30.7.08

Εμπόριο σωμάτων ο πρωταθλητισμός... ή, αλλοιώς, εκπόρνευση...

Εμπόριο σωμάτων ( και ψυχών...) είναι βέβαια ο πρωτα(θ)λητισμός.
Δεν νομίζω ότι διαφωνούν πολλοί πάνω σ' αυτό.
Εκτός, φυσικά..., από όσους έχουν ΑΜΕΣΑ συμφέροντα από αυτόν, καθαρά χρηματικά, χρηματικά και άλλου είδους ή και μόνον άλλου είδους...
Και εκτός, αφύσικα αυτό..., από άλλους που δεν θέλουν να δούν την πραγματικότητα. Ίσως γιατί, αν την δουν, θα θεωρήσουν ότι έχουν υποχρέωση να προσπαθήσουν να την αλλάξουν. Και... άντε τώρα... έχουμε και δουλειές...
Ας δούμε πρώτα ποιοί είναι ΣΙΓΟΥΡΑ κερδισμένοι από αυτό το εμπόριο του ...αρχαίου αθανάτου πνεύματος.
1. Οι βιομήχανοι των αθλητικών ειδών, πρώτοι και καλλίτεροι βέβαια. Και μην πείτε «μιά δουλειά κάνουν κι αυτοί» διότι και τα είδη τους είναι ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΑ υπερτιμημένα {εκεί να δείτε "καρτέλ" να χορτάσετε...} και από εκμετάλλευση εργασίας... άσε καλλίτερα. Πρίν από τους Olympic ...DOPWAYS του 2004, τους «δικούς μας» καλέ, είχε δεί το φώς της δημοσιότητας η πληροφορία ότι οι μπάλες ποδοσφαίρου της Adidas, που πουλιούνταν προς 91$ η μία, κατασκευάζονταν στο Πακιστάν {πασίγνωστο αυτό} από παιδάκια 6-10 χρονών με μεροκάματο ...1$. Ο λόγος: Τα μικρά τους χεράκια είναι πολύ πιό αποτελεσματικά στο εσωτερικό ράψιμο που απαιτεί η μπάλα.
Λογαριάστε εσείς πόσες μπάλες μπορεί να ράψει ένα παιδάκι τη μέρα, πόσο κοστίζουν οι πρώτες ύλες που απαιτούνται για κάθε μιά και βγάλτε συμπέρασμα για τα κέρδη της ...λεγάμενης.
2. Οι μεγαλ- και μικρ-έμποροι των ειδών αυτών. Φυσικά αυτοί κερδίζουν πολύ λιγότερα και αν δεν εμπορεύονταν αυτά θα εμπορεύονταν κάτι άλλο. Κι ο ...υπερφαινόμενος ΔΕΝ είναι εχθρός του εμπορίου, της ανταλλαγής. Ο αριθμός τους όμως είναι πολύ μεγάλος. Έχει δηλαδή το κύκλωμα υποστηρικτές πολλούς. Έστω για το ψωμάκι τους.
3. Οι γυμναστές. Και μην πείτε «υπάλληλοι είναι, τί να κερδίζουν αυτοί, κάποια άλλη δουλειά θα έκαναν». Διότι το θέμα ΔΕΝ είναι η γυμναστική, ο αθλητισμός στα Σχολεία, ποιός μπορεί να είναι αντίθετος σ' αυτά. Το θέμα {και το πρόβλημα!} είναι ο πρωτα(θ)λητισμός: Μέσω αυτού οι γυμναστές παίζουν πολύ μεγαλύτερο ρόλο στο Σχολείο από τους συναδέλφους τους καθηγητές. Π.χ. θα έχετε ακούσει ότι το τάδε σχολείο βγήκε πρώτο στα αγωνίσματα της τάδε διοργάνωσης αλλά δεν θα έχετε ακούσει ποτέ ότι το τάδε σχολείο βγήκε πρώτο σε ...καλούς μαθητές. Κι αυτός ο αυξημένος ρόλος των γυμναστών {προπονητών μελλόντων πρωτα(θ)λητών} είναι πολύ πιό κρίσιμος από ότι φαίνεται πρόχειρα: Σ' αυτή την ηλικία είναι που εμφυτεύονται όλες οι αρρωστημένες ιδέες όπως ο πρωτα(θ)λητισμός.
