Τί Αντώνης, τί ...Αδώνις...

Δεν πάω για δάφνες ...Μπαμπινιώτη και των συνεργατών του αλλά ο συσχετισμός του ονόματος Άδωνις (που έχει σημιτική ρίζα και είναι ένα από τα ονόματα του θεού στην Παλιά Διαθήκη) με το Αντώνης είναι για μένα προφανής: Το πήραν οι Έλληνες από τους Φοίνικες, μετά οι Λατίνοι από τους Έλληνες και μάς επέστρεψε ως "αντιδάνειο", όπως πολλές άλλες λέξεις και ονόματα...

Και τί μάς νοιάζει εμάς θα πείτε... Δεν κοιτάμε το χάλι μας... Οι συμπτώσεις ονομάτων μάς μάραναν;;; Κι όμως... Οι αρχαίοι ημών -περίπου...- πρόγονοι μεταξύ άλλων έλεγαν και το:
«Αρχή σοφίας, ονομάτων επίσκεψις».
Και στο προκείμενο:
Και οι δύο ...εθνικοφρονικώς έχουν διαπρέψει!
Ο ένας τότε -το 1992 θυμάστε;;;- με τις μεγάλες εθνοκαπηλικές συγκεντρώσεις και τα χαριτωμένα ...«ο Βουκεφάλας δεν είναι Ζάσταβα» κ.ά.... νόμισε ότι ήρθε καιρός να κάνει δικό του κόμμα... απορρίπτοντας, ως υπουργός Εξωτερικών τότε αλλά και ...βέρος ελληναράς, το "πακέτο Πινέϊρο", που έδινε έντιμη λύση στα περί ονόματος της FYROM και το είχε αποδεχτεί ο Γκλιγκόρωφ.
Ο άλλος έκανε πολιτική καριέρα τηλεπουλώντας εθνικοφρονικά-ελληνοπρεπή βιβλία, και εκβάλλοντας ουρανομήκεις ελληνοαηδίες και ελληνοανοησίες, κάποτε χειρότερες και από αυτές του θεσσαλονικιού τηλεπωλητή...
Τώρα οι φουκαράδες έχουν πάλι παρόμοια πορεία:
Ο ένας τρώει συνέχεια ..."πατσαβούρες" από τους ευρωπαίους ομοϊδεάτες-"ομόλογους" του κάνοντας την μιά κωλοτούμπα μετά την άλλη...
Ο άλλος τρώει ...αυγά και πορτοκάλια από ...ένθερμους θαυμαστές του.
Τί Αντώνης, τί ...Αδώνις...
να γελάς και να μη σώνεις...