατη νομιμοποίησή τους, όσο και από την εκλογική ήττα τους ως "Ενωμένη Αριστερά" στις εκλογές που είχαν προηγηθεί.
3. Μετά την πτώση του παρανοϊκού δικτάτορα "no.2", του Ιωαννίδη αναλώμασι της Κύπρου, είχε αναδυθεί «δυνατά» το αίτημα για δημοκρατική οργάνωση των κομμάτων. Προχουντικά τα κόμματα (πλην της ΕΔΑ...) ήταν καθαρά προσωποπαγή-αρχηγικά. Ούτε καταστατικό είχαν (πάλι πλην της ΕΔΑ...) ούτε τις ελάχιστες εσωτερικές διαδικασίες ούτε εκλεγμένα από τα μέλη τους όργανα... Έτσι ακόμα κι ο Καραμανλής μεταχουντικά είχε φτιάξει καταστατικό για το κόμμα του την Ν.Δ. Το ίδιο κι ο Α.Γ.Π. για το ΠΑΣΟΚ, το ίδιο τα υπόλοιπα κόμματα.
Παρά το ...ταρατατζούμ όμως, καθόλου δημοκρατικά δεν λειτούργησαν. Πραγματικά δημοκρατικά(**) εννοώ. Από τότε έως και σήμερα. Για φενακισμό πρόκειται. Κορυφαίο δείγμα της ...αθάνατης αρχηγικής νοοτροπίας και αυθαιρεσίας είχαμε στο ΠΑΣΟΚ την Άνοιξη του 1975: Στην Οργάνωση της Νεολαίας κάποια μέλη του Κεντρικού της Συμβουλίου είχαν βγάλει ένα κείμενο στο οποίο, μεταξύ άλλων, τόλμησαν -άκουσον, άκουσον!- να περιλάβουν και κάποιες φράσεις για «άνωθεν παρεμβάσεις» στη λειτουργία της. Ήταν η πλειοψηφία του Κ.Σ., 16 στους 25. Κι από ονόματα;;; Γράφτε: Νίκος Κωνσταντόπουλος, Πέτρος Ευθυμίου, Στέλιος Μπαμπάς κ.ά.
Με ...αστραπιαία ενέργεια -και υπό την κάλυψη του αρχηγού βέβαια...- οι υπόλοιποι 9 συνεδρίασαν από μόνοι τους και ...διέγραψαν την παραπάνω πλειοψηφία(***) του Κ.Σ. από την Οργάνωση!!!
Απαράμιλλα ...δημοκρατικό. Γέλασε κάθε παρδαλό κατσίκι βέβαια με την τόσο οφθαλμοφανή επιβεβαίωση των αιτιάσεων των «κομμένων»... αλλά ήταν αυτό που σχετικοποίησε μέχρι μηδενισμού την απαίτηση για δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων. Στην Ν.Δ. έτσι κι αλλοιώς κανένας δεν πίστευε ότι υπάρχοντος Καραμανλή θα συνέβαινε κάτι τέτοιο. Το ίδιο διαφάνηκε πλέον καθαρά, για όσους βέβαια δεν είχαν κομματικές παρωπίδες, και για το νέο και ανερχόμενο τότε ΠΑΣΟΚ...
4. «Καπάκι» ήρθε το καραμανλικό "στιγμιαίο". Για τους νεώτερους θυμίζω ότι το 1975 ξεκίνησε η δίκη των χουνταίων για "έσχατη προδοσία". Αμέσως ανέκυψε το νομικό ζήτημα αν το αδίκημά τους ήταν "στιγμιαίο", η κατάλυση δηλαδή του -όποιου...- πολιτεύματος στις 21-4-67, ή διαρκές (επί 7 χρόνια), ο βιασμός δηλαδή των δικαιωμάτων των πολιτών και η ΚΑΤΑΛΗΣΤΕΥΣΗ του δημόσιου κορβανά από τους πρωτεργάτες του πραξικοπήματος και τα πολλά τσιράκια τους αλλά και από τους πολυπληθείς σφογγοκωλάριούς τους.
Με την καραμανλική παρέμβαση {υπό τύπον δήλωσης} ότι το αδίκημα ήταν "στιγμιαίο" συντάχθηκε «φυσικά» και η τότε δικαστική ηγεσία(****). Η σοβαρότερη «δικαιολογία» τους ήταν, πως, αν χαρακτηρίζονταν διαρκές, θά 'πρεπε να γίνουν πολλές δίκες και να πάνε φυλακή πλήθος τρωκτικών, οπότε θα δημιουργούνταν κοινωνικό πρόβλημα, διχασμός του λαού, εμπόδια στη μεταχουντική «ανασυγκρότηση»... Και η τραγική συνέπεια ήταν, πως, εκτός από τους πρωταίτιους και κάποιους -ελαχιστότατους- "κραγμένους" βασανιστές που δικάστηκαν και καταδικάστηκαν, να μην δικαστεί κανείς από τους διεφθαρμένους που είχαν φάει το καταπέτασμα υπό την χουντική ...αιγίδα. Ξεχάστηκε γρήγορα το ...«μπαλόσημο»...
Μην μάς παραξενοφαίνεται λοιπόν που υπάρχουν ακόμα -πολλοί!!!- συμπολίτες μας οι οποίοι νομίζουν (και το λένε ανοιχτά...) ότι η χουντική περίοδος ήταν «τουλάχιστον» ...αδιάφθορη.