4. Οι αθλητικοί "παράγοντες". Εδώ το συμφέρον είναι μικτό συνήθως. ΚΑΙ οικονομικό ΚΑΙ προβολής, "φιγούρας". Φιγουρατζήδες είναι όλοι τους. Κάποιοι και με πολύ ψηλότερους στόχους μάλιστα. Και "οικονομάνε" βέβαια καλά. Από τα φανερά (και τα μυστικά, υπάρχουν και τέτοια!) κονδύλια που αφειδώς διατίθενται για το θέαμα το πρωτα(θ)λητικό.
Στους "παράγοντες" βέβαια κατατάσσω και τους «αθάνατους» της Δ.Ο.Ε. Κάτι απίθανους τύπους, γελοίους εν πολλοίς, που απομυζούν όμως (ως και δωροδωκούμενοι κάποιες φορές...) το όλο σύστημα.
5. Οι άρχοντες. Με την βασική έννοια του όρου: Αυτοί που ασκούν την εξουσία. Η παροχή θεάματος στους αρχόμενους ήταν και είναι διαχρονικά το αντίτιμο της υποτέλειας, της πειθήνιας συμμόρφωσης στις βουλές του όποιου αρχηγού. Αυτό πιά είναι πασίγνωστο.
Υπάρχει όμως ένα ερώτημα εδώ: Γιατί ΚΥΡΙΩΣ πρωτα(θ)λητικό, «αγωνιστικό» θέαμα και όχι κάποια άλλα. Τα κονδύλια που διατίθενται για το πρωτα(θ)λητικό θέαμα είναι πολύ, μα πάραπολύ περισσότερα, από όσα για το θέατρο π.χ. ή τον κινηματογράφο. Και μην ξεχάσουμε και την μουσική ή τις καλές τέχνες. ΑΙΣΧΟΣ η σύγκριση. Μ' αυτό όμως θα ασχοληθώ πιό κάτω.
6. Οι φαρμακευτικές εταιρείες.Τις άφησα επίτηδες τελευταίες επειδή νομίζω ότι ΑΥΤΕΣ είναι οι χειρότεροι εκμεταλλευτές του πρωτα(θ)λητισμού, οι αισχρότεροι κάπηλοί του. Οι πιό ανήθικοι, οι πρόξενοι δυστυχίας σε ΔΙΣεκατομμύρια {ΔΕΝ είναι υπερβολή!} ανθρώπους. Να δούμε αυτόν τον αριθμό: Σκεφτείτε πόσοι χρησιμοποιούν τόσο τα απαγορευμένα αναβολικά όσο -και κυρίως!- τα επονομαζόμενα "βελτιωτικά", που πάντοτε βέβαια διαφημίζονται από παντός είδους πρωταθλητές... Για σκεφτείτε το... ΔΕΝ είναι μόνο όσοι επιδιώκουν μιά διάκριση σε κάποια διοργάνωση. Δεν είναι μόνο όσοι άλλοι γύρω δοκιμάζουν την τύχη τους στον πρωτα(θ)λητισμό, από το Δημοτικό Σχολείο ακόμα {πολλές φορές με παρότρυνση των γονέων!, έχουν επίσημα καταγγελθεί αυτά!}. Είναι και όλοι εκείνοι που τα χρησιμοποιούν επηρεασμένοι απλώς από την προπαγάνδα ότι "βελτιώνουν" τη ζωή.
Μιλάω για πρόξενους δυστυχίας έχοντας κατά νού όχι τόσο τους πρωταθλητές που μαθαίνουμε ότι πέθαναν απρόσμενα νέοι, ούτε τους άλλους νέους που μαθαίνουμε ότι υπέστησαν σοβαρές βλάβες "γυμναζόμενοι" {προσωπικά ξέρω 4 τέτοια περιστατικά}, όσο για το σύνολο, το μεγάλο σύνολο, που εξοικειώνεται στην ιδέα ότι την ευωχία (αν μη και την ευτυχία...) την πετυχαίνεις με ΟΥΣΙΕΣ φαρμακευτικές!. Διαφέρουν νομίζετε πολύ από τα ναρκωτικά;;; Η ΙΔΙΑ αντίληψη είναι. Αν δεν πείθεστε, ζητείστε την γνώμη της ιατρού-διευθύντριας του «18 άνω»... Ή του ΚΕΘΕΑ.

