10.5.09

Η ελεύθερη Aγορά... της μίζας

Ή η Aγορά της ελεύθερης μίζας

Τρέμε Ricardo... άντε χάσου Adam Smith...
Ή πώς ο ανταγωνισμός ΑΝΕΒΑΖΕΙ, δεν κατεβάζει... όπως ισχυρίζονταν οι παραπάνω "γκουρού", ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ, το κόστος ζωής, τον πληθωρισμό, τη δυστυχία στον κόσμο.
Ούτε κάν βελτιώνει αλλά ΧΕΙΡΟΤΕΡΕΥΕΙ τα προϊόντα. {Σκεφτείτε π.χ. το ...συφοριασμένο το σήϊ-φορ-άϊ [C-4-i]}

Αφορμή για το σημερινό άρθρο ΔΕΝ είναι η πρόσφατη αποκάλυψη ότι ΚΑΙ η βιομηχανία φορτηγών Μ.Α.Ν. δωροδοκούσε, όπως και Siemens, για να πάρει παραγγελίες, ούτε η παραίτηση Βερελή που ακολούθησε αλλά η ανακοίνωση του ύψους της δωροδοκίας γιατρών σε 3 Νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης για να προωθούν τα φάρμακα μιάς εταιρείας.
Ότι ΔΕΝ γίνεται ΚΑΜΜΙΑ μεγάλη πώληση χωρίς δωροδοκία ήταν γνωστή στο «πλατύ κοινό» από την γαργαλιστική, αλλά και αηδιαστική, ιστορία του "βασιλικού συζύγου" της Ολλανδίας, και μόνιμου έως τότε πρόεδρου της διαβόητης «Λέσχης Μπίλντερμπεργκ», που, το 1976, τον είχε δωροδοκήσει η αμερικάνικη βιομηχανία αεροπλάνων Lockheed με 10 εκατομμύρια δολλάρια για να αγοραστούν τα δικά της αεροπλάνα από τον ολλανδικό στρατό. Είχε πέσει πολύ χάχανο και φτύσιμο τότε, διότι ο "γαλαζοαίματος" κύριος ήταν και προχωρημένης ηλικίας... Κι όλοι αναρωτιόνταν τί διάολο θα τα έκανε τόσα λεφτά... Πώς θα τα ξόδευε κρυφά από την γυναίκα του, την πάμπλουτη βασίλισσα Τζουλιάνα;;;
Ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες "ματσώνουν" γιατρούς για να συνταγογραφούν δικά τους φάρμακα είναι επίσης πολύ γνωστό... Δεν θα αρθρογραφούσα γι' αυτό.
Το ΥΨΟΣ της δωροδοκίας μού έκανε εντύπωση: 120.000.000 $ ήταν η ετήσια δωροδοκία που κατάγραψαν οι Ελεγκτές Δημόσιας Διοίκησης σε 3 Νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης... Δέκα εκατομμύρια δολλάρια το μήνα, πες οχτώ εκατομμύρια ευρά!!! Κάθε μήνα... Άν πούμε ότι τα «έπιαναν» 200 γιατροί, αναλογεί σε καθέναν το ποσόν των 4.000 ευρών το μήνα...

Σού σηκώνεται η τρίχα, όταν αναλογιστείς πόσο φθηνότερα θα ήταν τα φάρμακα, αν δεν υπήρχε η δωροδοκία...