Με το "στιγμιαίο" ξανάγινε αυτό που είχε γίνει μετά την Κατοχή με τους δοσίλογους και τους μαυραγορίτες. Η Ελλάδα ήταν η μόνη ευρωπαϊκή χώρα στην οποία καμμιά δίκη δεν έγινε, κανένας δεν τιμωρήθηκε για συνεργασία με τους ναζιστές ή/και για κερδοσκοπία κατά την διάρκεια της Κατοχής. Η «δικαιολογία» από την τότε Δεξιά ήταν παραπλήσια και την πέρασε ως «εύλογη» μέσα στο εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Απόφυγε να τιμωρήσει τους «σάρξ εκ της σαρκός» της. Και με την, αθέλητη προφανώς, «βοήθεια» από τον "Τρίτο Γύρο" που είχε κηρύξει η ζαχαριαδική ηγεσία του ΚΚΕ, κατάφερε να τους επανεντάξει στην κοινωνία «άμωμους»... πολυδύναμους φάρους της ατιμώρητης προδοσίας, της ανηθικότητας, της σπέκουλας, της ανομίας.
5. Το τελειωτικό πάντως χτύπημα σε κάθε ελπίδα για εκδημοκρατισμό το έδωσε η παπανδρεϊκή αναθεώρηση Συντάγματος το 1985. Ο Ανδρέας Παπανδρέου, κραταιός μέσα και έξω από το κόμμα του, αναμφισβήτητος πλέον «ιδιοκτήτης» του ΠΑΣΟΚ αλλά και της κυβέρνησης, πήρε το αυταρχικό Σύνταγμα Καραμανλή, το οποίο είχε καταγγείλει ως ...παπαδοπουλικό, και το έκανε χειρότερο, αυταρχικότερο, ...παπαδοπουλικότερο. Καθιέρωσε αυτό που «κομψά» αποκαλείται "πρωθυπουργοκεντρικό σύστημα", δηλαδή "ενός ανδρός αρχή". Και διατήρησε ...«φυσικά» την καλπονοθευτική Ενισχυμένη ΔΥΣαναλογική, που παράγει "ισχυρές" κυβερνήσεις, δηλαδή πανίσχυρους, δηλαδή ανεξέλεγκτους, άρα διεφθαρμένους(*****), πρωθυπουργούς..., ανεξέλεγκτες, άρα διεφθαρμένες, κυβερνήσεις τους, ανεξέλεγκτους, άρα διεφθαρμένους, υπουργούς και παρατρεχάμενους, που τίποτε δεν μπόρεσε να σταθεί στον καταστροφικό δρόμο τους.
6. Όσα άλλα ακολούθησαν επί Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή Β', Παπανδρέου Γ'... ήταν μεν τραγικά από δημοκρατική άποψη αλλά δεν ήταν αυτά που σήμαναν το «τέλος της μεταπολίτευσης», διότι, κατά την ...σεμνοταπεινή μου γνώμη, την ...αρχή της δεν την είδαμε ποτέ.
7. Άντε και «εις άλλα με υγείαν»... και μην παραλείψετε να ψηφίσετε στο δημοψήφισμα που σκάρωσα!
- - - - - - - - - - - - - - - - -
(*) Η Ενισχυμένη ΔΥΣαναλογική εκτός από τις βουλευτικές έδρες που κλέβει από τα άλλα κόμματα και τις δίνει στο πρώτο, δημιουργεί και προσδοκίες ρουσφετιού από το όποιο κόμμα «φαίνεται» να παίρνει κυβέρνηση. Άρα ροή ψήφων προς αυτό. ΔΙΠΛΗ νόθευση λοιπόν, άμεση και έμμεση!
(**) Περιγραφή του δείτε στο μπλογκ "Για μιά αριστερή Αριστερά" {aristeriaristera.blogspot.gr}
(***) Αργότερα ίδρυσαν την "Σοσιαλιστική Πορεία" που έλαβε μέρος στις εκλογές του 1977 στα πλαίσια της "Συμμαχίας των 5".
(****) Διορισμένη από την πολιτική ηγεσία «φυσικά»... κατά το αυταρχικό, αναχρονιστικό μας Σύνταγμα, που ούτε την "Διάκριση των 3 Εξουσιών" δεν προβλέπει. Αν κανείς τυχόν ενοχλείται από τους χαρακτηρισμούς, ας διαβάσει το "πράσινο βιβλιαράκι" του ΠΑΣΟΚ, που εκδόθηκε το 1975... Αν δεν το έχει, να τού το στείλω...
Αυτός που διαμαρτυρήθηκε έντονα για το "στιγμιαίο" (και την πλήρωσε άσχημα με κάτι μήνες στην "ψειρού") ήταν ο Νίκος Ψαρουδάκης. Στην εφημερίδα του είχε δημοσιεύσει ένα άρθρο με τίτλο: "Διαρκές και το δικό σας έγκλημά σας, κύριοι Αρεοπαγίτες"... Τον κυνήγησαν άμεσα «φυσικά»...
(*****) Πολιτικά ή οικονομικά... ή και τα δυό... Κι έτσι πλάκωσαν οι κοσκωτάδες κι οι κουτσόγιωργες, τα «νέα τζάκια», τα λαμόγια, οι τζοχατζόπουλοι κι οι νεονάκηδες, οι παπαντωνίες κι οι σμπώκοι, οι νταβατζήδες, οι εφραίμηδες, οι βουλγαρακέοι, οι λαυρεντιάδηδες και οι άλλοι «ών ουκ έστιν αριθμός»... ούτε τσίπα...
+ - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + -+ - + - + - +
Τα ερωτήματα του Δημοψηφίσματος
+ - + - + - + - + - + - + - + - + - + - + -+ - + - + - +
1 σχόλιο:
ενδιαφέρον
Δημοσίευση σχολίου