ΕΚΠΟΡΝΕΥΣΗ
Αν οι παραπάνω, "εν αγαστή συμπνοία", δεν ασκούν ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό το ...λειτούργημα, της εκπόρνευσης των νέων και της κοινωνίας συνεπώς, για τους άθλιους σκοπούς τους, αλλά, κατά την εντονότατη προπαγάνδα τους, υπηρετούν "υψηλά ιδανικά", μάλλον οι λέξεις έχουν χάσει τη σημασία τους.
Υπέρογκες είναι οι παροχές, όχι μόνο κρατικές, στους διακρινόμενους. Διότι προσφέροντας το σώμα τους για το α(θ)λητικο εμπόριο δημιουργούν πολύ περισσότερα, αμύθητα κέρδη στους κάπηλους. Αν αυτό δεν είναι νταβατζηλήκι, τότε...
Και μην μάς κραδαίνουν το «Νους υγιής, εν σώματι υγιεί» διότι θα τους πετάξουμε στα μούτρα τη δήλωση της ελληνίδας μετά κάποια νίκη της ότι «είναι γραμμένο στο DNA των ελλήνων να νικούν»...
Τέτοια υγεία μυαλού η πρωτα(θ)λήτρια! Από ...Μελούνα, που είναι στη γειτονιά της, και Μικρασιατική Καταστροφή δεν έχει ακούσει τίποτα το κορίτσι...

Το αθλητικο θέαμα
Γιατί άραγε έχουν ρίξει τόσο βάρος, τόση ένταση στο α(θ)λητικο θέαμα;;; Ποιό ιδιαίτερο, μεγάλο πλεονέκτημα παρουσιάζει για τους άρχοντες;;;
Κατά τη δικιά μου εκτίμηση το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό που διαφοροποιεί το α(θ)λητικο θέαμα από τα άλλα θεάματα είναι ότι εμπεριέχει το στοιχείο της ΝΙΚΗΣ. Οι διάφοροι αγώνες είναι κάτι σαν αναίμακτη (όχι πάντα...) μάχη, και ως τέτοια έχει νικητές και ηττημένους. Άλλωστε πολλές φορές η φρασεολογία στις περιγραφές αγώνων είναι καθαρά πολεμική: Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει ότι ο τάδε «με όπλο»... ή «συνετρίβη η άμυνα» ή «επιθετικό παιχνίδι» ή «έδωσε σκληρή μάχη»... ή... ή... ή...
Αυτό μπορεί βέβαια να θεωρηθεί ως ένα είδος εκτόνωσης των "αιμοβόρων" ανθρώπινων ενστίκτων, νομίζω όμως ότι για άλλους λόγους προκρίνεται και τόσο εξωφρενικά ενισχύεται με χρήμα από τους ταγούς μας.
1. Πρώτος, αλλά παλιότερος μάλλον, είναι ο μιθριδατισμός. Να εξοικειώνεται η ...πλέμπα στο πολεμικό κλίμα, ώστε να είναι προετοιμασμένη όταν μάς χρειαστεί να την στείλουμε σε καμμιά πραγματική σφαγή.
2. Με το ξάναμμα που προκαλεί ένα τέτοιο κλίμα κρατάει απασχολημένους τους κοινούς θνητούς περί τα α(θ)λητικα και τους αποτρέπει από το να ασχοληθούν με άλλα πράμματα, όπως τα της εξουσίας, πράγμα ενοχλητικό, ίσως και επικίνδυνο, για τους εξουσιάζοντες.
3. Και λόγω απληστίας των κυβερνώντων και λόγω της -συνήθους-ανικανότητάς τους, στην κοινωνία μας ο "μέσος" άνθρωπος οδηγείται συνήθως από ήττα σε ήττα. Με τον καταιγισμό «αγωνιστικών» θεαμάτων, την καλλιέργεια -ανούσιας και ανόητης πάντα!-ταύτισης με την τάδε ομάδα {ή α(θ)λητικο εσμό...} δίνεται η ικανοποίηση της ΝΙΚΗΣ και σ' αυτόν...
Πανηγυρίσατε!!! Η τάδε αθλήτρια ΜΑΣ "έσπασε" το παγκόσμιο ρεκόρ των 100μ. που ήταν 9,75'' σημειώνοντας χρόνο ...9,74''.
Έλα μυαλό στον τόπο σου... Ένα εκατοστό του δευτερολέπτου ταχύτερη...