Αν πάντως συγκαταλέγεστε σε αυτούς τους ...άρρωστους που νομίζουν, ακόμα..., ότι υπάρχει ΚΑΙ "υγιής" ανταγωνισμός, μην χάνετε το χρόνο σας {που είναι χρήμα...} διαβάζοντας παρακάτω.
Πριν όμως πάρουμε θέση πάνω στο θέμα, καλό θα ήταν να δούμε πώς γίνεται ΣΗΜΕΡΑ η διαμόρφωση των τιμών των διάφορων προϊόντων «στο ράφι», δηλαδή για τον τελικό χρήστη, που ξεκάθαρα ΔΕΝ γίνεται όπως οι "πατέρες" της Πολιτικής Οικονομίας Adam Smith [250 χρόνια πριν] και David Ricardo [200 χρόνια πριν] θεωρούσαν ότι γίνονταν τότε...
Η μεγάλη διαφορά από τότε έως τώρα είναι κυρίως η δύναμη της διαφήμισης κάποιου προϊόντος, που πολλαπλασιάστηκε τερατωδώς με την ανάπτυξη-εξάπλωση των ΜΜΕ, τα οποία από Μέσα Mαζικής Ενημέρωσης έγιναν Μέσα Μαλάκυνσης Εγκεφάλου.
Η τερατώδης αυτή δύναμη άλλαξε ΚΑΙ τον τρόπο με τον οποίον χειρίζονται την αγορά, όσοι κινούν τα νήματά της. Οι μεγάλες επιχειρήσεις δηλαδή με πειθήνιους υπηρέτες τις κατά χώρα κυβερνήσεις.
Στην εποχή των "γκουρού", αλλά και του Μαρξ και μέχρι περίπου το 1900, οι βιομηχανίες διαπίστωναν «τί ζητούσε η αγορά» και φρόντιζαν να παράγουν το ανάλογο προϊόν για να ικανοποιήσουν την ζήτηση.
Αυτό άλλαξε με τον καιρό: Στις μέρες μας {και να δούμε για πόσο ακόμα... με την οικονομική κρίση} οι βιομηχανίες, οι επιχειρήσεις γενικότερα, ειδικά αυτές που ασχολούνται με καταναλωτικά προϊόντα, παράγουν όποιο προϊόν "τους καπνίσει" και το ΕΠΙΒΑΛΟΥΝ μετά ως ΑΝΑΓΚΗ στους ...υποτακτικούς τους, τους καταναλωτές, με πλυσοεγκεφαλικές διαφημιστικές εκστρατείες[*]. Δημιουργούν την ζήτηση δηλαδή, πείθοντας τους καταναλωτές ότι έχουν ανάγκη το προϊόν τους.
Διαφημιστικές εκστρατείες από τις οποίες βέβαια ΔΕΝ εξαιρούνται οι δωροδοκίες, άμεσες ή έμμεσες, όπως για κατευθυνόμενη συνταγογραφία...
Έχοντας υιοθετήσει, ΟΛΕΣ όσες μπορούν..., αυτή την μεθοδολογία προώθησης των προϊόντων κανονίζουν τις τιμές έτσι ώστε να καλύπτουν και το κόστος της πλύσης εγκεφάλου. Με απλά λόγια: Όσο περισσότερο διαφημίζεται ένα προϊόν τόσο ακριβότερο είναι, τόσο περισσότερο ανεβαίνει η τιμή του «στο ράφι», τόσο περισσότερο αποκλίνει από το κόστος παραγωγής συν το όποιο λογικό κέρδος...