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ
Είναι βέβαια το ότι δια του πρωτα(θ)λητισμού παροτρύνονται οι νέοι να αθλούνται, πράμμα καλό.
Όταν ως παιδιά {προ ...αμνημονεύτων χρόνων} παίζαμε το "μπα'ί'ρ"(*) ή τα "σκλαβάκια" αθλούμενοι μέχρι ...τελικής πτώσεως..., δεν ξέραμε κανέναν πρωταθλητή του είδους. Κάν ραδιόφωνα δεν είχαμε τότε, να μαθαίνουμε για τις επιδόσεις τους σε αθλήματα... Και σιγά που θα διαβάζαμε εφημερίδες... Ειδικά α(θ)λητικες...
ΑΛΑΝΕΣ μόνον είχαμε! Και χρόνο στη διάθεσή μας!
Αλάνες δεν υπάρχουν πιά,
τις έκοψε το τραίνο...
{της "ανάπτυξης"}
και χρόνος δεν υπάρχει πιά
τον έφαγ' η "καριέρα"...

TΡOMAΡA MAΣ KAKH !
Υ.Γ.
Καλό θα είναι κάποιος "γερός" στη Φιλολογία ή/και την Ιστορία να μάς εξηγήσει πώς και γιατί από τη λέξη «άθλος» έχουν παραχθεί δυό διαφορετικές έννοιες: Του αθλητή και της αθλιότητας.
----------
(*) "σημαία", τούρκικα. Παιχνίδι που απαιτεί πολύ τρέξιμο.

5 σχόλια:

ria είπε...

δεν είμαι μεγάλη αρβύλα, μικρή αρβύλα είμαι μόνο 38 νούμερο φορώ!

και για την ανάρτηση:

κρίμα γιατί σε λίγες μέρες έχουμε και τους ολυμπιακούς του πεκίνου.

τελικά θα τους παρακολουθήσω για την τελετή έναρξης και λήξης λόγω του ότι τη σκηνοθεσί έχει αναλάβει ο ζαν γιμού! (δυο χρόνια πρήζω τον ιάσιο με τη σκηνοθεσία των φετινών ολυμπιακών)

δεν αξίζει τίποτα άλλο. οι επιδόσεις θα πρέπει να κάνουν περήφανες τις φαρμακευτικές εταιρείες!

Ν.Α. Λάμπης είπε...

@ Μικρή Αρβύλα
Ευχαριστώ για την επίσκεψη.
Άλλη ιστορία τα θεάματα.
{Αρκεί να υπάρχει και "άρτος" για όλους}.
Κι εμένα μ' αρέσουν. Ήταν άλλωστε το μόνο που είχα δεί στους δικούς μας Olympic DOPWAYS...
Περισσότερα στο alter post «Ναπολέων».

akrat είπε...

καλημερούδια
θα τα μελετήσω και θα πω...

o ...μάλλoν άνθρωπoς είπε...

«Η μισή μου καρδιά στην Κίνα βρίσκεται»...

Πού νά 'ξερε ο δύσμοιρος Ναζίμ, το 1948 που έγραφε το ποίημα, τί έμελλε...

Όσο για το φιλολογικό σου ερώτημα ίσως οι αρχαίοι ημών πρόγονοι να είχαν έντονη την αίσθηση του χιούμορ:
Και τους μεν ολυμπιονίκες να τους θεωρούσαν "της πλάκας", άθλιους, τα δε δρώμανα εκεί ως αθλιότητες...
Ίσως...

Ατρεύς είπε...

Αποστηθίστε τα, διαδώστε τα, γιατί χανόμαστε!

博爱 - 裁军 - 和平
μπό άϊ – τσάϊ τζούν – χέ πίνγκ

ο φίλος σας 拿破仑 προειδοποιεί:

ΚΑΝΟΥΝ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΛΟ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ
-----------
Υ.Γ.: Η συνήθης "υπογραφή", περιττή επανάληψη...