Έτσι ένα ...«επώνυμο» ρούχο δεν έχει συνήθως καλλίτερο ύφασμα, σχέδιο ή ράψιμο από ένα όμοιο που δεν διαφημίζεται. Κάποιες φορές μάλιστα, ειδικά το ύφασμα, μπορεί να είναι και αισθητά χειρότερο. Αλλά το ...«επώνυμο», συνήθως πάλι, έχει πενταπλάσια τιμή από το άλλο...
Και κάτι χειρότερο ακόμα: Πολλές φορές η τιμή είναι ΕΞΩΦΡΕΝΙΚΗ όχι μόνον γιατί ήταν πολλά τα έξοδα διαφημιστικής πλύσης εγκεφάλου, ούτε γιατί οι επιχειρηματίες του ...«επώνυμου» είναι περισσότερο άπληστοι αλλά και διότι ξέρουν ότι η ματαιοδοξία των πελατών είναι ένα ισχυρό κίνητρο αγοράς. Η αλαζονεία δηλαδή... «φοράω ΑΚΡΙΒΑ ρούχα άρα είμαι πλούσιος, είμαι κάτι»...
Κλείνουμε αυτήν την ενότητα λέγοντας ότι ΣΗΜΕΡΑ ο ανταγωνισμός, ο διαγκωνισμός μάλλον, ποιά μάρκα είναι πιό ...«επώνυμη» ΑΝΕΒΑΖΕΙ τις τιμές, δεν τις κατεβάζει...
Και πάμε αμέσως στη δεύτερη.
Τί γίνεται στην αγορά των μη καταναλωτικών προϊόντων, όπως τα όπλα π.χ. και οι παντός είδους εξοπλισμοί, πολεμικοί ή άλλοι, όπου οι αγοραστές είναι κράτη ή μεγάλες επιχειρήσεις και όχι απλοί, καθημερινοί καταναλωτές;;;
Έ! εκεί είναι που πέφτει η μίζα της αρκούδας...
Μέλη επιτροπών εμπειρογνωμόνων, ανώτεροι διοικητικοί υπάλληλοι, στελέχη κομμάτων με επιρροή, υπουργοί, πρωθυπουργοί, ακόμα και ...βασιλιάδες, όπως προαναφέραμε, ΧΡΥΣΩΝΟΝΤΑΙ κυριολεκτικά για να κλειστεί μιά γερή προμήθεια.
Τι ελικόπτερα τάδε, αεροσκάφη τάδε, άρματα μάχης "λέοπαρντ", ρουκέτες "τορ-εμ-ουάν", συστήματα, δήθεν, ασφάλειας όπως το ..."συμφορά", φρεγάτες τάδε, τρόλλεϋ, ψηφιακές παροχές, συσκευές, ταινιόδρομοι, ...«ΙΤΑΛΟΣ» κλπ αγοραπωλησίες Δημόσιων Επιχειρήσεων και δεν συμμαζεύεται...
ΟΛΑ αγοράστηκαν-πουλήθηκαν αφού «έπεσαν» πολύ μεγάλες μίζες.
Όλα αυτά, όπως μάς διαβεβαιώνουν συνεχώς και πολύ κουραστικά..., γίνονται με "αντισταθμιστικά ωφέλη", με διαφανείς διαδικασίες, από ακέραιους ανθρώπους και άλλα παραπλήσια παραμύθια.
Ακέραιος μπορεί πιθανώς να ήταν ΠΡΙΝ και ο πάμπλουτος υπέργηρως βασιλικός σύζυγος της Ολλανδίας, αλλά η Λόκχηντ, που ήξερε καλά ότι το παιχνίδι του ανταγωνισμού στην ...«ελεύθερη» Αγορά παίζεται στις ΜΙΖΕΣ κι όχι αλλού, κατάφερε να τον εξαγοράσει...

Και στα δικά μας πάλι...
Το πού παίζεται το παιχνίδι τό 'ξερε πολύ καλά και ο δικός μας ο «χαρισματικός» και έφτασε να "εκραγεί" με το ιστορικό «Είπαμε να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του ο κ. Διοικητής [**] αλλά όχι και 500 εκατομμύρια {δραχμές}!!!»
Το αν τό 'παιξε κι ο ίδιος πάντως, δεν κατάφερε το Ειδικό Δικαστήριο να το εντοπίσει και τον αθώωσε κατά πλειοψηφία.
Ά! ναί... Υπήρξε αργότερα και η αγορά του -κατά Βαγγ. Γιαννόπουλο- "κωλόσπιτου" στην Εκάλη, για το οποίο δεν τού 'φταναν τα λεφτά του και αναγκάστηκε να πάρει από φίλους του [***] «άτοκο δάνειο χωρίς χρονοδιάγραμμα επιστροφής»... Αυτό όμως δεν αποδεικνύει τίποτα... ό,τι και να πονηρεύεται ο πονηρός λαουτζίκος...
Τό 'πε άλλωστε κι ο κ. Βουλγαράκης... Νομότυπο ήταν... Άρα και ηθικό!

Πολύ χαρακτηριστικό είναι εξ άλλου, πως, όπως αποκάλυψαν τα γερμανικά Δικαστήρια {τα δικά μας δεν ξέρουμε ακόμα αν και τί θα αποκαλύψουν...}, η Ζήμενς Γερμανίας είχε μιά ...ορδή υψηλόβαθμων υπαλλήλων ειδικευμένων στις δωροδοκίες!!!
Πολύ φυσικό αυτό, αν σκεφτεί κανείς ότι την μέθοδο εξασφάλισης παραγγελιών με δωροδοκίες την εφάρμοζε -κρατηθείτε!- σε κάπου 100 {εκατό} χώρες!
Και δεν της στοίχιζε τίποτε αυτό... Ίσα-ίσα!!! Κέρδιζε πολλαπλάσια!!!
Διότι εκτός του ότι τα ποσά της δωροδοκίας τα έβαζε στο κόστος αυξάνοντας τις τιμές, αύξαινε τις τιμές ακόμα περισσότερο, ξέροντας ότι τα ΕΞΑΓΟΡΑΣΜΕΝΑ ΚΑΘΗΚΙΑ, παγκοσμίως, δεν θα πρόβαλαν καμμία αντίρρηση.
Κάποιοι υπολόγισαν π.χ. ότι το διαβόητο "σήϊ-φορ-άϊ" αγοράστηκε από το Ελληνικό Δημόσιο στην ΤΕΤΡΑΠΛΑΣΙΑ τιμή από ότι θα το αγόραζε «κανονικά».
Άσε που ΔΕΝ δούλεψε τελικά για τους Ολυμπιακούς ΝΤΟΠαγώνες, ούτε και ποτέ μέχρι σήμερα, αφού ήταν ...μάπα.
Και πώς να μην ήταν μάπα αφού τα ΕΞΑΓΟΡΑΣΜΕΝΑ ΚΑΘΗΚΙΑ δεν τολμούσαν να κάνουν {ή εμπόδιζαν...} οποιονδήποτε έλεγχο...
Κι αν ήταν μόνο η Ζήμενς... Άει! στο καλό... Την κλείναμε και ησυχάζαμε... Άμ! δέ...
Αυτή είναι η λειτουργία της «ελεύθερης Αγοράς», φίλοι και φίλες μου.
Κι αφήστε τους Adam Smith και David Ricardo,
αλλά και τον Μαρξ εν μέρει, στον κόσμο τους...

Αν έχετε άλλη γνώμη, γράψτε σχόλιο.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
[ΣΗΜ: Την Αγορά την βάζω με κεφαλαίο, όχι γιατί την σέβομαι, που δεν... όπως θα καταλάβατε, αλλά για να την διακρίνω ως "Market" από την αγορά ως "purchase". Και by the way, που λέει κι ο αγγλομαθής Κίμ.-Κουλ., please μην δίνετε βάση στους ελληναράδες, στυλ Μπουμπούκου, που λένε ότι η ελληνική γλώσσα είναι η πλουσιότερη του κόσμου. Στην αρχαιότητα μπορεί να ήταν έτσι... στην "σημερινότητα" τρίχες πλούσια είναι.]
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
[*] Αυτές περιλαμβάνουν πέρα από τις άμεσες διαφημίσεις {δημοσιεύσεις, ραδιοτηλεοπτικά μηνύματα, διανεμόμενα φυλλάδια} και άλλες πολλές έμμεσες {και πολύ πιό ύπουλες} όπως "χορηγίες", διοργάνωση "αθλητικών" αγώνων, δωροδοκία δημοσιογράφων {παπαγαλακίων δηλαδή...} για να γράφουν επαινετικά άρθρα ή παρουσιαστών τηλεόρασης να ντύνονται -ας πούμε...- και να επιδεικνύουν τα τάδε ρούχα, περιοδικά «life-style» ή ταινίες, όπου βγαίνει μιά πρωταγωνίστρια και δηλώνει ότι όταν φορέσει το τάδε άρωμα φτιάχνεται η μέρα της, και άπειρες άλλες όμοιες ανοησίες δημιουργίας "prestige" και "ονόματος".
[**] Κάποιος Τερεκλής, ή κάπως έτσι, των Διϋλιστηρίων ήταν. Και αποπέμφθηκε.
[***] Μεταξύ των οποίων και ο νυν Πρόεδρος της Δημοκρατίας, βοήθειά μου...

3 σχόλια:

akrat είπε...

ΚΑΛΗΜΕΡΑ...
τι να πω στέκομαι ευλαβικός εμπρός στον εκνευρισμό σου
Εύγε...
αυτά μου αρέσουν

Odyssey είπε...

Σαν πάλαι ποτέ, επαγγελματίας λογιστής και νυν ...( ο θεός και η ψυχή μου), θέλω να καταθέσω (βοήθεια σου), κάποιες σκόρπιες σκέψεις.
1. Σπουδαία λέξη η Αγορά και πολύ σωστά, ενώ όλες οι βασικές πολιτικές λέξεις προέρχονται από τα αρχαία ελληνικά τη λέξη "Αγορά" την άφησαν στην ησυχία της και επέλεξαν το λατινογενές market. Αγορά θα πει "τόπος συνάντησης" για πολιτική και εμπόριο. Ήταν πολύ περισσότερα πράγματα από τις τωρινές μαρκέτες. Ήταν τόπος αποφάσεων και συναλλαγών.
2.Ελεύθερη αγορά δεν υπάρχει και πιθανότατα δεν υπήρξε ποτέ. Είναι ένα ιδεολόγημα παραπλανητικό της δήθεν επιστήμης της οικονομίας.
3. Δεν υπάρχει, όχι μόνο για όσα γράφεις, αλλά και για κάτι ακόμα πιο πρωταρχικό. Το νόμισμα ελέγχεται από τράπεζες και όχι από τους πολίτες, τα κράτη ή τους πολιτικούς. Πάνε 100 χρόνια από τότε που τα κράτη δανείζονται για να καλύψουν τις ανάγκες τους, από τους ιδιώτες τραπεζίτες. Όταν έτσι ξεκινά η ροή του χρήματος προς την αγορά, τι άλλο θέλουμε για να πούμε "κεφαλαιοκρατία= απάτη;
H Siemens, τα νοσοκομεία κλπ που αναφέρεις σαν "παραδείγματα" είναι απλώς οδοντόκρεμες. Μόλις πρόσφατα εσύ, εγώ και κάθε έλληνας χρεώθηκε 9.000 υρώ ο καθένας, γιατί δανειστήκαμε 25, με τόκο, από αυτούς που σώσαμε δίνοντας 28 άτοκα.

Ν.Α. Λάμπης είπε...

Ευχαριστώ για την συμμετοχή και την ενθάρρυνση Akrat και Odyssey.

Ειδικότερα εσένα Οδυσσέα {ή "Οδυσσέα"...} για τις εύστοχες σημειώσεις σου.

Και μην στενοχωριέσαι... Τί είναι 9 ψωροχιλιάδες ευρά μπροστά, λέει, στα -κατά τους μετριότερους υπολογισμούς...- 30.000 που χρωστά κάθε μωρό που γεννιέται στην Ελλάδα;;;

Έπρεπε όμως να συντηρηθεί το σύστημα. Γιαυτό δανείζουμε [ή μήπως χαρίζουμε;;;} άτοκα και δανειζόμαστε έντοκα!
Διότι αν δεν συντηρηθεί το σύστημα, ποιός θα ξαναψήφιζε τέτοιους;;;

Καλό μας κουράγιο... Καλή μας δύναμη.

Πού ξέρεις;... «Πέσε, πέσε το κοπέλλι...»